confirmed، templateeditor
۱۲٬۵۷۲
ویرایش
کوفه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
تمیز کاری
جز (ویکی سازی) |
جز (تمیز کاری) |
||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
'''دوران افول و کاهش اهمیت''' | '''دوران افول و کاهش اهمیت''' | ||
بر اساس منابع تاریخی، [[امام صادق | بر اساس منابع تاریخی، [[امام صادق(ع)]] در سال‌های آغازین حکومت عباسی، از سوی [[ابوالعباس سفاح|سفاح]] و [[منصور عباسی|منصور]] به عراق احضار شده و مدتی در کوفه اقامت داشته و در این فرصت، به تدریس و تبیین معارف اسلامی و مقابله با عقاید [[غلو|غلات]] پرداخته است.<ref>ثقفی، الغارات، انجمن آثار ملی، ج۲، ص۸۵۰-۸۵۶.</ref> | ||
کوفه در این دوره، به تدریج اهمیت سیاسى، نظامى و به دنبال آن، اقتصادى خود را از دست داد. در عصر عباسى دوم با تضعیف قدرت سیاسى بنى عباس، شهر کوفه در پی حملات قبایل بدوى و غارتگر [[عربستان]]، بویژه [[قرامطه]] و طوایف شمر و خفاجه، به شدت آسیب دید و تخریب گردید. ابن جبیر سفرنامه نویس مسلمان که در سال ۵۸۰ق، شهر کوفه را از نزدیک مشاهده کرده، درباره آن گفته است: | کوفه در این دوره، به تدریج اهمیت سیاسى، نظامى و به دنبال آن، اقتصادى خود را از دست داد. در عصر عباسى دوم با تضعیف قدرت سیاسى بنى عباس، شهر کوفه در پی حملات قبایل بدوى و غارتگر [[عربستان]]، بویژه [[قرامطه]] و طوایف شمر و خفاجه، به شدت آسیب دید و تخریب گردید. ابن جبیر سفرنامه نویس مسلمان که در سال ۵۸۰ق، شهر کوفه را از نزدیک مشاهده کرده، درباره آن گفته است: | ||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
کوفه پس از تأسیس به علّت آب و هوای خوش و نزدیکی به فرات و وضعیت اقتصادی مناسبی که از راه غنایم و خراج سرزمین‌های فتح شده کسب نموده بود، پذیرای مهاجرت اقوام و گروه‌های مختلف از قلمرو اسلامی آن روز شد. این مهاجرت‌ها به‌خصوص در [[سال ۳۶ قمری]] که حضرت علی(ع) کوفه را پایتخت خلافت اسلامی قرار داد شدّت بیشتری گرفت و تنها تعداد سپاهیان کوفی در [[جنگ صفین]]، بالغ بر ۶۵ هزار نفر ذکر شده است<ref>طبری، تاريخ الأمم و الملوك، بیروت، ج۵، ص۸۰.</ref> که برخی محققان با احتساب خانواده آنان و نیز افرادی که در جنگ شرکت نکرده‌اند، شمار اینان را ۱۵۰ هزار نفر دانسته‌اند. با این حال برخی گزارش‌های تاریخی، شمار لشکریان امام علی در جنگ صفین را ۹۰ هزار نفر گزارش کرده‌اند.<ref>مسعودی، مروج الذهب، ۱۴۲۱ق، ج۲، ص۳۷۱.</ref> | کوفه پس از تأسیس به علّت آب و هوای خوش و نزدیکی به فرات و وضعیت اقتصادی مناسبی که از راه غنایم و خراج سرزمین‌های فتح شده کسب نموده بود، پذیرای مهاجرت اقوام و گروه‌های مختلف از قلمرو اسلامی آن روز شد. این مهاجرت‌ها به‌خصوص در [[سال ۳۶ قمری]] که حضرت علی(ع) کوفه را پایتخت خلافت اسلامی قرار داد شدّت بیشتری گرفت و تنها تعداد سپاهیان کوفی در [[جنگ صفین]]، بالغ بر ۶۵ هزار نفر ذکر شده است<ref>طبری، تاريخ الأمم و الملوك، بیروت، ج۵، ص۸۰.