پرش به محتوا

سید علی طباطبایی: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
خط ۳۷: خط ۳۷:
سید علی طباطبایی خواهرزاده و داماد [[وحید بهبهانی]] است. نسب جدّ مادری او به [[مجلسی اول]] می‌رسد؛ مادر وحید بهبهانی، دختر نورالدین پسر [[ملا صالح مازندرانی]] است و مادر نورالدین، [[آمنه بیگم]] دختر مجلسی اول است.<ref>ابوعلی حائری، منتهی المقال، ج۵، ص۶۶؛ خوانساری، روضات الجنات، ج۴، ص۳۹۹-۴۰۱؛ قمی، فوائدالرضویه، ص۳۲۴.</ref> سید علی برادر سید عبدالکریم جد بحرالعلوم طباطبایی بوده است.<ref>امین،اعیان الشیعه، ج۸، ص۳۱۴.</ref>
سید علی طباطبایی خواهرزاده و داماد [[وحید بهبهانی]] است. نسب جدّ مادری او به [[مجلسی اول]] می‌رسد؛ مادر وحید بهبهانی، دختر نورالدین پسر [[ملا صالح مازندرانی]] است و مادر نورالدین، [[آمنه بیگم]] دختر مجلسی اول است.<ref>ابوعلی حائری، منتهی المقال، ج۵، ص۶۶؛ خوانساری، روضات الجنات، ج۴، ص۳۹۹-۴۰۱؛ قمی، فوائدالرضویه، ص۳۲۴.</ref> سید علی برادر سید عبدالکریم جد بحرالعلوم طباطبایی بوده است.<ref>امین،اعیان الشیعه، ج۸، ص۳۱۴.</ref>


به گفته صاحب [[ریحانة الادب]] و [[محمد باقر خوانساری]]، در [[روز غدیر]] سال ۱۲۱۶ق که [[وهابیان]] به کربلا حمله کردند. سید علی طباطبایی خانواده‌اش را به پناهگاهی فرستاده بود، او و یک کودک شیرخوار در منزل بودند که وهابیان به خانه او حمله کردند، سید علی، طفل را به بغل گرفته و زیر سبدی در منزل پنهان شد، مهاجمان منزلش را تفتیش کردند اما او را نیافتند، به گمان اینکه شاید سیدعلی زیر هیزم‎هایی که در گوشه منزل بوده، پنهان شده باشد، هیزم‌ها را برداشتند و بر روی او انداختند، بدین ترتیب از دست آنان نجات یافت.<ref>مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ج۳، ص۳۷۲؛ خوانساری، روضات الجنات، ج۴، ص۴۰۵؛ قمی، فوائدالرضویه، ص۳۲۴.</ref>
به گفته صاحب [[ریحانة الادب]] و [[محمد باقر خوانساری]]، در [[روز غدیر]] سال ۱۲۱۶ق که [[وهابیان]] به کربلا حمله کردند. سید علی طباطبایی خانواده‌اش را به پناهگاهی فرستاده بود، او و یک کودک شیرخوار در منزل بودند که وهابیان به خانه او حمله کردند، سید علی، طفل را به بغل گرفته و زیر سبدی در منزل پنهان شد، مهاجمان منزلش را تفتیش کردند اما او را نیافتند، به گمان اینکه شاید سیدعلی زیر هیزم‌‎هایی که در گوشه منزل بوده، پنهان شده باشد، هیزم‌ها را برداشتند و بر روی او انداختند، بدین ترتیب از دست آنان نجات یافت.<ref>مدرس تبریزی، ریحانة الادب، ج۳، ص۳۷۲؛ خوانساری، روضات الجنات، ج۴، ص۴۰۵؛ قمی، فوائدالرضویه، ص۳۲۴.</ref>


او در سال ۱۲۳۱ق در ۷۰ سالگی در [[کربلا]] درگذشت و در [[حرم امام حسین(ع)]] نزدیک قبر استادش، [[وحید بهبهانی]]، [[دفن]] شد.<ref> ریحانة الادب، ج۳، ص۳۷۲؛ اعیان الشیعه، چ۸، ص۳۱۴؛ مامقانی، ج۲، ص۳۰۷</ref> هنگام درگذشت او، فرزند بزرگش [[سید محمد طباطبایی مجاهد|محمد]] در [[اصفهان]] بود و همانجا برای پدر مراسم عزا برگزار کرد.<ref>خوانساری، روضات الجنات، ج۴، ص۴۰۲؛ قمی، فوائدالرضویه، ص۳۲۴.</ref> [[محمد باقر مجلسی]] تاریخ وفات او را ۱۲۰۱ق ذکر کرده است<ref>خوانساری، روضات الجنات، ج۴، ص۴۰۲.</ref> که به گفته [[محسن امین]] احتمالا کلمه «ثلاثین» از عبارت او افتاده باشد.<ref>امین، اعیان الشیعه، ج۸، ص۳۱۴</ref> در تاریخ وفات او گفته شده است:
او در سال ۱۲۳۱ق در ۷۰ سالگی در [[کربلا]] درگذشت و در [[حرم امام حسین(ع)]] نزدیک قبر استادش، [[وحید بهبهانی]]، [[دفن]] شد.<ref> ریحانة الادب، ج۳، ص۳۷۲؛ اعیان الشیعه، چ۸، ص۳۱۴؛ مامقانی، ج۲، ص۳۰۷</ref> هنگام درگذشت او، فرزند بزرگش [[سید محمد طباطبایی مجاهد|محمد]] در [[اصفهان]] بود و همانجا برای پدر مراسم عزا برگزار کرد.<ref>خوانساری، روضات الجنات، ج۴، ص۴۰۲؛ قمی، فوائدالرضویه، ص۳۲۴.</ref> [[محمد باقر مجلسی]] تاریخ وفات او را ۱۲۰۱ق ذکر کرده است<ref>خوانساری، روضات الجنات، ج۴، ص۴۰۲.</ref> که به گفته [[محسن امین]] احتمالا کلمه «ثلاثین» از عبارت او افتاده باشد.<ref>امین، اعیان الشیعه، ج۸، ص۳۱۴</ref> در تاریخ وفات او گفته شده است:
۱۵٬۵۱۳

ویرایش