سخن‌چینی: تفاوت میان نسخه‌ها

سخن‌چینی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱ مهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۸:۱۶

۲ بایت اضافه‌شده ، ‏۱ مهٔ ۲۰۱۷

جز

←‏تفاوت با سعایت: ویرایش جزیی

دیداریویکی‌متن

Shamsoddin

Automoderated users، دیوان‌سالاران، confirmed، مدیران رابط کاربری، مدیران، templateeditor

۱۷٬۳۳۱

ویرایش

@@ خط ۵: / خط ۵: @@
 سخن‌چینی به معنای بازگو کردن سخنان فردی نزد دیگری به قصد بر هم زدن روابط دوستانه آنان است. البته سخن‌چينى به گفتار محدود نمى‌شود و بازگو كردن سخن ديگرى با نوشتن يا اشاره را نيز در برمى‌گيرد. همچنین پرده برداشتن از چیزهایی که شخص آشکار شدنش را نمی‌پسندند را نیز سخن‌چینی می‌گویند.<ref>فیض کاشانی، المحجة البیضاء، ج۵، ص۲۷۷؛‌ علامه مجلسی، مرآة العقول، ج۱۱، ص۵۸: نراقی، جامع السعادات، ج۲، ص۲۷۴.</ref> کسی که به قصد بر هم زدن روابط دوستانه اشخاص، سخن هر یک را نزد دیگری بازگو می‌کند، سخن‌چین یا نمَّام نام دارد. سخن‌چینی در مواردی با افشای سر، [[تهمت]]، [[نفاق]]، [[حسادت]]، [[دروغ]] و [[غیبت]] همراه است.<ref>فیض کاشانی، المحجة البیضاء، ج۵، ص۲۷۸. </ref>
 === تفاوت با سعایت===
-[[سعایت]] نوعی سخن‌چینی است که اگر سخن فردی را نزد کسی که از او می‌ترسند(مانند پادشاهان) بازگو کند، سعایت نامیده می‌شود.<ref>فیض کاشانی، المحجة البیضاء، ج۵، ص۲۷۹.</ref> [[نراقی اول|نراقی]] سعایت را بدترین نوع سخن‌چینی و گناه آن را از دیگر انواع نمیمه بیشتر دانسته و بر این باور است که از [[حرص]] و حسد ناشی می‌شود.<ref>نراقی، جامع السعادات، ج۲، ص۲۷۹.</ref>
+[[سعایت]] نوعی سخن‌چینی است که اگر سخن فردی را نزد کسی که از او می‌ترسند(مانند پادشاهان) بازگو کنند، سعایت نامیده می‌شود.<ref>فیض کاشانی، المحجة البیضاء، ج۵، ص۲۷۹.</ref> [[نراقی اول|نراقی]] سعایت را بدترین نوع سخن‌چینی و گناه آن را از دیگر انواع نمیمه بیشتر دانسته و بر این باور است که از [[حرص]] و حسد ناشی می‌شود.<ref>نراقی، جامع السعادات، ج۲، ص۲۷۹.</ref>
 == در قرآن و روایات==