عراق: تفاوت میان نسخه‌ها

کردهای شیعی در استان دیالی، به‌ویژه در منطقه خانقین و محلۀ عقدالاکراد در [[بغداد]] زندگی می‌کنند. در اصطلاح محلی، [[[[کردهای فیلی عراق|کردهای فیلی]]]] خوانده می‌شوند. کردهای فیلی شیعه هستند. در گذشته در استان دیالی متمرکز بودند اما در پی فشارهای حکومت بعث، بسیاری به بغداد و استان‌های همجوار رفتند. این کردها، شاخه‌هایی از عشایر کرد ایلام و کرمانشاه هستند و ارتباطی با کردهای شمال عراق ندارند و به لحاظ سیاسی خود را مستقل می‌دانند. در گذشته رفت و آمدشان به ایران زیاد بوده است، به همین دلیل به زبان فارسی، عربی و ترکی آشنا هستند. بسیاری از آنان در [[اربیل]] و [[کرکوک]] نیز زندگی می‌کنند. به گفته [[رسول جعفریان]] [[کردهای فیلی عراق]] نزدیک به یک میلیون نفر هستند. آنان در دوره [[صدام حسین]] خود را عرب معرفی کرده و حتی تشیع خود را پنهان می‌کردند. این طایفه با عنوان [[اتحاد اسلامی کردهای فیلی عراق]] در صحنه سیاسی عراق پس از صدام فعالیت دارند.<ref>جعفریان، تشیع در عراق، ۱۳۸۶ش، ص۲۷؛ جعفریان، اطلس شیعه، ۱۳۸۷ش، ص۳۹۰؛ بطاطو، العراق، ۱۹۹۰م، ج۱، ص۵۷-۵۹.</ref> تعدادی از ایرانیانی که دوره حاکمیت [[صدام حسین]] از عراق اخراج شدند، کرد فیلی بودند.