سربداران: تفاوت میان نسخه‌ها

سربداران، [[سبزوار]] را (که مردم آنجا از قرن‌های نخستین اسلامی به تشیع اشتهار داشتند) مرکز حکومت خود قرار دادند و با صوفیان و مردانی که به دوستی [[اهل بیت (ع)]] مشهور بودند، رابطه ارادت برقرار کردند. شاعران را به مدیحه سرائی از [[اهل بیت (ع)]] وا داشتند.

بطوری‌که نوشته‌اند دولت [[شیعه|شیعه مذهب]] سربداران با برخی از عالمان بزرگ شیعه که در خارج از [[ایران]] سکنی داشتند، رابطه برقرار کرد و باب مکاتبه را با مراکز مهم شیعه افتتاح نمود. از جمله با [[حلب]] و [[جبل عامل]] در [[لبنان]] که از زمان [[ابن شهرآشوب مازندرانی]] (قرن ششم هجری) یکی از مراکز مهم شیعیان دوازده امامی محسوب می‌شد، تماس حاصل گردید، و عالمان آنجا به منظور هدایت مردم و اجرای دقیق شعائر مذهب شیعه به خراسان دعوت شدند. بر اثر همین دعوت‌ها و مراودات بود که [[فقیه]] معروف [[شهید اول]] شیخ شمس الدین محمد مکی (مقتول به سال ۷۸۶ هجری) کتاب مشهور خود یعنی [[لمعه دمشقیه|اللمعة الدمشقیه]] را به نام سلطان علی مؤید سربداری آخرین امیر سربداران تألیف کرده به خراسان فرستاد، تا شیعیان آن دیار بر طبق فتاوی او که در آن کتاب مندرج است عمل نمایند.<ref>حقیقت، عبدالرفیع، تاریخ جنبش سربداران و دیگر جنبش‌های ایرانیان در قرن هشتم هجری</ref>