</ref> که برخی محققان با احتساب خانواده آنان و نیز افرادی که در جنگ شرکت نکرده‌اند، شمار اینان را ۱۵۰ هزار نفر دانسته‌اند. با این حال برخی گزارش‌های تاریخی، شمار لشکریان امام علی در جنگ صفین را ۹۰ هزار نفر گزارش کرده‌اند.<ref>مسعودی، مروج الذهب، ۱۴۲۱ق، ج۲، ص۳۷۱.</ref> | ||
پس از حرکت اصحاب [[جنگ جمل|جمل]] به سوی [[بصره]]، [[امام علی(ع)]] در [[سال ۳۶ | پس از حرکت اصحاب [[جنگ جمل|جمل]] به سوی [[بصره]]، [[امام علی(ع)]] در [[سال ۳۶ قمری]] با هزار مرد جنگی اهل [[مدینه]]، به سوی [[عراق]] حرکت کرد. ده یا دوازده هزار نفر از اهالی کوفه نیز برای مقابله با پیمان‌شکنان، به سپاه امام علی(ع) پیوستند.<ref>بلاذری، أنساب الأشراف، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۲۳۵.</ref> امام علی(ع) پس از پیروزی در برابر اصحاب جمل، به کوفه رفت<ref>جعفری، تشیع در مسیر تاریخ، ۱۳۸۶ش، ص۱۰۷.</ref> و آنجا را مرکز [[خلافت]] اسلامی قرار داد.<ref>یوسف خلیف، حياة الشعر فی الکوفه، ص۵۴.</ref> | ||
برخی محققان، دلایل انتخاب کوفه به عنوان مرکز خلافت اسلامی از سوی امام علی(ع) را توانایی کوفه در مقابله با تجاوزها، برتری‌های اقتصادی نسبت به مدینه و حجاز، و همچنین اطاعت بیشتر مردم کوفه از امام علی(ع) دانسته‌اند. روحیه رفاه‌طلبی مردم مدینه و دور شدن از روحیات معنوی، و همچنین سکونت یاران پیامبر در کوفه، و نیز اشراف کوفه به حجاز، شام و مصر، برخی دیگر از این دلایل دانسته شده است.<ref>[http://www.hawzah.net/fa/magazine/view/6440/7046/85445 ناصح ستوده، «علل انتخاب کوفه به عنوان مرکز خلافت از سوی حضرت علی(ع)».]</ref> | برخی محققان، دلایل انتخاب کوفه به عنوان مرکز خلافت اسلامی از سوی امام علی(ع) را توانایی کوفه در مقابله با تجاوزها، برتری‌های اقتصادی نسبت به مدینه و حجاز، و همچنین اطاعت بیشتر مردم کوفه از امام علی(ع) دانسته‌اند. روحیه رفاه‌طلبی مردم مدینه و دور شدن از روحیات معنوی، و همچنین سکونت یاران پیامبر در کوفه، و نیز اشراف کوفه به حجاز، شام و مصر، برخی دیگر از این دلایل دانسته شده است.<ref>[http://www.hawzah.net/fa/magazine/view/6440/7046/85445 ناصح ستوده، «علل انتخاب کوفه به عنوان مرکز خلافت از سوی حضرت علی(ع)».]</ref> | ||
| خط ۹۹: | خط ۹۹: | ||
| [[سعید بن العاص]] || [[عثمان]] بعد از بر کنار کردن [[ولید بن عقبه]] او را به حکومت کوفه منصوب کرد و مردم کوفه در [[سال ۳۴ هجری قمری|سال ۳۴ قمری]] او را بیرون کردند و خواستند [[ابو موسی اشعری]] حاکم کوفه شود، لذا نامه‌ای به عثمان نوشتند. او نیز ابو موسی اشعری را منصوب کرد. | | [[سعید بن العاص]] || [[عثمان]] بعد از بر کنار کردن [[ولید بن عقبه]] او را به حکومت کوفه منصوب کرد و مردم کوفه در [[سال ۳۴ هجری قمری|سال ۳۴ قمری]] او را بیرون کردند و خواستند [[ابو موسی اشعری]] حاکم کوفه شود، لذا نامه‌ای به عثمان نوشتند. او نیز ابو موسی اشعری را منصوب کرد. | ||
