Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۳۲۷
ویرایش
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (←منابع) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) جز (←حکم فقهی غنا) |
||
خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
برخی از فقیهان غنا را بهطور مطلق حرام میدانند و حتی بر حرمت آن ادعای [[اجماع]] میکنند؛ مانند [[شیخ طوسی]]، [[شهید ثانی]]، [[محمدحسن نجفی|صاحب جواهر]]، [[ملا احمد نراقی|نراقی]] و [[سید ابوالقاسم خویی|آیت الله خوئی]].<ref>یوسفی مقدم، پژوهش در غنا، ۱۳۹۱ش، ص۱۹-۲۰.</ref> | برخی از فقیهان غنا را بهطور مطلق حرام میدانند و حتی بر حرمت آن ادعای [[اجماع]] میکنند؛ مانند [[شیخ طوسی]]، [[شهید ثانی]]، [[محمدحسن نجفی|صاحب جواهر]]، [[ملا احمد نراقی|نراقی]] و [[سید ابوالقاسم خویی|آیت الله خوئی]].<ref>یوسفی مقدم، پژوهش در غنا، ۱۳۹۱ش، ص۱۹-۲۰.</ref> | ||
برخی دیگر موافق حرمت ذاتی غنا نیستند و میگویند فقط اگر همراه با [[طرب]] یا [[لهو|لهو و لعب]] باشد، حرام است؛ از جمله [[محقق کرکی]]<ref>محقق کرکی، جامعالمقاصد، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۲۳.</ref>، [[محمدمحسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]]<ref>فیض کاشانی، وافی، ۱۴۰۶ق، ج۱۷، ص۲۱۸.</ref>، [[محمدباقر سبزواری|محقق سبزواری]]،<ref>محقق سبزواری، کفایةالاحکام، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۴۳۲-۴۳۳.</ref> [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصاری]]<ref>شیخ انصاری، مکاسب محرمه، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۱۴۱-۱۴۵.</ref> و [[سید روحالله موسوی خمینی|امام خمینی]]<ref>خمینی، مکاسب محرمه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۲۹۹.</ref> | برخی دیگر موافق حرمت ذاتی غنا نیستند و میگویند فقط اگر همراه با [[طرب]] یا [[لهو|لهو و لعب]] باشد، حرام است؛ از جمله [[محقق کرکی]]<ref>محقق کرکی، جامعالمقاصد، ۱۴۱۴ق، ج۴، ص۲۳.</ref>، [[محمدمحسن فیض کاشانی|فیض کاشانی]]<ref>فیض کاشانی، وافی، ۱۴۰۶ق، ج۱۷، ص۲۱۸.</ref>، [[محمدباقر سبزواری|محقق سبزواری]]،<ref>محقق سبزواری، کفایةالاحکام، ۱۴۲۳ق، ج۱، ص۴۳۲-۴۳۳.</ref> [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصاری]]<ref>شیخ انصاری، مکاسب محرمه، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۱۴۱-۱۴۵.</ref> و [[سید روحالله موسوی خمینی|امام خمینی]].<ref>خمینی، مکاسب محرمه، ۱۴۱۵ق، ج۱، ص۲۹۹.</ref> | ||
پژوهشگران میگویند علت این اختلاف حکم به تفاوت تعریف فقیهان از غنا برمیگردد؛ زیرا برخی طربانگیز بودن یا [[لهو|لهو و لعب]] را در ذات مفهوم غنا میدانند. بنابراین به حرمت آن فتوا میدهند و برخی دیگر که اینها را از مفهوم غنا جدا میشمارند، غنا را فینفسه حرام نمیدانند.<ref>فضلی و معرفت، بررسی فقهی پدیده غنا، ماهیت و حکم آن، ۱۳۸۵ش، ص؛ یوسفی مقدم، پژوهش در غنا، ۱۳۹۱ش، ص۲۲-۳۱؛ قاضیزاده، «غنا از دیدگاه اسلام»، ص۳۳۷-۳۴۱؛ سیدکریمی، «نقد و بررسی تعاریف موجود در موضوع غناء»، ص۱۱۷- ۱۲۰.</ref> | پژوهشگران میگویند علت این اختلاف حکم به تفاوت تعریف فقیهان از غنا برمیگردد؛ زیرا برخی طربانگیز بودن یا [[لهو|لهو و لعب]] را در ذات مفهوم غنا میدانند. بنابراین به حرمت آن فتوا میدهند و برخی دیگر که اینها را از مفهوم غنا جدا میشمارند، غنا را فینفسه حرام نمیدانند.<ref>فضلی و معرفت، بررسی فقهی پدیده غنا، ماهیت و حکم آن، ۱۳۸۵ش، ص؛ یوسفی مقدم، پژوهش در غنا، ۱۳۹۱ش، ص۲۲-۳۱؛ قاضیزاده، «غنا از دیدگاه اسلام»، ص۳۳۷-۳۴۱؛ سیدکریمی، «نقد و بررسی تعاریف موجود در موضوع غناء»، ص۱۱۷- ۱۲۰.</ref> | ||
== غناهای حلال کداماند؟ == | == غناهای حلال کداماند؟ == | ||
آن دسته از فقها که قائل به حرمت ذاتی غنا هستند، برخی موارد را از حرمت آن استثنا کردهاند و آنها را با وجود تحقق غنا، حلال میدانند؛ ازجمله آنهاست [[تلاوت|قرآئت قرآن]] و [[دعا]]، [[مرثیه خوانی|مرثیهخوانی]]، غنا در مجالس عروسی و اعیاد؛ اما آن دسته که قائل به [[حرام|حرمت]] ذاتی غنا نیستند، میگویند هر غنایی که همراه حرام دیگری همچون [[طرب]] و [[لهو]] و [[لعب|لَعِب]] نباشد حلال است.<ref>نوری، موسیقی و غنا از دیدگاه اسلام، ۱۳۸۵ش، ص۲۳۹-۲۶۹؛ ایزدیفرد، «پژوهشی تحلیلی پیرامون مبانی فقهی غناء و موسیقی»، ص۷۴.</ref> | آن دسته از فقها که قائل به حرمت ذاتی غنا هستند، برخی موارد را از حرمت آن استثنا کردهاند و آنها را با وجود تحقق غنا، حلال میدانند؛ ازجمله آنهاست [[تلاوت|قرآئت قرآن]] و [[دعا]]، [[مرثیه خوانی|مرثیهخوانی]]، غنا در مجالس عروسی و اعیاد؛ اما آن دسته که قائل به [[حرام|حرمت]] ذاتی غنا نیستند، میگویند هر غنایی که همراه حرام دیگری همچون [[طرب]] و [[لهو]] و [[لعب|لَعِب]] نباشد حلال است.<ref>نوری، موسیقی و غنا از دیدگاه اسلام، ۱۳۸۵ش، ص۲۳۹-۲۶۹؛ ایزدیفرد، «پژوهشی تحلیلی پیرامون مبانی فقهی غناء و موسیقی»، ص۷۴.</ref> |