شهید محراب: تفاوت میان نسخه‌ها

'''شهید محراب'''، یک اصطلاح در عرف مسلمانان ایرانی به معنای کسی که در [[محراب]] [[نماز]] به [[شهادت]] رسیده است. از [[حضرت علی(ع)]] به عنوان اولین شهید محراب یاد می‌شود. این اصطلاح در ایران به ائمه جمعه‌ای اطلاق شد که در جریان برگزاری [[نماز جمعه]] به دست تروریستهای مخالف جمهوری اسلامی ترور شدند. [[سید محمد علی قاضی طباطبایی]]، [[سید اسدالله مدنی]]، [[محمد صدوقی|محمدصدوقی]]، [[سید عبدالحسین دستغیب]]، [[عطاءالله اشرفی اصفهانی]] پنج شهید محراب در دوره [[جمهوری اسلامی ایران|جمهوری اسلامی]] هستند. گاه [[سید محمدباقر حکیم]]  را نیز شهید محراب می‌خوانند.

شهید محراب از دو واژه شهید و محراب تشکیل شده است. شهادت در دین اسلام به‌معنای کشته شدن در راه خدا است و مِحراب طاقنمایی است که جهت قبله در [[مسجد]] را نشان داده و [[امام جماعت]] در آنجا به نماز می‌ایستد. شهید محراب به کسی گفته می‌شود که در مراسم برگزاری نماز به شهادت رسیده باشد. [[حضرت علی(ع)]] اولین شهید محراب است که [[ابن ملجم مرادی]] در [[مسجد کوفه]] با شمشیر فرق ایشان را شکافت و او با همین زخم به شهادت رسید از این رو امام علی(ع) اولین شهید محراب نام گرفت.