تابوت عهد: تفاوت میان نسخه‌ها

«أَنِ اقْذِفیهِ فِی التَّابُوتِ فَاقْذِفیهِ فِی الْیمِّ فَلْیلْقِهِ الْیمُّ بِالسَّاحِلِ؛ كه او را در صندوق بگذار، پس او را به دریا بینداز تا دریا او را به ساحل اندازد».<ref>سوره طه، آیه ۳۹.</ref> از [[امام باقر(ع)]] نقل شده: صندوقچه‌ای که مادر موسی(ع) او را در آن قرار داد و به رود نیل انداخت، بعدها به دست [[بنی‌اسرائیل]] رسید و برای آنان اهمیت ویژه‌ای یافت و پس از خروج از [[مصر]] نیز با آنان بود و [[الواح موسی(ع)]] و... در آن قرار داده شد.<ref>قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۱، ص۸۱.</ref> و به بیان دیگر این صندوقچه همان تابوت عهد است. برخی از مفسران شیعه این دیدگاه را پذیرفته‌اند.<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۲۴۰.</ref>

تابوت عهد به عنوان یک نماد مهم و تاثیرگذار نزد بنی‌اسرائیل بود. آنان در جنگ‌های مختلف، تابوت را در جلوی سپاه قرار داده و بر دشمنان خود غلبه می‌کردند. اما زمانی که به مخالفت با پیامبرانشان پرداختند و از دستورات الهی سرپیچی کردند، شکست می‌خوردند<ref>طبری، جامع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۲، ص۳۸۲.</ref> و در برخی از این شکست‌ها، صندوق عهد به دست دشمنانشان می‌افتاد.<ref>کتاب مقدس، اول سموئیل، باب۴.</ref> و پس از مدتی به دلايلی، به آنان باز می‌گشت.<ref>کتاب مقدس، اول سموئیل، باب۶.</ref>

«وَ قالَ لَهُمْ نَبِیهُمْ إِنَّ آیةَ مُلْكِهِ أَنْ یأْتِیكُمُ التَّابُوتُ؛ و پیامبرشان به آنان گفت: یقیناً نشانه فرمانروایى او این است كه تابوت عهد را نزد شما خواهد آورد».<ref>سوره بقره، آیه ۲۴۸.</ref> براساس این آیه،‌ خداوند برای یک پادشاه نشانه قرار می‌دهد و پیامبر خدا باید تلاش کند این امر را به مردم بفهماند و آنان را از اختلاف باز دارد.

[[قرآن]] محتوای تابوت عهد را با بیانی کلی، چنین ذکر می‌کند: «وَ بَقِیةٌ مِمَّا تَرَكَ آلُ مُوسى‏ وَ آلُ هارُونَ‏؛  و باقی‌مانده‏‌اى از آنچه خاندان موسى و هارون به جا گذاشته‏‌اند».<ref>سوره بقره، آیه۲۴۸.</ref>

[[قرآن]] این تابوت را چنین توصیف می‌کند: «فیهِ سَكینَةٌ مِنْ رَبِّكُم‏؛ در آن آرامشى از سوى پروردگارتان است».<ref>سوره بقره، آیه۲۴۸.</ref>

در هر صورت این تعبیر نشان از اطمینان قلبی بوده که آن تابوت برای بنی‌اسرائیل به ارمغان می‌آورد<ref>سبزواری نجفی، إرشاد الأذهان إلى تفسیر القرآن، ۱۴۱۹ق، ص۴۵.</ref> و موجب آرامش قلب آنان می‌شد.<ref>ابن عربی،‌ تفسیر ابن عربی، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۸۲.</ref>

*‌ پس از وفات حضرت موسى(ع)، قوم بنی‌اسرائیل که می‌خواستند از رود اردن عبور كنند، تابوت عهد را مانند گذشته به جلو انداخته و وارد رود شدند، به اعجاز این تابوت، آب نهر جدا شده، آب‌ها در بالا متراكم گشتند و قوم بنی‌اسرائیل بر خشكى گام نهاده و راه خود را ادامه دادند.<ref>کتاب مقدس،‌ كتاب یوشع، باب ۳، آیات ۱۴-۱۷.</ref>

* ابن طاووس، علی بن موسی، التشریف بالمنن فی التعریف بالفتن المعروف بالملاحم و الفتن، مؤسسة صاحب الأمر (عج)، قم، چاپ اول، ۱۴۱۶ق.

* ابن عاشور، محمد بن طاهر، التحریر و التنویر، بیروت، مؤسسه التاریخ‏، چاپ اول‏، بی‌تا.

* ابن عربی، ابو عبدالله محیی الدین محمد، تفسیر ابن عربی، تحقیق: رباب، سمیر مصطفی، دار احیاء التراث العربی، بیروت، چاپ اول، ۱۴۲۲ق.

* بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، بنیاد بعثت، تهران، چاپ اول، ۱۴۱۶ق.

* بغوی، حسین بن مسعود، معالم التنزیل فی تفسیر القرآن، تحقیق: المهدی‏، عبدالرزاق، داراحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ اول، ۱۴۲۰ق.

* بلاغی نجفی، محمد جواد، آلاء الرحمن فی تفسیر القرآن، بنیاد بعثت، قم، چاپ اول، ۱۴۲۰ق.

* بیضاوی، عبدالله بن عمر، انوار التنزیل و اسرار التأویل، تحقیق: المرعشلی‏، محمد عبد الرحمن، دار احیاء التراث العربی، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۸ق.

*‌رشید رضا، تفسیر المنار، مصر، الهیئة المصریة العامة للكتاب، ۱۹۹۰م.

*‌سبزواری نجفی، محمد بن حبیب الله، ارشاد الاذهان الی تفسیر القرآن، دار التعارف للمطبوعات، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.

* طبری، ابو جعفر محمد بن جریر، جامع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار المعرفة، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.

* قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق و مصحح: موسوی جزائری، سید طیب،‏ دار الکتاب، قم، چاپ سوم، ۱۴۰۴ق.

* مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.