آیه اعتصام: تفاوت میان نسخه‌ها

'''آیه اعتصام'''، یا آیه وحدت آیه ۱۰۳ [[سوره آل‌عمران]] است. در این آیه، [[خداوند]] به [[مسلمانان]] دستور داده که ریسمان الهی را بگیرند و به‌ یاد بیاورند زمانی که با یکدیگر دشمن بودند و خداوند با اسلام، مهربانی بین قلوب آنان ایجاد کرد و آن‌ها را با یکدیگر برادر کرد. بسیاری از [[مفسران]] [[شیعه]] و [[سنی]] معتقدند این آیه در مورد قبیله [[اوس و خزرج]] نازل شده‌ است.

بسیاری از مفسران، محتوای اصلی این [[آیه]] را دعوت به اتحاد و مبارزه با هر گونه تفرقه میان مسلمانان دانسته‌اند.<ref>مرکز اطلاعات و مدارک اسلامی، فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، ۱۳۹۴ش، ج۱، ص ۵۰۸؛  

مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۳۲.</ref> در این آیه، [[خداوند]] برادری و محبت را راه نجاتی برای مسلمانانی عنوان کرده است که در لبه پرتگاهی از آتش بودند. به نظر می‌رسد منظور از آتش، در اینجا آتش دوزخ نیست؛ بلکه آتش جنگ و نزاع است. این آیه اشاره به نزاع‌ها و خصومت‌های طولانی‌مدت قبیله [[اوس و خزرج]] قبل از اسلام دارد که خداوند با اسلام و ایجاد الفت و برادری میان آن‌ها توانست این آتش را خاموش کند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۳۲.</ref>

برخی معتقدند احتمالا ت مطرح شده برای «حبل‌الله» اختلافی با یکدیگر ندارند، چرا که منظور از ریسمان الهی هر گونه وسیله‌ ارتباطی با خداوند است.<ref>فخر رازی،‌ مفاتیح الغیب، ۱۴۲۰ق، ج۸، ص۳۱۱؛ مکارم‌ شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۲۹.</ref> این ارتباط ممکن است با [[قرآن]]، [[پیامبر]]، [[اهل بیت]] و چیزهای دیگری محقق شود. [[مکارم شیرازی]] معتقد است «حبل‌الله» به این مسأله اشاره دارد که انسان برای نجات از تاریکی، جهل و نادانی به راهنما یا ریسمانی نیاز دارد که با گرفتن و چنگ زدن به آن از چاه غفلت بیرون بیایید. از نظر او ارتباط با خداوند از طریق قرآن و اهل بیت همان راهنما و ریسمانی است که انسان را می‌تواند از غفلت و گمراهی نجات دهد.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر‌ نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۳، ص۳۲.</ref>

* ابن کثیر، اسماعیل‌‌بن عمر،‌تفسیر القرآن العظیم، محقق محمد حسین شمس الدین، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۹ق.