confirmed، templateeditor
۱۲٬۲۷۶
ویرایش
جز (ویکی سازی) |
جز (ویکی سازی) |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
== چگونگی خواندن نماز== | == چگونگی خواندن نماز== | ||
نماز وتیره، دور رکعت نماز نافله عشاء است که به صورت نشسته خوانده میشود. بهتر است در دو رکعت این نماز صد [[آیه]] از [[قرآن]] خوانده شود و [[مستحب]] است بهجای صد آیه، [[سوره واقعه]] را در یک رکعت و [[سوره توحید]] را در رکعت دیگر بخوانند.<ref>قمی، مفاتیح الجنان، ص۱۹.</ref> در روایت دیگری [[امام باقر | نماز وتیره، دور رکعت نماز نافله عشاء است که به صورت نشسته خوانده میشود. بهتر است در دو رکعت این نماز صد [[آیه]] از [[قرآن]] خوانده شود و [[مستحب]] است بهجای صد آیه، [[سوره واقعه]] را در یک رکعت و [[سوره توحید]] را در رکعت دیگر بخوانند.<ref>قمی، مفاتیح الجنان، ص۱۹.</ref> در روایت دیگری [[امام باقر(ع)]] فرمود: هرکس [[سوره ملک|سوره مُلْک]] را شب بخواند، به قرائت بسیار و پاکیزه عمل نموده و از غافلان نخواهد بود و من نیز بعد از نماز عشا آن دو را در حالت نشسته [در نافله عشاء] میخوانم.<ref>سید بن طاووس، فلاح السائل، ص۲۵۹.</ref> | ||
===ایستادهخواندن === | ===ایستادهخواندن === | ||
[[شیخ حر عاملی]] در [[وسائل الشیعه]] میگوید ایستادهخواندن نماز وتیره بهتر از نشسته است؛<ref>حرعاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۴ق، ص۵۱.</ref> او همچنین بابی را به افضلیت ایستادهخواندن نماز وتیره و ساقط نشدن آن در سفر اختصاص داده است<ref>حرعاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۴ق، ص۹۴.</ref> اما [[شیخ طوسی]] نماز وتیره را از [[مسافر]] ساقط میداند.<ref>شیخ طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ص۷۱.</ref> در روایتی از امام صادق(ع) آمده است که: پدرم این نماز را نشسته میخواند و من آن دو رکعت را ایستاده میخوانم.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۴، ص۱۰۶.</ref> [[علامه مجلسی|مجلسی]] در ادامه حدیث میآورد که چون بدن امام باقر(ع)، سنگین و قیام برای او مشکل بود، نماز وتیره را نشسته میخواند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۴، ص۱۰۶.</ref> [[سید مرتضی]] میگوید نمازگزار هنگام ادای وتیره، بین چهارزانو یا دوزانو نشستن مخیر است.<ref>سیدمرتضی، رسائل مرتضی، ۱۴۱۵ق، ص۲۲۷.</ref> | [[شیخ حر عاملی]] در [[وسائل الشیعه]] میگوید ایستادهخواندن نماز وتیره بهتر از نشسته است؛<ref>حرعاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۴ق، ص۵۱.</ref> او همچنین بابی را به افضلیت ایستادهخواندن نماز وتیره و ساقط نشدن آن در سفر اختصاص داده است<ref>حرعاملی، وسائل الشیعه، ۱۴۱۴ق، ص۹۴.