پرش به محتوا

آیه نور: تفاوت میان نسخه‌ها

۴۵ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۲ فوریهٔ ۲۰۱۵
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Smnazem
جزبدون خلاصۀ ویرایش
imported>Salvand
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{بهبود منبع}}
{{بهبود منبع}}
'''آیه نور'''، [[آیه]] ۳۵ سوره نور. در این آیه خداوند نور آسمان‌ها و زمین معرفی شده است.
'''آیه نور'''، [[آیه]] ۳۵ [[سوره نور]] است که [[خداوند]] را نور آسمان‌ها و زمین معرفی می‌کند.
[[پرونده:آیه نور.jpg|300px|بندانگشتی]]
[[پرونده:آیه نور.jpg|300px|بندانگشتی]]
در برخی از [[تفسیر|تفاسیر]] شیعی، این آیه بر [[اهل بیت]] [[پیامبر]] (ع) تطبیق شده است. به عنوان نمونه، در [[تفسیر شبر]] آمده است: گفته شده است که ''مشکات'' سینۀ [[محمد(ص)]]، ''زجاجه'' قلب او، ''مصباح'' [[نبوت]]، و ''شجره مبارکه'' شجرۀ نبوت است که نه غربی و [[نصرانی]] است که قبلۀ آن مشرق باشد و نه شرقی و [[یهودی]] است که [[قبله|قبلۀ]] آن مغرب باشد.
در برخی از [[تفسیر|تفاسیر]] شیعی، این آیه بر [[اهل بیت]] [[پیامبر]] (ع) تطبیق شده است؛ برای مثال در [[تفسیر شبر]] آمده است: گفته شده است که ''مشکات'' سینۀ [[محمد(ص)]]، ''زجاجه'' قلب او، ''مصباح'' [[نبوت]]، و ''شجره مبارکه'' شجرۀ نبوت است که نه غربی و [[نصرانی]] است که قبلۀ آن مشرق باشد و نه شرقی و [[یهودی]] است که [[قبله|قبلۀ]] آن مغرب باشد.


[[علامه طباطبائی]] در توضیح این گونه برداشت‌ها چنین نوشته است: این روایت از قبیل اشاره به بعضی مصادیق است و آن افضل مصادیق است که [[رسول خدا]] صلی‏ الله‏ علیه‏ وآله‏ و سلّم‏ و طاهرین از اهل بیت آن جنابند، و گرنه [[آیه]] شریفه به ظاهرش شامل غیر ایشان نیز می‌‏شود و انبیاء و اوصیاء و اولیاء همه را شامل می‏‌گردد.
[[علامه طباطبائی]] در توضیح این گونه برداشت‌ها نوشته است: این روایت از قبیل اشاره به بعضی از مصادیق است و آن افضل مصادیق است که [[رسول خدا(ص)]]  و طاهرین از اهل بیت آن جناب‌اند، و گرنه [[آیه]] شریفه به ظاهرش شامل غیر ایشان نیز می‌‏شود و انبیا و اوصیا و اولیا همه را شامل می‏‌گردد.


== آیه ==
== آیه ==
آیه ۳۵ سوره نور با نام آیه نور شناخته می‌شود:
[[آیه]] ۳۵ [[سوره نور]] با نام آیه نور شناخته می‌شود:


{{متن قرآن|{{رنگی|سبز}}'''اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَكَةٍ زَيْتُونِةٍ لَّا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَاءُ وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ'''{{رنگی/پ}}{{سخ}}{{سخ}}|ترجمه=خدا نور آسمانها و زمين است مثل نور او چون چراغدانى است كه در آن چراغى و آن چراغ در شيشه‏اى است آن شيشه گويى اخترى درخشان است كه از درخت‏ خجسته زيتونى كه نه شرقى است و نه غربى افروخته مى‏شود نزديك است كه روغنش هر چند بدان آتشى نرسيده باشد روشنى بخشد روشنى بر روى روشنى است‏ خدا هر كه را بخواهد با نور خويش هدايت مى‏كند و اين مثلها را خدا براى مردم مى‏زند و خدا به هر چيزى داناست|سوره=نور|آیه= ۳۵}}
{{متن قرآن|{{رنگی|سبز}}'''اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ كَمِشْكَاةٍ فِيهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِي زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ كَأَنَّهَا كَوْكَبٌ دُرِّيٌّ يُوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَكَةٍ زَيْتُونِةٍ لَّا شَرْقِيَّةٍ وَلَا غَرْبِيَّةٍ يَكَادُ زَيْتُهَا يُضِيءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُورٍ يَهْدِي اللَّهُ لِنُورِهِ مَن يَشَاءُ وَيَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ'''{{رنگی/پ}}{{سخ}}{{سخ}}|ترجمه=خدا نور آسمانها و زمين است مثل نور او چون چراغدانى است كه در آن چراغى و آن چراغ در شيشه‏اى است آن شيشه گويى اخترى درخشان است كه از درخت‏ خجسته زيتونى كه نه شرقى است و نه غربى افروخته مى‏شود نزديك است كه روغنش هر چند بدان آتشى نرسيده باشد روشنى بخشد روشنى بر روى روشنى است‏ خدا هر كه را بخواهد با نور خويش هدايت مى‏كند و اين مثلها را خدا براى مردم مى‏زند و خدا به هر چيزى داناست|سوره=نور|آیه= ۳۵}}
خط ۱۳: خط ۱۳:
== توضیح آیه ==
== توضیح آیه ==


[[خدا|خدای سبحان]] نوری است که به وسیله او آسمانها و زمین ظهور یافته‌‏اند، این است مراد جمله الله نور السموات و الارض، چون نور را اضافه کرده به آسمانها و زمین، و آن گاه آن را حمل کرده بر اسم جلاله الله و فرموده نور آسمان و زمین الله است، ناچار منظور آن کسی هم که [[آیه]] را معنا کرده به الله منور السموات و الارض - خدا نورانی کننده آسمانها و زمین است همین است، و منظور عمده‏‌اش این بوده که کسی خیال نکند که خدا عبارت از نور عاریتی قائم به آسمانها و زمین است، و یا به عبارت دیگر از وجودی که بر آنها حمل می‏‌شود و گفته می‏‌شود: آسمان وجود دارد، زمین وجود دارد، این سخن بسیار باطل است و خدا بزرگ‏تر از اینها است.
[[خدا|خدای سبحان]] نوری است که به وسیله او آسمان‌ها و زمین ظهور یافته‌‏اند. این، مراد از جمله «الله نور السموات و الارض» است؛ چون نور را به آسمان‌ها و زمین اضافه کرده و آن گاه آن را حمل کرده بر اسم جلاله الله و فرموده نور آسمان و زمین الله است، ناچار منظور آن کسی هم که [[آیه]] را معنا کرده به الله منور السموات و الارض - خدا نورانی کننده آسمانها و زمین است همین است، و منظور عمده‏‌اش این بوده که کسی خیال نکند که خدا عبارت از نور عاریتی قائم به آسمانها و زمین است، و یا به عبارت دیگر از وجودی که بر آنها حمل می‏‌شود و گفته می‏‌شود: آسمان وجود دارد، زمین وجود دارد، این سخن بسیار باطل است و خدا بزرگ‏تر از اینها است.


از اینجا استفاده می‌‏شود که خدای تعالی برای هیچ موجودی مجهول نیست، چون ظهور تمامی اشیاء برای خود و یا برای غیر، ناشی از اظهار خدا است، اگر خدا چیزی را اظهار نمی‏‌کرد و هستی نمی‏‌بخشید ظهوری نمی‏‌یافت. پس قبل از هر چیز ظاهر بالذات خدا است.
از اینجا استفاده می‌‏شود که خدای تعالی برای هیچ موجودی مجهول نیست، چون ظهور تمامی اشیاء برای خود و یا برای غیر، ناشی از اظهار خدا است، اگر خدا چیزی را اظهار نمی‏‌کرد و هستی نمی‏‌بخشید ظهوری نمی‏‌یافت. پس قبل از هر چیز ظاهر بالذات خدا است.
کاربر ناشناس