اذن دخول: تفاوت میان نسخه‌ها

اذن دخول به معنای اجازه خواستن از کسی برای ورود به ملک او، از آداب معاشرت است. در [[سوره نور]] از ورود بدون اذن به خانه‌های دیگران نهی شده است.<ref>سوره نور، آیه۲۶-۲۸.</ref> همچنین قرآن از ورود بدون اجازه به خانه پیامبر نهی کرده است. گفته شده [[جبرئیل]] هنگامی که می‌خواست خدمت پیامبر(ص) برسد، کنار در خانه او می‌ایستاد و از او اجازه ورود می‌گرفت. برخی [[باب الجبرئیل]] در [[مسجدالنبی]] را همان مکانی می‌دانند که جبرئیل در آنجا می‌ایستاد و از پیامبر اذن ورود می‌گرفت

شیعیان اذن دخول را از آداب زیارت می‌دانند. آنان هنگام برای ورود به حرم بزرگان خود به‌ویژه معصومان دعایی را می‌خوانند که به اذن دخول مشهور است. به باور آنان ارواح معصومان، زائران را می‌بینند و اعمال آنان را مشاهده می‌کنند. در کتاب‌های دعا و زیارت برای زیارت معصومان آدابی ذکر شده که اذن دخول از جمله آنهاست. [[شیخ عباس قمی]] دعاهایی را به نقل از کفعمی و مجلسی در [[مفاتیح الجنان]] آورده است.  

در دعاهایی که به نام اذن دخول مشهور است زائر با عباراتی چون از خدا، پیامبر، امامان، فرشتگان مقرب و صاحب قبر اجازه ورود می‌گیرد معمولا این دعاها بر ورودی زیارتگاه‌ها حک یا نصب شده است و زائران پس از خواندن آن وارد بقعه می‌شوند.