سخن‌چینی: تفاوت میان نسخه‌ها

سخن‌چینی از [[گناهان کبیره]] و [[حرام]] است<ref>نجفی، جواهر الکلام، ج۱۳، ص۳۱۰.</ref> از نظر فقهای شیعه اگر کسی به دیگری نسبت سخن‌چینی بدهد، حکم او [[تعزیر]] است.<ref>[http://lib.eshia.ir/10114/3/549 علامه حلی، قواعد الاحکام، ج۳، ص۵۴۹.]</ref> همچنین به دست آوردن مال به وسیله آن حرام دانسته شده<ref> [http://lib.eshia.ir/10088/22/73 نجفی، جواهر الکلام، ج۲۲، ص۷۳.]</ref> دیلمی در [[ارشاد القلوب]] گناه سخن‌چینی را از گناه [[غیبت]] بزرگتر معرفی کرده است <ref>دیلمی، ج۱، ارشاد القلوب، ض۱۱۸.</ref>