آیه نور: تفاوت میان نسخه‌ها

آیه نور (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۴ فوریهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۷:۳۹

۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۴ فوریهٔ ۲۰۱۸

جز

←‏محتوای آیه

دیداریویکی‌متن

Salehi

Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor

۳٬۹۹۳

ویرایش

@@ خط ۲۱: / خط ۲۱: @@
 [[پرونده:آیه نور به خط ثلث.jpg|180px|بندانگشتی|ابتدای آیه نور به خط ثلث]]
 [[مفسران]] درباره آیه نور و منظور از کلمات آن و مصادیق و مظاهر آن نظرات گوناگونی ارائه داده‌ند. آیه نور در ارتباط با آیات قبل که سخن از [[احکام]] و شرایع، مسأله عفت و مبارزه با فحشا است، نازل شده است.<ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۱؛ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۷۰.</ref> در این آیات اجرای احکام الهی را بدون وجود [[ایمان]] امکان‌پذیر نمی‌داند به همین دلیل سخن از نور هدایت الهی شده است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۷۰.</ref>
-آیه نور همراه با آیات بعدی در مقام مقایسه میان [[مؤمنین]] که به وسیله نور خداوند هدایت یافته‌اند و کفار که دچار ظلمت‌های متراکم گشته‌اند، می‌باشد.<ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۰.</ref>
+آیه نور همراه با آیات بعدی در مقام مقایسه میان [[مؤمنین]] که به وسیله نور [[خداوند]] هدایت یافته‌اند و کفار که دچار ظلمت‌های متراکم گشته‌اند، می‌باشد.<ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۳۹۰ق، ج۱۵، ص۱۲۰.</ref>
 <br />
-مفسران کلمه «نور» را در فراز اول آیه «الله نور السموات و الارض» به هدایت کننده،<ref>طبرانی، تفسير القرآن العظيم‏، ۲۰۰۸م، ج۴، ص۴۳۳؛ بحرانی،‌ البرهان في تفسير القرآن‏، ۱۳۷۴ش، ج۴، ص۶۶.</ref> روشن کننده و زینت بخش<ref>فحر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۳، ص۳۷۹.</ref> تفسیر کرده‌اند و با توجه به دیگر آیات و روایات [[قرآن]]،<ref>سوره مائده، آیه ۱۵؛ سوره اعراف، آیه ۱۵۷.</ref> [[ایمان]]،<ref>سوره بقره، آیه ۲۵۷.</ref> هدایت الهی،<ref>سوره انعام، آیه ۱۲۲.</ref> [[پیامبر اسلام(ص)]]،<ref>سوره احزاب، آیه ۴۶.</ref> [[امامان شیعه(ع)]]<ref>صدوق، من لا يحضره الفقيه‏، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۶۱۳، ۶۱۵.</ref> و [[علم]]<ref>ابن حیون،  دعائم الإسلام‏، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۴۱۹.</ref> را از مصادیق و مظاهر آیه نور قرار داده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۷۱-۴۷۲.</ref>
+مفسران کلمه «نور» را در فراز اول آیه «الله نور السموات و الارض» به هدایت کننده،<ref>طبرانی، تفسير القرآن العظيم‏، ۲۰۰۸م، ج۴، ص۴۳۳؛ بحرانی،‌ البرهان في تفسير القرآن‏، ۱۳۷۴ش، ج۴، ص۶۶.</ref> روشن کننده و زینت بخش<ref>فحر رازی، التفسیر الکبیر، ۱۴۲۰ق، ج۲۳، ص۳۷۹.</ref> تفسیر کرده‌اند و با توجه به دیگر آیات و روایات [[قرآن]]،<ref>سوره مائده، آیه ۱۵؛ سوره اعراف، آیه ۱۵۷.</ref> [[ایمان]]،<ref>سوره بقره، آیه ۲۵۷.</ref> هدایت الهی،<ref>سوره انعام، آیه ۱۲۲.</ref> [[پیامبر اسلام(ص)]]،<ref>سوره احزاب، آیه ۴۶.</ref> [[امامان شیعه]]<ref>صدوق، من لا يحضره الفقيه‏، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۶۱۳، ۶۱۵.</ref> و [[علم]]<ref>ابن حیون،  دعائم الإسلام‏، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۴۱۹.</ref> را از مصادیق و مظاهر آیه نور قرار داده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۷۱-۴۷۲.</ref>
 [[خدا|خدای سبحان]] نوری است که به وسیله او آسمان‌ها و زمین ظهور یافته‌‏اند. این، مراد از جمله «الله نور السموات و الارض» است؛ چون نور را به آسمان‌ها و زمین اضافه کرده و آن گاه آن را حمل کرده بر اسم جلاله الله و فرموده نور آسمان و زمین الله است، ناچار منظور آن کسی هم که [[آیه]] را معنا کرده به الله منور السموات و الارض - خدا نورانی کننده آسمانها و زمین است همین است، و منظور عمده‏‌اش این بوده که کسی خیال نکند که خدا عبارت از نور عاریتی قائم به آسمانها و زمین است، و یا به عبارت دیگر از وجودی که بر آنها حمل می‏‌شود و گفته می‏‌شود: آسمان وجود دارد، زمین وجود دارد، این سخن بسیار باطل است و خدا بزرگ‏تر از اینها است.