Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۹۵
ویرایش
imported>Hasaninasab |
جز (←مصاحبت با ائمه(ع)) |
||
خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
== مصاحبت با ائمه(ع) == | == مصاحبت با ائمه(ع) == | ||
عبدالعظیم محضر چند امام را درک کرده است. [[آقا بزرگ تهرانی]] نقل میکند که عبدالعظیم حسنی، [[امام رضا(ع)]] و [[امام جواد(ع)]] را درک کرده و ایمان خویش را بر [[امام هادی(ع)]] عرضه داشته و در زمان وی وفات یافت،<ref>تهرانی، | عبدالعظیم محضر چند امام را درک کرده است. [[آقا بزرگ تهرانی]] نقل میکند که عبدالعظیم حسنی، [[امام رضا(ع)]] و [[امام جواد(ع)]] را درک کرده و ایمان خویش را بر [[امام هادی(ع)]] عرضه داشته و در زمان وی وفات یافت،<ref>تهرانی، الذریعه، دار الاضواء، ج۷، ص۱۹۰.</ref> اما [[آیتالله خویی]]، همعصر بودن عبدالعظیم با امام رضا(ع) را رد میکند.<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ق، ج۱۱، ص۵۳.</ref> | ||
[[شیخ طوسی]] در [[رجال شیخ طوسی|کتاب رجالی خویش]]، وی را در زمره اصحاب [[امام عسکری(ع)]] نام میبرد.<ref>طوسِی، رجال طوسی، ص۴۰۱.</ref> [[عزیزالله عطاردی]] نیز تصریح میکند با توجه به حالات عبدالعظیم حسنی و تحقیق در روایات وی، میتوان دریافت که او [[امام کاظم(ع)]]، امام رضا(ع)، امام جواد(ع) و امام هادی(ع) را درک کرده است.<ref>عطاردی، عبدالعظیم الحسنی حیاته و مسنده، ۱۳۸۳ش، ص۳۷.</ref> | [[شیخ طوسی]] در [[رجال شیخ طوسی|کتاب رجالی خویش]]، وی را در زمره اصحاب [[امام عسکری(ع)]] نام میبرد.<ref>طوسِی، رجال طوسی، ص۴۰۱.</ref> [[عزیزالله عطاردی]] نیز تصریح میکند با توجه به حالات عبدالعظیم حسنی و تحقیق در روایات وی، میتوان دریافت که او [[امام کاظم(ع)]]، امام رضا(ع)، امام جواد(ع) و امام هادی(ع) را درک کرده است.<ref>عطاردی، عبدالعظیم الحسنی حیاته و مسنده، ۱۳۸۳ش، ص۳۷.</ref> | ||
درباره برخورد عبدالعظیم با امامان نقل شده که او هرگاه وارد مجلس امام جواد(ع) یا امام هادی(ع) میشد، با کمال ادب و خضوع و غایت [[حیا]] و [[تواضع]]، در حالی که دستهای خود را از ردا بیرون آورده بود، به محضر آن امامان سلام عرض | درباره برخورد عبدالعظیم با امامان نقل شده که او هرگاه وارد مجلس امام جواد(ع) یا امام هادی(ع) میشد، با کمال ادب و خضوع و غایت [[حیا]] و [[تواضع]]، در حالی که دستهای خود را از ردا بیرون آورده بود، به محضر آن امامان سلام عرض میکرد و امام پس از جواب سلام، او را نزدیک خود میخواند و در کنار خویش مینشاند؛ به حدّی که زانوی او به زانوی امام میچسبید و امام، کاملا از احوال او سؤال میکرد. این برخورد موجب حسرت و غبطه دیگران میشد.<ref>زندگانی حضرت عبدالعظیم(ع)، ص۳۰.</ref> | ||
== زندگی در دوران سرکوب شیعیان == | == زندگی در دوران سرکوب شیعیان == |