اذن دخول: تفاوت میان نسخه‌ها

اذن دخول به معنای اجازه خواستن برای ورود به ملک دیگری، از آداب معاشرت است. در [[سوره نور]] از ورود بدون اذن به خانه‌های دیگران نهی شده است.<ref>سوره نور، آیه۲۶-۲۸.</ref> همچنین قرآن از ورود بدون اجازه به خانه [[پیامبر(ص‌)]] نهی کرده است. گفته شده [[جبرئیل]] هنگامی که می‌خواست خدمت پیامبر(ص) برسد، کنار در خانه او می‌ایستاد و از او اجازه ورود می‌گرفت. برخی [[باب الجبرئیل]] در [[مسجدالنبی]] را همان مکانی می‌دانند که جبرئیل در آنجا می‌ایستاد و از پیامبر اذن ورود می‌گرفت.

شیعیان اذن دخول را از آداب [[زیارت]] می‌دانند. آنان هنگام برای ورود به حرم بزرگان خود به‌ویژه معصومان دعایی را می‌خوانند که به اذن دخول مشهور است. به باور آنان ارواح معصومان، زائران را می‌بینند و اعمال آنان را مشاهده می‌کنند. در کتاب‌های دعا و زیارت برای زیارت [[معصومان]] آدابی ذکر شده که اذن دخول از جمله آنهاست. [[شیخ عباس قمی]] دعاهایی را به نقل از [[کفعمی]]<ref>کفعمی، المصباح، ۱۴۰۵ق، ص۴۷۲-۴۷۳.</ref> و [[علامه مجلسی|مجلسی]]<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۴۰۳ق، ج۹۷، ص۳۷۱. </ref> در [[مفاتیح الجنان]] آورده است.