</ref> اما [[شیخ طوسی]] نماز وتیره را از [[مسافر]] ساقط میداند.<ref>شیخ طوسی، المبسوط، ۱۳۸۷ق، ص۷۱.</ref> در روایتی از امام صادق(ع) آمده است که: پدرم این نماز را نشسته میخواند و من آن دو رکعت را ایستاده میخوانم.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۴، ص۱۰۶.</ref> [[علامه مجلسی|مجلسی]] در ادامه حدیث میآورد که چون بدن امام باقر(ع)، سنگین و قیام برای او مشکل بود، نماز وتیره را نشسته میخواند.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۸۴، ص۱۰۶.</ref> [[سید مرتضی]] میگوید نمازگزار هنگام ادای وتیره، بین چهارزانو یا دوزانو نشستن مخیر است.<ref>سیدمرتضی، رسائل مرتضی، ۱۴۱۵ق، ص۲۲۷.</ref> | ||
=== دعای پس از نماز=== | === دعای پس از نماز=== | ||
[[شیخ طوسی]] پس از تشریح نماز وتیره و چگونگی خواندن آن، | [[شیخ طوسی]] پس از تشریح نماز وتیره و چگونگی خواندن آن، [[دعا]]یی نسبتا طولانی را ذکر میکند که [[مستحب]] است پس از آن خوانده شود.<ref>طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۱ق، ص۱۱۴-۱۱۹.</ref>{{یادداشت|دعای شیخ طوسی این چنین است:<br /> | ||
أَمْسَینا وَ أَمْسَی الْحَمْدُ وَالْعَظَمَةُ وَالْکبْریآءِ وَ الْجَبَرُوتُ وَالْحِلْمُ وَ الْعِلْمُ وَ الْجَلالُ وَ الْبَهآءُ وَ التَّقْدیسُ وَ التَّعْظیمُ وَ التَّسْبیحُ وَ التَّکبیرُ وَالتَّهْلیلُ وَ الَّتمْجیدُ [وَ التَّحْمیدُ]وَالسَّماحُ وَ الْجُودُ وَ الْکرَمُ وَ الَْمجْدُ وَ الْمَنُّ وَ الْحَمْدُ وَ الْفَضْلُ وَ السَّعَةُ، وَالْحَوْلُ وَالْقُوَّةُ، وَ الْفَتْقُ وَ الرَّتْقُ، وَ اللَّیلُ وَالنَّهارُ، وَ الظُّلُماتُ وَالنُّورُ، وَالدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ، وَالْخَلْقُ جَمیعاً وَالاَْمْرُ کلُّهُ، وَ ماسَمَّیتُ وَ لَمْ أُسَمِّ، وَ ما عَلِمْتُ وَ ما لَمْ أَعْلَمْ، وَ ما کانَ وَ ما هُوَ کآئِنٌ، للَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ.<br /> | أَمْسَینا وَ أَمْسَی الْحَمْدُ وَالْعَظَمَةُ وَالْکبْریآءِ وَ الْجَبَرُوتُ وَالْحِلْمُ وَ الْعِلْمُ وَ الْجَلالُ وَ الْبَهآءُ وَ التَّقْدیسُ وَ التَّعْظیمُ وَ التَّسْبیحُ وَ التَّکبیرُ وَالتَّهْلیلُ وَ الَّتمْجیدُ [وَ التَّحْمیدُ]وَالسَّماحُ وَ الْجُودُ وَ الْکرَمُ وَ الَْمجْدُ وَ الْمَنُّ وَ الْحَمْدُ وَ الْفَضْلُ وَ السَّعَةُ، وَالْحَوْلُ وَالْقُوَّةُ، وَ الْفَتْقُ وَ الرَّتْقُ، وَ اللَّیلُ وَالنَّهارُ، وَ الظُّلُماتُ وَالنُّورُ، وَالدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ، وَالْخَلْقُ جَمیعاً وَالاَْمْرُ کلُّهُ، وَ ماسَمَّیتُ وَ لَمْ أُسَمِّ، وَ ما عَلِمْتُ وَ ما لَمْ أَعْلَمْ، وَ ما کانَ وَ ما هُوَ کآئِنٌ، للَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ.<br /> | ||