|- | |- | ||
| [[ابو موسی اشعری]] || در [[سال ۱۷ هجری قمری|سال ۱۷ قمری]] [[عمر بن خطاب|عمر]]، او را به حکومت [[بصره]] گمارد و چون [[عثمان]] به زمامداری رسید، وی را در این مقام ابقا و سپس عزل کرد. ابو موسی به کوفه رفت. مردم کوفه پس از اینکه سعید بن العاص را اخراج کردند، از عثمان خواستند تا ابو موسی را به زمامداری کوفه بگمارد، عثمان نیز او را به حکومت کوفه منصوب کرد. ابو موسی تا زمان کشته شدن عثمان در کوفه باقی ماند، چون [[حضرت علی | | [[ابو موسی اشعری]] || در [[سال ۱۷ هجری قمری|سال ۱۷ قمری]] [[عمر بن خطاب|عمر]]، او را به حکومت [[بصره]] گمارد و چون [[عثمان]] به زمامداری رسید، وی را در این مقام ابقا و سپس عزل کرد. ابو موسی به کوفه رفت. مردم کوفه پس از اینکه سعید بن العاص را اخراج کردند، از عثمان خواستند تا ابو موسی را به زمامداری کوفه بگمارد، عثمان نیز او را به حکومت کوفه منصوب کرد. ابو موسی تا زمان کشته شدن عثمان در کوفه باقی ماند، چون [[حضرت علی(ع)]] به خلافت رسید، او را در این منصب ابقا فرمود و پس از مدتی [[جنگ جمل]] پیش آمد و حضرت علی (ع) شخصی را نزد مردم کوفه فرستاد تا از آنها بخواهد ایشان را در [[جنگ جمل]] یاری کنند. ولی ابو موسی از آنها خواست تا از جنگ خودداری کنند لذا [[حضرت علی(ع)]] او را از کار بر کنار کرد. | ||
|- | |- | ||
| [[عقبه بن عمرو]] || [[حضرت علی | | [[عقبه بن عمرو]] || [[حضرت علی(ع)]] وی را جانشین خود در کوفه قرار داد و هنگامی که به [[جنگ صفین]] رفت او را عزل کرد. | ||
|- | |- | ||
| [[عمارة بن شهاب]] || در [[ | | [[عمارة بن شهاب]] || در [[سال ۳۶ قمری]] کارگزار حضرت علی (ع) در کوفه بود. | ||
|} | |} | ||
| خط ۱۱۱: | خط ۱۱۱: | ||
==نقش کوفه در واقعه کربلا== | ==نقش کوفه در واقعه کربلا== | ||
{{اصلی|نامه‌های کوفیان به امام حسین}} | {{اصلی|نامه‌های کوفیان به امام حسین}} | ||
شهر کوفه، یکی از مهمترین و اثرگذارترین شهرها در واقعه کربلا بوده است. پس از مرگ [[معاویه]] در [[سال ۶۰ هجری قمری]]، بسیاری از مردم و بزرگان کوفه نامه‌هایی به [[امام حسین | شهر کوفه، یکی از مهمترین و اثرگذارترین شهرها در واقعه کربلا بوده است. پس از مرگ [[معاویه]] در [[سال ۶۰ هجری قمری]]، بسیاری از مردم و بزرگان کوفه نامه‌هایی به [[امام حسین(ع)]] نوشته و امام سوم شیعیان را به کوفه دعوت کردند تا حکومت این شهر را در دست گیرد.<ref>مفید، الارشاد، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۳۷-۳۹.</ref> با افزایش تعداد نامه‌ها، امام حسین(ع) به طرف کوفه حرکت کرد ولی [[ابن زیاد]] که والی کوفه شده بود، با تهدید و تطمیع، مردم را از گرد [[مسلم بن عقیل]] نماینده امام حسین پراکنده کرد<ref>بلاذری، انساب الاشراف، ۱۴۱۷ق، ج۲، ص۸۰-۸۱.</ref> و از سوی دیگر سپاه کوفه را به فرماندهی [[عمر بن سعد]] برای مقابله با امام فرستاد و بدین ترتیب [[واقعه کربلا]] رخ داد. | ||
