پرش به محتوا

عثمان بن عفان: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
imported>Alipour
خط ۱۱۲: خط ۱۱۲:
شورشیان آهسته آهسته به این نتیجه رسیدند که عثمان قصد کناره‌گیری و تن‌دادن به خواسته‌های آنان را ندارد، پس قصد جان او را کردند؛ ولی برخی معذورات مانند نگهبانی [[حسن بن علی(ع)|حسن بن‌علی(ع)]] و مایل نبودن شورشیان به درگیری با او و [[بنی‌هاشم]]، مانع حمله آنان به خانه عثمان می‌شد. شورشیان عاقبت از دور به خانه عثمان تیر انداختند و در این میان امام حسن(ع) زخمی شد. تیری نیز به [[مروان]] خورد و محمد بن [[طلحه]] نیز خون‌آلود شد و سر و صورت [[قنبر غلام علی|قنبر]] غلام [[علی(ع)]] شکست. [[محمد بن ابی بکر|محمد بن‌ابی‌بکر]] از اینکه امام حسن(ع) زخمی شد، هراسان بود که مبادا بنی‌هاشم به سبب این موضوع وارد کار شوند و فتنه گسترش یابد.<ref>دینوری،امامت و سیاست، ترجمه، ص۶۷.</ref>
شورشیان آهسته آهسته به این نتیجه رسیدند که عثمان قصد کناره‌گیری و تن‌دادن به خواسته‌های آنان را ندارد، پس قصد جان او را کردند؛ ولی برخی معذورات مانند نگهبانی [[حسن بن علی(ع)|حسن بن‌علی(ع)]] و مایل نبودن شورشیان به درگیری با او و [[بنی‌هاشم]]، مانع حمله آنان به خانه عثمان می‌شد. شورشیان عاقبت از دور به خانه عثمان تیر انداختند و در این میان امام حسن(ع) زخمی شد. تیری نیز به [[مروان]] خورد و محمد بن [[طلحه]] نیز خون‌آلود شد و سر و صورت [[قنبر غلام علی|قنبر]] غلام [[علی(ع)]] شکست. [[محمد بن ابی بکر|محمد بن‌ابی‌بکر]] از اینکه امام حسن(ع) زخمی شد، هراسان بود که مبادا بنی‌هاشم به سبب این موضوع وارد کار شوند و فتنه گسترش یابد.<ref>دینوری،امامت و سیاست، ترجمه، ص۶۷.</ref>
[[پرونده:قبر عثمان بن عفان در بقیع.jpg|بندانگشتی|قبر عثمان بن عفان در بقیع]]
[[پرونده:قبر عثمان بن عفان در بقیع.jpg|بندانگشتی|قبر عثمان بن عفان در بقیع]]
چون امام حسن(ع) زخمی شده بود، دو مرد او را از خانه عثمان بیرون بردند. محاصره‌کنندگان گفتند اگر بنی‌هاشم خون را بر سر و صورت حسن ببینند، مردم را از دور عثمان می‌پراکنند؛ بنابراین تصمیم گرفتند پیش از آن، عثمان را بدون اینکه کسی متوجه شود بکشند. چند نفر از خانه یکی از [[انصار]] گذشتند و وارد خانه عثمان شدند، به طوری که هیچ‌یک از اطرافیان عثمان متوجه ورود آنان نشدند. در این زمان فقط همسر عثمان نزد وی بود. شورشیان عثمان را کشتند و همسرش شروع به شیون کرد. [[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] وقتی وارد‌ دارالاماره شدند، دیدند عثمان کشته و بدن او [[مثله|مُثله]] شده است. [[امام علی(ع)]]، [[طلحه]]، [[زبیر]] و سعد از موضوع آگاه شدند و شروع به خواندن [[آیه انا لله و انا الیه راجعون]] کردند.<ref>برای تفصیل ماجرا نک: دینوری، امامت و سیاست، ترجمه، ص۶۷-۷۰.</ref> دینوری نقل کرده است عده‌ای همچون علی(ع) بر کشته عثمان گریستند تا جایی که علی(ع) از هوش رفت.<ref>دینوری، امامت و سیاست، ترجمه، ص۶۹.</ref><br />
چون امام حسن(ع) زخمی شده بود، دو مرد او را از خانه عثمان بیرون بردند. محاصره‌کنندگان گفتند اگر بنی‌هاشم خون را بر سر و صورت حسن ببینند، مردم را از دور عثمان می‌پراکنند؛ بنابراین تصمیم گرفتند پیش از آن، عثمان را بدون اینکه کسی متوجه شود بکشند. چند نفر از خانه یکی از [[انصار]] گذشتند و وارد خانه عثمان شدند، به طوری که هیچ‌یک از اطرافیان عثمان متوجه ورود آنان نشدند. در این زمان فقط همسر عثمان نزد وی بود. شورشیان عثمان را کشتند و همسرش شروع به شیون کرد. [[امام حسن(ع)]] و [[امام حسین(ع)]] وقتی وارد‌ دارالاماره شدند، دیدند عثمان کشته و بدن او [[مثله|مُثله]] شده است. [[امام علی(ع)]]، [[طلحه]]، [[زبیر]] و سعد از موضوع آگاه شدند و [[آیه استرجاع|انا لله و انا الیه راجعون]] گفتند.<ref>برای تفصیل ماجرا نک: دینوری، امامت و سیاست، ترجمه، ص۶۷-۷۰.</ref> دینوری نقل کرده است عده‌ای همچون علی(ع) بر کشته عثمان گریستند تا جایی که علی(ع) از هوش رفت.<ref>دینوری، امامت و سیاست، ترجمه، ص۶۹.</ref><br />


قتل عثمان در سال ۳۵ق روی داد.<ref>ابن عبد البر، الاستیعاب، </ref> درباره سن او در این هنگام اختلاف است. از واقدی (درگذشته: ۲۰۷ یا ۲۰۹ق.) نقل کرده‌اند عثمان ۸۲‌ساله بوده است.<ref>ابن عبد البر، الاستیعاب، ۳، ۱۰۴۸.</ref> برخی منابع نام قاتل عثمان را سودان بن حمران نوشته‌اند.<ref>ابن عبدالبر، الاستعیاب، ۳، ۱۰۴۵.</ref>
قتل عثمان در سال ۳۵ق روی داد.<ref>ابن عبد البر، الاستیعاب، </ref> درباره سن او در این هنگام اختلاف است. از واقدی (درگذشته: ۲۰۷ یا ۲۰۹ق.) نقل کرده‌اند عثمان ۸۲‌ساله بوده است.<ref>ابن عبد البر، الاستیعاب، ۳، ۱۰۴۸.</ref> برخی منابع نام قاتل عثمان را سودان بن حمران نوشته‌اند.<ref>ابن عبدالبر، الاستعیاب، ۳، ۱۰۴۵.</ref>
confirmed، protected، templateeditor
۲۱۳

ویرایش