کاربر ناشناس
حنوط: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Pourrezaei (#REDIRECT) |
imported>Mahboobi بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش ۲|ماه=سپتامبر|روز=۶|سال=۲۰۱۵|چند = 2}} | |||
حَنوط عبارت است از كافوری كه به بدن ميّت ماليده مى‌شود. | |||
==در لغت و اصطلاح== | |||
حنوط در لغت به هر مادّه خوش بويى گفته مى‌شود كه بدن يا كفن ميّت را بدان معطّر كنند، ليكن در كلمات فقها تنها درباره كافور به كار رفته كه به مواضعى از بدن ميّت ماليده مى‌شود. ماليدن كافور به بدن ميّت را «تحنيط» گويند.(لسان العرب و مجمع البحرين/ واژه «حنط» ؛ مستمسك العروة 4/ 185 ؛ جامع المقاصد 1/ 358)از آن در باب طهارت سخن گفته‌اند. | |||
==حكم حنوط== | |||
ماليدن كافور به بدن ميّت مسلمان واجب است،(جواهرالكلام 4/ 176 ؛ مستمسك العروة 4/190)جز ميّت مُحرم كه ـ به جهت حرمت موادّ خوش بو بر محرم ـ جايز نيست. البتّه زن در عدّه وفات و معتكف به رغم حرمت بوى خوش بر آنان، در اين حكم ملحق به محرم نيستند و تحنيط آنان واجب است.(جواهر الكلام 4/ 182 ـ 184 و 18/ 421) | |||
در اينكه تحنيط قبل از كفن كردن ميّت انجام مى‌شود يا بعد از كفن كردن وى يا پس از پوشاندن لنگ و قبل از پوشاندن پيراهن و يا همه صورتهاى فوق جايز است، هر چند بهتر آن است كه تحنيط قبل از تكفين باشد، اختلاف است.(4/ 175 ـ 176) | |||
اگر كافور يافت نشود، ميّت بدون تحنيط دفن مى‌گردد؛ هرچند خوش‌بو كردن بدن وى با ذريره( --> ذريره)جايز است؛ ليكن حنوط به شمار نمى‌رود. در كراهت يا حرمت خوش بو كردن ميّت به غير ذريره و كافور اختلاف است. مخلوط كردن كافور با ذريره در حنوط جايز است.(مستمسك العروة 4/ 195 ـ 197 ؛ جواهر الكلام 4/ 188 ـ 190) | |||
در صورت كم بودن كافور و دوران امر بين استفاده آن در غسل ميّت يا تحنيط، غسل مقدّم است، و بين تحنيط پيشانى و ساير مواضع، پيشانى مقدّم است.(العروة الوثقى 2/ 82 ـ 83 ؛ مستمسك العروة 4/ 200) | |||
==كيفيّت تحنيط== | |||
در اينكه واجب، ماليدن كافور به مواضعى از بدن ميّت است يا صرف نهادن و تماس آن با مواضع واجب، و مسح (ماليدن) مستحب مى‌باشد، اختلاف است.(جواهر الكلام 4/ 177) | |||
==مواضع حنوط== | |||
مواضع واجب حنوط، مواضع هفت گانه سجده است، يعنى پيشانى، كف دو دست، دو زانو و نوك انگشتان شصت پاها و بنابر قول برخى، نوك بينى.(المقنعة/ 78 ؛ المهذّب 1/ 61 ـ 62 ؛ منتهى المطلب 7/ 229)برخى، تحنيط نوك بينى را مستحب دانسته‌اند. چنان كه برخى، تحنيط زير بغل، گودى گلو، زير زانو، مفاصل، كف پاها، پشت دستها و هر موضعى از بدن را كه عرق مى‌كند و بوى بد مى‌دهد مستحب دانسته‌اند.(جواهر الكلام 4/ 179 ـ 180 ؛ العروة الوثقى 2/ 79 ـ 80 ؛ مستمسك العروة 4 / 186 ـ 190)مستحب است حنوط اضافى بر سينه ميّت نهاده شود.(جواهر الكلام 4/ 180 ـ 181 ؛ مستمسك العروة 4/ 198)داخل كردن كافور در چشم، گوش و بينى ميّت مكروه است.(العروة الوثقى 2/82 ؛ مستمسك العروة 4/197) | |||
==مقدار حنوط== | |||
مقدار واجب حنوط بنابر قول مشهور متأخران مسمّاى آن است. قول مقابل مشهور، وجوب يك درهم، به معناى عدم كفايت كمتر از آن است.(جواهر الكلام 4/ 181)بنابر قول مشهور مبنى بر كفايت مسمّا، مستحب است مقدار كافور از يك درهم يا بنابر قول ديگر، از يك مثقال كمتر نباشد و افضل، چهار درهم يا بنابر قولى چهار مثقال و افضل از آن سيزده و يك سوم درهم است.(184 ـ 187) | |||
==آداب== | |||
آميختن حنوط با تربت امام حسين عليه السّلام مستحب است، ليكن نبايد به مواضع منافى با احترام ماليده شود.(العروة‌الوثقى 2/ 82 ؛ مستمسك‌العروة 4/ 199)نيز بنابر تصريح بعضى، مستحب است تحنيط از پيشانى آغاز گردد. ظاهر كلام برخى وجوب آن است.(العروة الوثقى 2/ 82 ؛ مستمسك العروة 4/ 199 ؛ مصباح الهدى 6/ 251) | |||
== پانویس == | |||
{{پانویس۲}} | |||
== منابع == | |||