شهر کوفه در سال‌های منتهی به واقعه کربلا، محل زندگی گروه‌ها و قبایل مختلفی بود؛ تعداد قابل توجهی از کوفیان، شیعه و علاقمند به اهل بیت بودند، هواداران بنی‌امیه به رهبری افرادی مانند [[عمرو بن حجاج]]، [[یزید بن حارث بن رویم شیبانی|یزید بن حرث]]، [[عمرو بن حریث]]، عبدالله بن مسلم، و [[عمر بن سعد]]، بخش دیگری از ساکنان کوفه بودند. بخش مهم دیگری از ساکنان کوفه، گروه‌هایی از نسل بردگان و [[موالی]] بودند که بر اساس منابع تاریخی، ۲۰ هزار جنگجو داشته‌اند و «الحمراء» خوانده می‌شده‌اند. بخش دیگری از مردم کوفه، «بی‌تفاوت‌ها» خوانده شده‌اند که ابتدا امام حسین(ع) را به کوفه دعوت کردند اما پس از سخت شدن شرایط، به سپاه یزید پیوستند.<ref>شیخیان، «رفتار شناسی مردم کوفه در نهضت حسینی»، ص۴۵۶-۴۵۸.</ref> | شهر کوفه در سال‌های منتهی به واقعه کربلا، محل زندگی گروه‌ها و قبایل مختلفی بود؛ تعداد قابل توجهی از کوفیان، شیعه و علاقمند به اهل بیت بودند، هواداران بنی‌امیه به رهبری افرادی مانند [[عمرو بن حجاج]]، [[یزید بن حارث بن رویم شیبانی|یزید بن حرث]]، [[عمرو بن حریث]]، عبدالله بن مسلم، و [[عمر بن سعد]]، بخش دیگری از ساکنان کوفه بودند. بخش مهم دیگری از ساکنان کوفه، گروه‌هایی از نسل بردگان و [[موالی]] بودند که بر اساس منابع تاریخی، ۲۰ هزار جنگجو داشته‌اند و «الحمراء» خوانده می‌شده‌اند. بخش دیگری از مردم کوفه، «بی‌تفاوت‌ها» خوانده شده‌اند که ابتدا امام حسین(ع) را به کوفه دعوت کردند اما پس از سخت شدن شرایط، به سپاه یزید پیوستند.<ref>شیخیان، «رفتار شناسی مردم کوفه در نهضت حسینی»، ص۴۵۶-۴۵۸.</ref> | ||
| خط ۱۲۳: | خط ۱۲۳: | ||
*'''قیام توابین''' | *'''قیام توابین''' | ||
{{اصلی|قیام توابین}} | {{اصلی|قیام توابین}} | ||
شیعیان کوفه که پس از [[شهادت]] [[حسین بن علی]](ع) احساس پشیمانی می‌کردند تصمیم گرفتند با انتقام گرفتن از قاتلان آن حضرت و جانبازی در این راه، کوتاهی خود را جبران کنند. از این رو به رهبری [[سلیمان بن صرد خزاعی]] در تدارک سپاه و نیرو برآمدند و یک سال پس از مرگ [[یزید]] در [[ | شیعیان کوفه که پس از [[شهادت]] [[حسین بن علی]](ع) احساس پشیمانی می‌کردند تصمیم گرفتند با انتقام گرفتن از قاتلان آن حضرت و جانبازی در این راه، کوتاهی خود را جبران کنند. از این رو به رهبری [[سلیمان بن صرد خزاعی]] در تدارک سپاه و نیرو برآمدند و یک سال پس از مرگ [[یزید]] در [[سال ۶۵ قمری]] با شعار [[یا لثارات الحسین]] کنار قبر [[امام حسین(ع)]] جمع شدند و سپس راهی مقابله با سپاه [[شام]] شدند. [[توابین]] در ابتدا توانستند تلفات سنگینی بر شامیان وارد آورند، اما با کشته شدن سلیمان و شمار زیادی از نیروها، جنگ به سود عبیدالله خاتمه یافت و باقیمانده توابین نیز به کوفه بازگشتند. | ||
