حزب‌الله: تفاوت میان نسخه‌ها

'''حزب‌اللّه'''، به معنای گروهِ منسوب به [[خدا]]، تعبیری [[قرآن|قرآنی]] است و در [[احادیث]] نیز به آن اشاره شده است. براساس برخی روایات شیعه، مراد از حزب الله، مطیعان خدا، پیروان [[حضرت محمد(ص)|رسول]] و [[شیعیان]] [[علی(ع)]] است. [[پیامبر اکرم]]، حزب [[علی(ع)]] را حزب خود و حزب خود را حزب‌اللّه شمرده است.

حزب‌اللّه، به معنای گروهِ منسوب به [[خدا]]، در مقابل حزب‌الشیطان، سه بار در [[قرآن|قرآن‌کریم]] ذکر شده است.<ref> رجوع کنید به مائده: ۵۶، یک‌بار؛ مجادله: ۲۲، دو بار </ref> حزب در لغت معانی گوناگونی دارد، از جمله یاران هم عقیده و تحت امر یک فرد، گروهی که دارای یک هدف باشند، طایفه، وِرد و ذکر، جماعت، و مردم.<ref> خلیل‌بن احمد؛ ابن‌منظور، ذیل «حزب» </ref> [[راغب اصفهانی]]<ref> ذیل «حزب» </ref> «فشردگی» را نیز در معنای آن لحاظ کرده است. حزب‌اللّه در آیه ۵۶ [[سوره مائده]] به معانی‌ای تفسیر شده که با معنای لغوی آن در پیوند است، از جمله لشکر خدا، اولیای خدا، شیعه خدا و یاران خدا.

به گفته اخفش (متوفی ۲۲۰ یا ۲۲۱)، حزب‌اللّه کسانی‌اند که به دین خدا در آمده‌اند و از او اطاعت می‌کنند و خدا نیز یاریشان می‌کند.<ref> رجوع کنید به طبری؛ فخررازی، ذیل آیه؛ نیز رجوع کنید به طوسی، التبیان، ذیل آیه </ref> [[علامه طباطبائی|طباطبائی]] عبارت «فَانَّ حِزبَ اللّهِ هُمُ الغالِبون» را در این آیه به مثابه کُبرایی می‌داند که در موضع نتیجه قرار گرفته است و بنابراین، معنای آیه چنین می‌شود: کسی که ولایت خدا و رسول او و مؤمنان را بپذیرد غالب است، زیرا از حزب‌اللّه است و حزب‌اللّه هم همواره غالب است.<ref> ذیل آیه </ref> [[ابن عباس]] مراد از حزب‌اللّه را در این آیه شیعیان خدا و رسول او و نیز [[شیعیان]] [[علی(ع)]] معنا کرده و غالب بودن آن‌ها را عبارت از علوّ آن‌ها نسبت به دیگر بندگان خدا دانسته است.<ref> رجوع کنید به حسکانی، ج ۱، ص۲۴۶ </ref>