ساره: تفاوت میان نسخه‌ها

پس از دعوت ابراهیم به یکتاپرستی در [[بابل|بابِل]]، عده‌ کمی به او ایمان آوردند، و ابراهیم به همین دلیل به همراه ساره و لوط، به شام هجرت کرد، ‌اما با شیوع قحطی و بیماری، ساره به همراه همسرش ابراهیم(ع)، رهسپار [[مصر]] شد.<ref>دقس، آشنایی با زنان قرآنی، ۱۳۸۹ش، ص۱۱۰ و ۱۱۱.</ref> بنابر روایات تاریخی، پادشاه مصر از زیبایی ساره مطلع شد<ref>ابن کثیر، البدایة و النهایة، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۱۵۰.</ref> و ابراهیم در پاسخ به اینکه چه نسبتی با ساره دارد، او را خواهر خود معرفی کرد.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۱۰۱.</ref> چنانکه ابن اثیر گفته، ابراهیم از آنجا که می‌دانسته اگر ساره را همسر خود معرفی کند، پادشاه دستور قتل او را صادر خواهد کرد تا ساره را تصاحب کند، حقیقت را مخفی کرده است.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۱۰۱.</ref> پادشاه مصر، ساره را احضار می‌کند و تلاش می‌کند او را تصاحب کند، اما در همین حین، دستش خشک می‌شود.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۱۰۱.</ref> پادشاه از ساره می‌خواهد دعا کند که دستش دوباره سالم شود، تا او را رها کند، اما پس از دعای ساره و سلامت دست پادشاه، او دوباره تلاش می‌کند به ساره نزدیک شود و این اتفاق سه بار رخ می‌دهد.<ref>ابن اثیر، الکامل فی التاریخ، ۱۳۸۵ق، ج۱، ص۱۰۱.</ref> پادشاه پس از آن، از کردهٔ خود پشیمان می‌شود، کنیزی به نام هاجر، و هدایایی به ساره می‌بخشد و او را آزاد می‌کند.<ref>مقدسی، البدء و التاریخ، مکتبة الثقافة الدینیه، ج۳، ص۵۲.</ref>  

به گفته [[علامه طباطبایی]] اینکه ابراهیم ساره را خواهر خود معرفی کرده باشد با مقام [[نبوت]] سازگار نیست و از تناقاضات [[تورات|تورات کنونی]] است که در منابع تاریخی و حدیثی اهل سنت وارد شده است.<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۷، ص۲۲۶-۲۲۹.</ref> همچنین بر اساس روایتی که علامه طباطبایی از [[الکافی (کتاب)|الکافی]] نقل کرده ابراهیم در این ماجرا ساره را همسر خود معرفی کرد و هر بار که دست پادشاه خشک می‌شد به دعای ابراهیم بود که دست او به حالت قبل برمی‌گشت.<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۷، ص۲۳۱-۲۳۲.</ref>

*ابن خلدون، عبدالرحمن بن محمد، ديوان المبتدأ و الخبر فى تاريخ العرب و البربر و من عاصرهم من ذوى الشأن الاكبر، تحقیق: خلیل شحادة، بیروت، دار الفکر، ۱۴۰۸ق/۱۹۸۸م.

*ابن کثیر، اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، بیروت، دارالفکر، ۱۴۰۷ق/ ۱۹۸۶م.

*طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک، تحقیق: محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، دار التراث، ۱۳۸۷ق/۱۹۶۷م.

*علامه طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، مکتبة النشر الإسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.

*علامه مجلسی، محمدباقر، بحار الانوار، بیروت،‌ دار إحیاء التراث العربی، ۱۴۰۳ق.  

*محلاتی، ذبیح‌الله، ریاحین الشریعه: در ترجمه بانوان مسلمان شیعه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۶۹ش.