*'''قیام مختار''' | *'''قیام مختار''' | ||
{{اصلی|قیام مختار}} | {{اصلی|قیام مختار}} | ||
| خط ۱۲۹: | خط ۱۲۹: | ||
*'''قیام زید بن علی''' | *'''قیام زید بن علی''' | ||
{{اصلی|قیام زید بن علی}} | {{اصلی|قیام زید بن علی}} | ||
[[زید بن علی|زید]] فرزند [[امام سجاد | [[زید بن علی|زید]] فرزند [[امام سجاد(ع)]]، با هدف [[امر به معروف]] و [[نهی از منکر]] و خونخواهی [[امام حسین]](ع) و با شعار [[یا منصور امت|یا منصور أمت]] قیام کرد<ref>مفید، الارشاد، ۱۳۷۲ش، ج۲، ص۱۷۱.</ref>.در حدود پانزده هزار نفر اطراف او را گرفتند و او را به قیام بر ضد [[بنی امیه]] تشویق کردند ولی در نهایت او را یاری نکردند و زید با اصابت کردن تیری به پیشانی‌اش به [[شهادت]] رسید.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۱۹ق، ص۱۲۹-۱۳۶.</ref> | ||
'''در دوران عباسیان''' هم قیام‌هایی در کوفه رخ داد؛ از جمله: | '''در دوران عباسیان''' هم قیام‌هایی در کوفه رخ داد؛ از جمله: | ||
*'''قیام ابن طباطبا''' | *'''قیام ابن طباطبا''' | ||
[[محمد بن ابراهیم بن طباطبا]] از نوادگان [[امام حسن | [[محمد بن ابراهیم بن طباطبا]] از نوادگان [[امام حسن(ع)]] بود که از [[مدینه]] به کوفه آمد و به کمک [[ابوالسرایا]] که یکی از فرماندهان شورشی و ناراضی عباسیان و از زیر دستان [[هرثمه بن اعین]] بود، سپاهی تشکیل داد. آنان در سال [[۱۹۹ هجری قمری]] به کوفه حمله کردند و این شهر را تصرف کردند.<ref>ابن الاثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ش، ج۷، ص۳۰۲.</ref> شعار آنان در این قیام [[الرضا من آل محمد]] بود.<ref>ابوالفرج اصفهانی، مقاتل الطالبیین، ۱۴۱۹ق، ص۴۳۳.</ref> | ||
*'''قیام علی بن زید و عیسی بن جعفر''' | *'''قیام علی بن زید و عیسی بن جعفر''' | ||
این دو که علوی و از تبار [[امام حسن مجتبی | این دو که علوی و از تبار [[امام حسن مجتبی(ع)]] بودند، در [[سال ۲۵۵ قمری]] در کوفه قیام کردند. معتز، سپاهی بزرگ به فرماندهی سعید بن صالح معروف به حاجب را به سوی آنها فرستاد و این قیام را سرکوب کرد.<ref>مسعودی، مروج الذهب، ۱۴۲۱ق، ج۴، ص۹۴.</ref> | ||
*'''قیام علی بن زید بن حسین''' | *'''قیام علی بن زید بن حسین''' | ||
وی از نوادگان [[امام حسین | وی از نوادگان [[امام حسین(ع)]] بود و در زمان مهتدی عباسی در کوفه قیام کرد. شاه بن میکال با سپاهی بزرگ به مقابله او رفت ولی شکست خورد. وقتی معتمد عباسی به قدرت رسید، کیجور ترکی را به سوی او فرستاد. علی بن زید پس از چندی تعقیب و گریز در [[سال ۲۵۷ هجری قمری]] کشته شد.<ref>ابن الاثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۷، ص۲۳۹-۲۴۰.</ref> | ||
*'''پیدایش قرامطه''' | *'''پیدایش قرامطه''' | ||
