سخن‌چینی: تفاوت میان نسخه‌ها

فیض کاشانی سخن‌چین را از مصادیق کسانی که در آیه ۲۷ بقره{{یادداشت|الَّذِينَ يَنقُضُونَ عَهْدَ اللَّـهِ مِن بَعْدِ مِيثَاقِهِ وَيَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّـهُ بِهِ أَن يُوصَلَ وَيُفْسِدُونَ فِي الْأَرْضِ ۚ أُولَـٰئِكَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿۲۷﴾}} و ۴۲ شوری{{یادداشت| إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَظْلِمُونَ النَّاسَ وَيَبْغُونَ فِي الْأَرْ‌ضِ بِغَيْرِ‌ الْحَقِّ ۚ أُولَـٰئِكَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ ﴿٤٢﴾}} از آنها مذمت شده، دانسته است.<ref>فیض کاشانی، المحجة البیضاء، ج۵، ص۲۷۹</ref>

در برخی روایات تمایل به سخن‌چینی از ویژگی‌های [[منافق]] عنوان شده است.<ref>مصباح الشریعه، ص۱۴۵.</ref>