ملاصدرا: تفاوت میان نسخه‌ها

'''صدرالدین محمد بن ابراهیم شیرازی'''(متوفی [[سال ۱۰۵۰ هجری قمری|۱۰۵۰ق]]) مشهور به ملاصدار [[فلسفه اسلامی|فیلسوف]]، [[عرفان نظری|عارف]] و [[تفسیر قرآن|مفسر]] [[شیعه|شیعی]]. وی به '''صدرالحکما''' و '''صدر المتألهین''' نیز معروف است. او شاگرد [[میرداماد|میر داماد]] و [[شیخ بهایی]] است و [[ملا محسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]] و عبدالرزاق لاهیجی را از معروف‌ترین شاگردان او دانسته‌اند. ملاصدرا بنیانگذار مکتب فلسفی [[حکمت متعالیه]] به عنوان سومین مکتب مهم فلسفی در جهان اسلام است. او نظام فلسفی خود را در مهمترین کتاب خود [[الحکمة المتعالیة فی الاسفار العقلیة الاربعة (کتاب)|الحکمة المتعالیة فی الاسفار العقلیة الاربعة]] معروف به اسفار تبیین کرد. پس از او سنت عقلانی شیعه تحت تأثیر آموزه‌های وی قرار گرفت و فیلسوفان متعددی از جمله [[ملا هادی سبزواری|ملاهادی سبزواری]] و [[سید محمدحسین طباطبائی|علامه طباطبایی]] به شرح اندیشه‌های او پرداختند. [[اصالت وجود]] اساس مکتب فکری اوست و نظریه‌اش درباره چگونگی [[معاد جسمانی]] مناقشاتی برانگیخته است.

صدرالدین شیرازی در [[شیراز]]، [[اصفهان]] و [[قم]] زندگی کرد. او در کنار آثار متعدد فلسفی، کتاب‌هایی نیز در زمینه [[تفسیر ملاصدرا (کتاب)|تفسیر قرآن]] و [[شرح اصول کافی ملا صدرا|شرح اصول کافی]] نگاشته است.