استطاعت (حج): تفاوت میان نسخه‌ها

به نظر مشهور فقهای [[شیعه]]، مستطیع مالی کسی است که علاوه بر نیازهای عادی زندگی خود مانند مسکن و اثاث منزل، مخارج کسانی که عرفا و شرعا [[نفقه]] آنها بر عهده اوست، زاد و راحله یا قیمت آنها را پیش از سفر حج داشته باشد. استطاعت مالی، با بخشش یا در اختیار گذاشتن زاد و راحله از جانب شخصی دیگر هم حاصل می‌شود. تمام فقهای مذاهب اسلامی داشتن دَین یا [[قرض]] (چه قرض به مردم و چه قرض یا دین الهی مانند [[زکات]] و [[خمس]]) را در صورتی که با ادای آن، امکان سفر حج از میان برود، مانع استطاعت مالی دانسته‌اند.

واژه استطاعت از ریشه «ط و ع» به معنای قدرت و توانایی داشتن برای انجام کاری است.<ref>زبیدی، تاج العروس، ۱۴۱۴ق، ذیل «طوع».</ref> استطاعت در اصطلاح، یا به معنای قدرت بر انجام دادن تکلیف است و یا قدرت شرعی بر [[مناسک حج]]<ref>یزدی، العروة الوثقی، ۱۴۲۰ق، ج۴، ص۳۶۳</ref>. استطاعت به مفهوم نخست، از شرایط عمومی [[تکلیف]] است که در کتب [[کلام امامیه|کلامی]] از شرایط تکلیف است و در [[فقه]] به جای آن، بیشتر واژه قدرت به کار می‌رود، و به مفهوم دوم - به تبعیت از [[قرآن|قرآن کریم]]<ref>سوره آل‌عمران، آيه ۹۷.</ref> - در باب [[حج]] به کار رفته و استطاعت یکی از شرائط وجوب حج است.