confirmed، templateeditor
۱۱٬۱۲۹
ویرایش
جز (←محتوای آیه) |
جز (ویکی سازی) |
||
خط ۳۴: | خط ۳۴: | ||
== محتوای آیه == | == محتوای آیه == | ||
[[پرونده:آیه نور به خط ثلث.jpg|180px|بندانگشتی|ابتدای آیه نور به خط ثلث]] | [[پرونده:آیه نور به خط ثلث.jpg|180px|بندانگشتی|ابتدای آیه نور به خط ثلث]] | ||
در آیات قبل از آیه نور، از [[احکام]] و شرایع به ویژه از [[عفت]] و مبارزه با فحشا سخن گفته شده است. آیه نور نیز در پیوند با این آیات نازل شده است؛<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۱؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۷۰.</ref> زیرا ضامن اجرای همه احکام خدا مخصوصاً خویشتنداری جنسی، [[ایمان]] است و از این رو در آیه نور، از نور هدایت الهی یاد شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۷۰.</ref> | در آیات قبل از آیه نور، از [[احکام]] و شرایع به ویژه از [[عفت]] و مبارزه با [[فحشا]] سخن گفته شده است. آیه نور نیز در پیوند با این آیات نازل شده است؛<ref> طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۱؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۷۰.</ref> زیرا ضامن اجرای همه احکام خدا مخصوصاً خویشتنداری جنسی، [[ایمان]] است و از این رو در آیه نور، از نور هدایت الهی یاد شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۷۰.</ref> | ||
آیه نور همراه با آیات بعدی، در مقام مقایسه میان [[مؤمنان]] (<small>که به وسیله نور [[خداوند]] هدایت یافتهاند</small>) و کافران (<small>که دچار ظلمتهای متراکم گشتهاند</small>) است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۰.</ref> [[مفسران]] درباره مفهوم آیه نور و معنای کلمات آن، مصادیق و مظاهر نور الاهی و نیز چگونگی اتصاف مفاد آیه به [[خداوند]] دیدگاههای گوناگونی ارائه دادهاند. [[علامه طباطبایی]] بر اساس معنای اولیه و معروف کلمه نور، آن را چیزی میداند که اجسام دیگر به وسیله آن ظاهر میشوند ولی خودش در ذاتش روشن و هویداست و چیز دیگری آن را ظاهر نمیکند؛ یعنی نور ظاهر بالذات و مُظهِر غیر است. و نور در معنای ثانویه، بر هر چیزی اطلاق میشود که محسوسات را آشکار میکند؛ به همین دلیل حواس ظاهری انسان مانند شنوایی، بویایی و بساوایی(لامسه)، و نیز غیرمحسوساتی مانند عقل که معقولات را ظاهر میکند، نور خوانده شدهاند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۲.</ref> | آیه نور همراه با آیات بعدی، در مقام مقایسه میان [[مؤمنان]] (<small>که به وسیله نور [[خداوند]] هدایت یافتهاند</small>) و کافران (<small>که دچار ظلمتهای متراکم گشتهاند</small>) است.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۰.</ref> [[مفسران]] درباره مفهوم آیه نور و معنای کلمات آن، مصادیق و مظاهر نور الاهی و نیز چگونگی اتصاف مفاد آیه به [[خداوند]] دیدگاههای گوناگونی ارائه دادهاند. [[علامه طباطبایی]] بر اساس معنای اولیه و معروف کلمه نور، آن را چیزی میداند که اجسام دیگر به وسیله آن ظاهر میشوند ولی خودش در ذاتش روشن و هویداست و چیز دیگری آن را ظاهر نمیکند؛ یعنی نور ظاهر بالذات و مُظهِر غیر است. و نور در معنای ثانویه، بر هر چیزی اطلاق میشود که محسوسات را آشکار میکند؛ به همین دلیل حواس ظاهری انسان مانند شنوایی، بویایی و بساوایی(لامسه)، و نیز غیرمحسوساتی مانند عقل که معقولات را ظاهر میکند، نور خوانده شدهاند.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۲.</ref> | ||