نجس: تفاوت میان نسخه‌ها

واژه نجس در اصطلاح [[فقه|فقهی]] به چیزهایی گفته می‌شود که از نظر شرعی طاهر نیستند.{{مدرک}} از این رو مسلمانان باید [[احکام|احکامی]] را درباره آنها رعایت کنند؛‌ از جمله اینکه خوردن شیء نجس حرام است.{{مدرک}} مفهوم نجس در مقابل طاهر قرار دارد، نه در برابر آلوده و ناپاک؛ بنابراین امکان دارد شیئی آلوده، به لحاظ شرعی طاهر باشد و یا برعکس، یعنی شیئی سالم و پاکیزه، از نظر شرعی نجس باشد.{{مدرک}}

این واژه به سه صورت «نَجِس»، «نَجَس» و «نَجْس» به کار رفته است.<ref>طریحی، مجمع البحرین، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۱۰؛ فیروزآبادی، القاموس المحیط، بیروت، ج۲، ص۲۵۳.</ref> واژه «نَجَس» تنها برای اعیان ده‌گانه نجاسات به کار می‌رود ولی واژه «نَجِس»، هم برای اعیان نجس و هم برای آنچه نجس شده (مُتَنَجِّس) استفاده می‌شود.<ref>جزیری، الفقه علی المذاهب الاربعة، دار الثقلین، ج۱، ص۶۸.</ref>

این واژه یک بار در [[قرآن]] به کار رفته است که در آن [[مشرکان]] به این وصف خوانده شده‌اند: {{متن قرآن| یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِ‌کونَ نَجَسٌ فَلَا یقْرَ‌بُوا الْمَسْجِدَ الْحَرَ‌امَ بَعْدَ عَامِهِمْ هَٰذَا...|ترجمه=‌ای کسانی که ایمان آورده‌اید! مشرکان ناپاکند؛ پس نباید بعد از امسال، نزدیک مسجد الحرام شوند!|سوره=توبه|آیه=۲۸}}{{یادداشت|درباره اینکه واژه نجس در این آیه به حکمِ شرعی اشاره دارد یا به پلیدی باطنی، اختلافنظر وجود دارد (نک:محمد حسن زمانی، طهارت و نجاست اهل کتاب و مشرکان در فقه اسلامی، قم: دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، ۱۳۷۸ش.)}}