{{اصلی|قرامطه}} | {{اصلی|قرامطه}} | ||
| خط ۱۵۰: | خط ۱۵۰: | ||
| [[زیاد ابن ابیه]] || [[معاویه]] او را به حکومت [[بصره]] و کوفه گمارد، و تازمان مرگ در [[سال ۵۳ هجری قمری|سال ۵۳ قمری]] عهده‌دار حکومت آنجا بود. | | [[زیاد ابن ابیه]] || [[معاویه]] او را به حکومت [[بصره]] و کوفه گمارد، و تازمان مرگ در [[سال ۵۳ هجری قمری|سال ۵۳ قمری]] عهده‌دار حکومت آنجا بود. | ||
|- | |- | ||
| [[ضحاک بن قیس]] || در [[ | | [[ضحاک بن قیس]] || در [[سال ۵۳ قمری]] [[معاویه]] پس از مرگ [[زیاد بن ابیه]]، او را منصوب کرد. او نیز رفت و مردم را به بیعت با [[عبدالله بن زبیر]] دعوت کرد و با [[مروان بن حکم]] جنگید و در [[سال ۶۵ هجری قمری|سال ۶۵ قمری]] در مرج راهط کشته شد. | ||
|- | |- | ||
| [[سعد بن زید]] || او از قبیله [[خزاعه]] بود. معاویه، او را منصوب کرد. | | [[سعد بن زید]] || او از قبیله [[خزاعه]] بود. معاویه، او را منصوب کرد. | ||
| خط ۱۵۸: | خط ۱۵۸: | ||
| [[نعمان بن بشیر]] || وی آخرین کسی به شمار می‌رود که از سوی [[معاویه بن ابی سفیان]]، عهده‌دار زمامداری کوفه شد. وی در [[سال ۶۵ هجری قمری|سال ۶۵ قمری]] به قتل رسید. | | [[نعمان بن بشیر]] || وی آخرین کسی به شمار می‌رود که از سوی [[معاویه بن ابی سفیان]]، عهده‌دار زمامداری کوفه شد. وی در [[سال ۶۵ هجری قمری|سال ۶۵ قمری]] به قتل رسید. | ||
|- | |- | ||
| [[عبید الله بن زیاد]] || [[یزید بن معاویه]] زمانی او را به حکومت کوفه منصوب کرد، که در [[سال ۶۰ هجری قمری|سال ۶۰ قمری]] [[مسلم بن عقیل]] به منظور دعوت مردم برای یاری رساندن [[امام حسین | | [[عبید الله بن زیاد]] || [[یزید بن معاویه]] زمانی او را به حکومت کوفه منصوب کرد، که در [[سال ۶۰ هجری قمری|سال ۶۰ قمری]] [[مسلم بن عقیل]] به منظور دعوت مردم برای یاری رساندن [[امام حسین(ع)]] به کوفه آمد. | ||
|- | |- | ||
| [[عمرو بن حریث]] || وی از سوی [[زیاد بن ابیه]]، عهده‌دار حکومت کوفه شد و هر گاه زیاد از کوفه بیرون می‌رفت، او را جانشین خود قرار می‌داد، وی جانشین [[عبیدالله بن زیاد]] نیز بود. | | [[عمرو بن حریث]] || وی از سوی [[زیاد بن ابیه]]، عهده‌دار حکومت کوفه شد و هر گاه زیاد از کوفه بیرون می‌رفت، او را جانشین خود قرار می‌داد، وی جانشین [[عبیدالله بن زیاد]] نیز بود. | ||
| خط ۲۱۴: | خط ۲۱۴: | ||
[[پرونده:تصویر مسجد کوفه.jpg|400px|بندانگشتی|چپ|[[مسجد کوفه]]]] | [[پرونده:تصویر مسجد کوفه.jpg|400px|بندانگشتی|چپ|[[مسجد کوفه]]]] | ||
{{اصلی|مسجد کوفه}} | {{اصلی|مسجد کوفه}} | ||
از اولین مکان‌هایی که [[سعد بن ابی وقاص]] در کوفه بنا نهاد [[مسجد کوفه]] بود. این مسجد جایگاه خطابه‌ها و قضاوت‌های [[حضرت علی | از اولین مکان‌هایی که [[سعد بن ابی وقاص]] در کوفه بنا نهاد [[مسجد کوفه]] بود. این مسجد جایگاه خطابه‌ها و قضاوت‌های [[حضرت علی(ع)]] بود که اکنون جایگاه [[قضاوت]] آن حضرت به نام [[دکة القضا]] معروف است. و آن حضرت با ضربه شمشیر [[ابن ملجم مرادی]] در این مکان مجروح و به [[شهادت]] رسید. | ||
