پرش به محتوا

ابن سبیل: تفاوت میان نسخه‌ها

۲۴ بایت حذف‌شده ،  ‏۳ ژوئیهٔ ۲۰۱۷
جز
ویرایش
imported>Alipour
imported>Alipour
جز (ویرایش)
خط ۶: خط ۶:
در برخی روایات به میهمان محتاج و فردی که قصد سفر دارد اما توانایی مالی مسافرت را ندارد (در اصطلاح: منشیء السفر) نیز ابن‌ سبیل گفته شده است.<ref>ابن‌‏عاشور، تفسیر التحریر و التنویر، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۱۳۰؛ سیوطی، الدرالمنثور، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۴۱۵ و ج۴، ص۲۲۵.</ref>
در برخی روایات به میهمان محتاج و فردی که قصد سفر دارد اما توانایی مالی مسافرت را ندارد (در اصطلاح: منشیء السفر) نیز ابن‌ سبیل گفته شده است.<ref>ابن‌‏عاشور، تفسیر التحریر و التنویر، ۱۴۲۰ق، ج۲، ص۱۳۰؛ سیوطی، الدرالمنثور، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۴۱۵ و ج۴، ص۲۲۵.</ref>


==تأمین هزینه سفر ابن‌السبیل==  
==تأمین هزینه سفر ابن‌ سبیل==  
* '''زکات''': بر اساس [[آیه]] ۶۰ [[سوره توبه]] ابن‌السبیل یکی از هشت گروه دریافت‌کننده [[زکات]] به شمار می‌رود.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۷ش، ج۱۵، ص۳۷۲ و ۳۷۳.</ref> برخی از [[فقه|فقها]] استحقاق زکات به ابن‌السبیل را منحصر در فقر مطلق مسافر ندانسته‌اند بلکه گفته‌اند اگر مسافری در شهر خود توانایی مالی دارد اما در سفر برای رسیدن به مقصد با ناتوانی مالی مواجه شده است نیز مستحق دریافت زکات است.<ref>طوسی، النهایة، ۱۴۰۰ق، ج۱، ص۱۹۲.</ref> عده‌ای نیز پرداخت زکات به ابن‌السبیل را به [[سفر واجب]] و [[سفر مستحب|مستحب]] منحصر کرده‌اند که در مقابل این قول، نظریه مباح بودن سفر مطرح است؛ یعنی صرف اینکه سفر حرامی نباشد مسافر در راه مانده مستحق دریافت زکات است.<ref>علامه حلی، مختلف الشیعة، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۲۰۶.</ref> [[شهید ثانی]] دریافت زکات از سوی ابن‌السبیل را به ناتوانی او در فروش و معاوضه اموال خود و ممکن نبودن استقراض شرط کرده است.<ref>شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۵۰.</ref> برخی این شرط را به نظر مشهور فقها نسبت داده‌اند.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۲۲۱.</ref>  
* '''زکات''': بر اساس [[آیه]] ۶۰ [[سوره توبه]] ابن‌ سبیل یکی از هشت گروه دریافت‌کننده [[زکات]] به شمار می‌رود.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۷ش، ج۱۵، ص۳۷۲ و ۳۷۳.</ref> برخی از [[فقه|فقها]] استحقاق زکات به ابن‌ سبیل را منحصر در فقر مطلق مسافر ندانسته‌اند بلکه گفته‌اند اگر مسافری در شهر خود توانایی مالی دارد اما در سفر برای رسیدن به مقصد با ناتوانی مالی مواجه شده است نیز مستحق دریافت زکات است.<ref>طوسی، النهایة، ۱۴۰۰ق، ج۱، ص۱۹۲.</ref> عده‌ای نیز پرداخت زکات به ابن‌ سبیل را به [[سفر واجب]] و [[سفر مستحب|مستحب]] منحصر کرده‌اند که در مقابل این قول، نظریه مباح بودن سفر مطرح است؛ یعنی صرف اینکه سفر حرامی نباشد مسافر در راه مانده مستحق دریافت زکات است.<ref>علامه حلی، مختلف الشیعة، ۱۴۱۳ق، ج۳، ص۲۰۶.</ref> [[شهید ثانی]] دریافت زکات از سوی ابن‌ سبیل را به ناتوانی او در فروش و معاوضه اموال خود و ممکن نبودن استقراض شرط کرده است.<ref>شهید ثانی، الروضة البهیة، ۱۴۱۰ق، ج۲، ص۵۰.</ref> برخی این شرط را به نظر مشهور فقها نسبت داده‌اند.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۲۲۱.</ref>  


بیشتر فقها گفته‌اند اگر از پول دریافت شده زکات پس از رسیدن ابن‌السبیل مبلغی باقی ماند باید آن را برگرداند.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۷ش، ج۱۵، ص۳۷۲ و ۳۷۳.</ref>   
بیشتر فقها گفته‌اند اگر از پول دریافت شده زکات پس از رسیدن ابن‌ سبیل مبلغی باقی ماند باید آن را برگرداند.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۷ش، ج۱۵، ص۳۷۲ و ۳۷۳.</ref>   


* '''خمس و فیء''': بیشتر [[مجتهد|فقهای]] [[امامیه]] معتقدند در صورتی که ابن‌السبیل از [[سادات]] باشد می‌توان هزینه سفر او را از [[خمس]] و [[فیء]] پرداخت نمود.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۷ش، ج۱۵، ص۳۷۲ و ۳۷۳.</ref> شرایطی که در پرداخت زکات وجود دارد در خمس نیز ذکر شده است از جمله اینکه [[سفر معصیت]] نباشد و ابن‌السبیل از راه قرض کردن یا فروش اموال خود نتواند هزینه رسیدن به مقصد را تأمین کند.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۲۲۱.</ref>
* '''خمس و فیء''': بیشتر [[مجتهد|فقهای]] [[امامیه]] معتقدند در صورتی که ابن‌ سبیل از [[سادات]] باشد می‌توان هزینه سفر او را از [[خمس]] و [[فیء]] پرداخت نمود.<ref>نجفی، جواهرالکلام، ۱۳۶۷ش، ج۱۵، ص۳۷۲ و ۳۷۳.</ref> شرایطی که در پرداخت زکات وجود دارد در خمس نیز ذکر شده است از جمله اینکه [[سفر معصیت]] نباشد و ابن‌ سبیل از راه قرض کردن یا فروش اموال خود نتواند هزینه رسیدن به مقصد را تأمین کند.<ref>هاشمی شاهرودی، فرهنگ فقه، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۲۲۱.</ref>


==پانویس==
==پانویس==
کاربر ناشناس