علویان (ترکیه): تفاوت میان نسخه‌ها

پس از حمله [[مغول]]، ترکمن‌های ساکن در آسیای میانه به آناتولی (ترکیه امروزی) هجرت کردند که در میان آنان  پیروان [[اهل‌بیت(ع)|اهل‌بیت]] و [[علی (ع)]] نیز بودند. آنان که آگاهی چندانی از شریعت و فقه اسلام نداشتند، با اثرپذیری از تصوفی که در آن سرزمین رواج داشت، [[بکتاشیه|بکتاشی گری]] و علوی‌گری امروز ترکیه را بنیان نهادند.

این گروه بیشتر شامل مهاجرانی می‎شد که پیش از مهاجرتشان به اراضی آناتولی، در [[خراسان بزرگ|خراسان]] [[ایران]] سکونت داشتند. در مقابل، گروه دیگری نیز از ترک‌های آسیای میانه بودند که به آناتولی هجرت کردند. این گروه با [[عباسیان]] روابط نزدیکی داشتند و به همین سبب، مذهب اهل‎سنت در بین آنان رواج پیدا کرد.از سوی دیگر پس از فروپاشی حکومت [[آل بویه]]، جمعی از علویانی که در حکومت ایشان می‌زیستند، از قرن ۱۰ میلادی به بعد به [[سوریه]] و جمعی دیگر نیز به سواحل دریای مدیترانه مهاجرت کردند. علویان که در دوره کنونی در شهرهای آنتاکیا، آدانا، مرسین و دیگر سواحل دریای مدیترانه زندگی می‎کنند، از نسل همان علویانی هستند که پس از دوره آل بویه به سوریه مهاجرت کرده بودند که به آنان [[علویان (سوریه)|علویان سوریه]] گفته می‎شود.<ref>دونمز، علویان ترکیه، ص۱۷ـ‌۱۸؛ [http://fa.abna24.com/cultural/archive/2014/01/28/500994/story.html محمد صدر محمدی، تاریخ اجتماعی سیاسی علویان ترکیه.]</ref>