شیخ طوسی: تفاوت میان نسخه‌ها

نظریات و نوشته های فقهی او مثل نهایه، الخلاف و مبسوط، مورد توجه فقیهان شیعه است. [[ التبیان فی تفسیر القرآن|التبیان]]، کتاب مهم تفسیری اوست. شیخ طوسی در سایر علوم اسلامی مثل [[علم رجال|رجال]] و کلام و [[اصول فقه]] نیز صاحب‌نظر بود و کتاب‌های او جزء کتاب‌های مرجع علوم دینی است. او تحول در [[اجتهاد]] [[شیعی]] را آغاز کرد و مباحث آن را گسترش داد و در برابر اجتهاد [[اهل سنّت]] به آن استقلال بخشید. نامدارترین شاگرد او [[ابوالصلاح حلبی]] است.

شیخ طوسی در [[رمضان]] ۳۸۵ هجری قمری، ۴ سال پس از وفات [[شیخ صدوق]] در [[خراسان]] متولد شد.<ref>آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعة، ص۱۶۱.</ref> [[کنیه]] او ابوجعفر است که گاهی در برابر [[شیخ کلینی]] و [[شیخ صدوق]] که کنیه هر دوی آنها ابوجعفر بود به او [[ابوجعفر ثالث]] می‌گویند.

وی در ۴۰۸ ه‍.ق. در ۲۳ سالگی به [[عراق]] رفت و ۵ سال شاگرد [[شیخ مفید]] (<small>متولد ۴۱۳</small>)، ۳ سال شاگرد [[ابن غضائری]] (<small>متولد ۴۱۱</small>) و نیز شاگرد [[ابن حاشر|ابن حاشر بزاز]]، [[ابن ابی جید]]، و [[ابن الصلت]] بود. بعضی از مشایخ وی و [[احمد بن علی نجاشی|نجاشی]] (<small>۳۷۲-۴۵۰</small>) مشترکند. او [[سید مرتضی]] (<small>م ۴۳۶</small>) را درک کرد. <ref>آقابزرگ، طبقات اعلام الشیعة، ص۱۶۱.</ref>

شیخ طوسی ۱۲ سال آخر عمرش را در نجف گذراند.<ref>دوانی، سیری در زندگی شیخ طوسی، در هزاره شیخ طوسی، ص۲۰.</ref>