امانت‌داری: تفاوت میان نسخه‌ها

امانت‌داری در لغت به عمل کسی گفته شده که حافظ امانت دیگران است.<ref>دهخدا، لغت نامه، ۱۳۷۷ش، ج۳، ص۳۳۱۹.</ref> راستی و درستی و همچنین استواری و دیانت نیز تعریف دیگر این واژه بیان شده است.<ref>دهخدا، لغت نامه، ۱۳۷۷ش، ج۳، ص۳۳۱۹.</ref> علاوه اینکه کارگزاری و گماشتگی نیز از جمله معانی این کار گفته شده است.<ref>دهخدا، لغت نامه، ۱۳۷۷ش، ج۳، ص۳۳۱۹.</ref>

امانت‎داری در آیات [[قرآن]] از جمله دستورات الهی دانسته شده است.<ref>نساء، ۴.</ref> علاوه این که در آیه‎ای این صفت از مصادیق [[تقوا]] و پایبندی به پیمان بیان شده است.<ref>آل عمران ، ۷۵و۷۶.</ref> در موارد متعدد با واژه امین به عنوان صفت برخی از [[پیامبران]] بکار رفته است.<ref>اعراف، ۶۸؛ یوسف، ۵۴؛ شعراء، ۱۰۷، ۱۲۵، ۱۴۳، ۱۶۲، ۱۷۸؛ دخان، ۱۸.</ref> در برخی آیات نیز فرشته وحی الهی با همین واژه معرفی شده است.<ref>شعراء، ۱۹۳؛ تکویر، ۲۱.</ref>

امانتداری و امین در دو آیه از آیات قرآن کریم از جمله صفت [[مومنان|مومنین]] و نمازگزاران است.<ref>مومنون، ۸؛ معارج، ۳۲.</ref>

در برخی روایات نیز این کار باعث افزایش رزق و روزی دانسته شده است.<ref>کلینی، کافی، ۱۳۶۷ش،‌ ج ۵، ص۱۳۳.</ref>

امانتداری در [[فقه]] از جمله [[عقود شرعی]] است که احکام متعددی دارد.<ref>حلی، تحرير الأحكام الشرعية على مذهب الإمامية، آل البیت، ج۱، ص۲۶۶؛ خمينی، تحريرالوسيلة، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۶۳۴.</ref>

از جمله احکام این که امانتداری از جمله ی عقود جایز است. ایجاب و قبول دارد. در صورتی که امانت دار در تلف شدن امانت و ودیعه نقش نداشته باشد ضامن نیست.<ref>حلی، تحرير الأحكام الشرعية على مذهب الإمامية، آل البیت، ج۱، ص۲۶۶؛ خمينی، تحريرالوسيلة، ۱۳۹۲ش، ج۱، ص۶۳۴.</ref>

* خمينی، سیدروح الله، تحريرالوسيلة، قم، مؤسّسه تنظیم و نشر آثار امام خمينی، ۱۳۹۲ش.

* دهخدا،علی اکبر، لغت نامه، تهران، دانشگاه تهران، ۱۳۷۷ش.

* کلینی، محمدبن یعقوب، فروع کافی، تهران، دار الكتب الاسلامیه، ۱۳۶۷ش.  

* محمدی ری‌شهری، محمد، دانشنامه ميزان الحكمه، قم، دارالحدیث، ۱۳۸۵ش.