أَلْحَمْدُللَّهِ الَّذی ذَهَبَ بِالنَّهارِ وَ جَآءِ بِاللَّیلِ وَ نَحْنُ فی نِعْمَةٍ وَ عافِیةٍ وَ فَضْلٍ عَظیمٍ، أَلْحَمْدُللَّهِ الَّذی لَهُ ما سَکنَ فِی اللَّیلِ وَ النَّهارِ، وَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ، أَلْحَمْدُللَّهِ الَّذی یولِجَ اللَّیلَ فِی النَّهارِ، وَ یولِجَ النَّهارَ فِی اللَّیلِ، وَ یخْرِجُ الْحَی مِنَ الْمَیتِ، وَ یخْرِجُ الْمَیتَ مِنَ الْحَی، وَ یرْزُقُ مَنْ یشآءُ بِغَیرِ حِسابٍ، وَ هُوَ عَلیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ. أَللّهُمَّ، بِک نُمْسی، وَ بِک نُصْبِحُ، وَبِک نَحیی، وَ بِک نَموُتُ، وَ إِلَیک الْمَصیرُ، أَللّهُمَّ، إِنّی أَعُوذُ بِک أَنْ أَذِلَّ أَوْ أُذَلَّ، أَوْ أَضِلَّ أَوْ أُضَلَّ، أَوْ أَظْلِمَ أَوْ أُظْلِمَ، أَوْ أجْهَلَ أَوْ یجْهَلَ عَلَی، یا مُصَرِّفَ الْقُلُوبِ وَالاَْبْصارِ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ [یا: آلِهِ]، وَ ثَبِّتْ قَلْبی عَلی طاعَتِک وَ طاعَةِ رَسُولِک - عَلَیهِ وَ آلِهِ السَّلامُ، أَللّهُمَّ، لاتُزِعْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَیتَنا، وَهَبْ لَنا مِنْ لَدُنْک رَحْمَةً، إِنَّک أَنْتَ الْوَهّابُ.<br /> | أَلْحَمْدُللَّهِ الَّذی ذَهَبَ بِالنَّهارِ وَ جَآءِ بِاللَّیلِ وَ نَحْنُ فی نِعْمَةٍ وَ عافِیةٍ وَ فَضْلٍ عَظیمٍ، أَلْحَمْدُللَّهِ الَّذی لَهُ ما سَکنَ فِی اللَّیلِ وَ النَّهارِ، وَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ، أَلْحَمْدُللَّهِ الَّذی یولِجَ اللَّیلَ فِی النَّهارِ، وَ یولِجَ النَّهارَ فِی اللَّیلِ، وَ یخْرِجُ الْحَی مِنَ الْمَیتِ، وَ یخْرِجُ الْمَیتَ مِنَ الْحَی، وَ یرْزُقُ مَنْ یشآءُ بِغَیرِ حِسابٍ، وَ هُوَ عَلیمٌ بِذاتِ الصُّدُورِ. أَللّهُمَّ، بِک نُمْسی، وَ بِک نُصْبِحُ، وَبِک نَحیی، وَ بِک نَموُتُ، وَ إِلَیک الْمَصیرُ، أَللّهُمَّ، إِنّی أَعُوذُ بِک أَنْ أَذِلَّ أَوْ أُذَلَّ، أَوْ أَضِلَّ أَوْ أُضَلَّ، أَوْ أَظْلِمَ أَوْ أُظْلِمَ، أَوْ أجْهَلَ أَوْ یجْهَلَ عَلَی، یا مُصَرِّفَ الْقُلُوبِ وَالاَْبْصارِ، صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ [یا: آلِهِ]، وَ ثَبِّتْ قَلْبی عَلی طاعَتِک وَ طاعَةِ رَسُولِک - عَلَیهِ وَ آلِهِ السَّلامُ، أَللّهُمَّ، لاتُزِعْ قُلُوبَنا بَعْدَ إِذْ هَدَیتَنا، وَهَبْ لَنا مِنْ لَدُنْک رَحْمَةً، إِنَّک أَنْتَ الْوَهّابُ.<br /> |