[[مسجد کوفه]] بر دیگر مساجد به جز [[مسجدالحرام]] و [[مسجدالنبی]] | [[مسجد کوفه]] بر دیگر مساجد به جز [[مسجدالحرام]] و [[مسجدالنبی]] فضیلت دارد<ref>طباطبایی یزدی، عروة الوثقی، دارالکتب الاسلامیه، ص۲۰۱.</ref> و مرکز [[قضاوت]] [[امام زمان(عج)]] خواهد بود.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۱۱.</ref> [[مسافر]] می‌تواند [[نماز]] را در مسجد کوفه تمام یا شکسته بخواند.<ref>طباطبائی یزدی، العروة الوثقی، دارالکتب الاسلامیه، ص۳۴۷.</ref> | ||
'''مسجد سهله''' | '''مسجد سهله''' | ||
| خط ۲۲۸: | خط ۲۲۸: | ||
'''مساجد ملعونه:''' | '''مساجد ملعونه:''' | ||
مساجدی هستند که به منظور مقابله با [[حضرت علی]] و به صورت [[مسجد ضرار]] بنا شده بود. در روایتی از [[امام باقر]] چنین آمده است که چهار [[مسجد]] نیز بعد از [[شهادت]] [[امام حسین]] به شکرانه پیروزی لشکر کوفه بر آن حضرت تجدید بنا شد از این رو این مساجد [[لعن]] مضاعف دارند. از این مساجد ملعونه هم اکنون هیچ اثری باقی نمانده است.<ref>صفری فروشانی، کوفه از پیدایش تا عاشورا، ۱۳۹۱ش، ص۱۴۴ـ۱۳۷.</ref> | مساجدی هستند که به منظور مقابله با [[حضرت علی(ع)]] و به صورت [[مسجد ضرار]] بنا شده بود. در روایتی از [[امام باقر(ع)]] چنین آمده است که چهار [[مسجد]] نیز بعد از [[شهادت]] [[امام حسین(ع)]] به شکرانه پیروزی لشکر کوفه بر آن حضرت تجدید بنا شد از این رو این مساجد [[لعن]] مضاعف دارند. از این مساجد ملعونه هم اکنون هیچ اثری باقی نمانده است.<ref>صفری فروشانی، کوفه از پیدایش تا عاشورا، ۱۳۹۱ش، ص۱۴۴ـ۱۳۷.</ref> | ||
{{ستون-شروع}} | {{ستون-شروع}} | ||
#[[مسجد اشعث بن قیس کندی]] | #[[مسجد اشعث بن قیس کندی]] | ||
| خط ۳۰۴: | خط ۳۰۴: | ||
* یعقوبی، احمد بن اسحاق، البلدان، محقق محمد امین ضناوی، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۲۲ق. | * یعقوبی، احمد بن اسحاق، البلدان، محقق محمد امین ضناوی، بیروت، دارالکتب العلمیه، ۱۴۲۲ق. | ||
*یوسف خلیف، حیاة الشعر فی الکوفة إلی نهایة القرن الثانی للهجر، القاهرة، المجلس الأعلی للثقافة، الطبعة الثانیة، ۱۹۹۵م. | *یوسف خلیف، حیاة الشعر فی الکوفة إلی نهایة القرن الثانی للهجر، القاهرة، المجلس الأعلی للثقافة، الطبعة الثانیة، ۱۹۹۵م. | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
== پیوند به بیرون == | == پیوند به بیرون == | ||
* [http://www.ensani.ir/storage/Files/20120426172709-5190-20.pdf بررسی انتخاب کوفه به عنوان مرکز خلافت اسلامی] | * [http://www.ensani.ir/storage/Files/20120426172709-5190-20.pdf بررسی انتخاب کوفه به عنوان مرکز خلافت اسلامی] | ||