پرش به محتوا

آیه اصلاح ذات بین: تفاوت میان نسخه‌ها

جز
Minor Edit
جزبدون خلاصۀ ویرایش
جز (Minor Edit)
خط ۳۲: خط ۳۲:
|و اگر دو طایفه از مؤمنان با هم بجنگند، میان آن دو را اصلاح دهید، و اگر [باز] یکی از آن دو بر دیگری تعدّی کرد، با آن [طایفه‌ای‌] که تعدّی می‌کند بجنگید تا به فرمان خدا بازگردد. پس اگر باز گشت، میان آنها را دادگرانه سازش دهید و عدالت کنید، که خدا دادگران را دوست می‌دارد.
|و اگر دو طایفه از مؤمنان با هم بجنگند، میان آن دو را اصلاح دهید، و اگر [باز] یکی از آن دو بر دیگری تعدّی کرد، با آن [طایفه‌ای‌] که تعدّی می‌کند بجنگید تا به فرمان خدا بازگردد. پس اگر باز گشت، میان آنها را دادگرانه سازش دهید و عدالت کنید، که خدا دادگران را دوست می‌دارد.
}}
}}
{{اخلاق-عمودی}}
== معرفی و شأن نزول ==
== معرفی و شأن نزول ==
آیه نهم [[سوره حجرات]] در مقام بیان راهکارهایی جهت ایجاد سازش و اصلاح میان دو گروه از [[مؤمنان]] متخاصم است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۲، ص۱۶۶-۱۶۷</ref> درباره [[شأن نزول]] این آیه دو نقل آمده است:‌ [[طبرسی]] نزول این آیه را درباره دو طایفه [[اوس و خزرج]] می‌داند که میان آنان جنگی با لیف خرما و نعلین اتفاق افتاد<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۱۹۹.</ref> و برخی نیز نزول آیه را درباره ماجرای عبدالله بن ابی و عبدالله بن رواحه می‌دانند. طبق این نقل روزی انس به [[پیامبر اسلام(ص)]] پیشنهاد می‌کند به دیدن [[عبدالله بن ابی]] برود. پیامبر نیز سوار بر الاغی به سوی عبدالله حرکت کرد و زمانی که به نزدیک او رسید، عبدالله به پیامبر گفت دور شو که بو و گرد و خاک مرکبت مرا آزار می‌دهد و این سخن با واکنش [[عبدالله بن رواحه انصاری]] و حمایت اقوام آن دو به نزاعی شدید میان دو گروه منجر شد و با چوب و سنگ و کفش به یکدیگر حمله کردند که این آیه نازل شد و از [[مؤمنان]] خواست میان ایشان صلح و آشتی برقرار کنند.<ref>واحدی، اسباب نزول القرآن، ۱۴۱۱ق، ص۴۰۸-۴۰۹.</ref>
آیه نهم [[سوره حجرات]] در مقام بیان راهکارهایی جهت ایجاد سازش و اصلاح میان دو گروه از [[مؤمنان]] متخاصم است.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۱ش، ج۲۲، ص۱۶۶-۱۶۷</ref> درباره [[شأن نزول]] این آیه دو نقل آمده است:‌ [[طبرسی]] نزول این آیه را درباره دو طایفه [[اوس و خزرج]] می‌داند که میان آنان جنگی با لیف خرما و نعلین اتفاق افتاد<ref>طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۹، ص۱۹۹.</ref> و برخی نیز نزول آیه را درباره ماجرای عبدالله بن ابی و عبدالله بن رواحه می‌دانند. طبق این نقل روزی انس به [[پیامبر اسلام(ص)]] پیشنهاد می‌کند به دیدن [[عبدالله بن ابی]] برود. پیامبر نیز سوار بر الاغی به سوی عبدالله حرکت کرد و زمانی که به نزدیک او رسید، عبدالله به پیامبر گفت دور شو که بو و گرد و خاک مرکبت مرا آزار می‌دهد و این سخن با واکنش [[عبدالله بن رواحه انصاری]] و حمایت اقوام آن دو به نزاعی شدید میان دو گروه منجر شد و با چوب و سنگ و کفش به یکدیگر حمله کردند که این آیه نازل شد و از [[مؤمنان]] خواست میان ایشان صلح و آشتی برقرار کنند.<ref>واحدی، اسباب نزول القرآن، ۱۴۱۱ق، ص۴۰۸-۴۰۹.</ref>
confirmed، templateeditor
۴۶

ویرایش