کظم غیظ: تفاوت میان نسخه‌ها

[[امام موسی کاظم علیه‌السلام|موسی بن جعفر(ع)]]، امام هفتم شیعیان به دلیل فرونشاندن خشم خود، به کاظم ملقب است.

[[امام موسی کاظم(ع)]]، به این دلیل که خشم خود را کنترل می‌کرد، به کاظم ملقب بود.<ref> ابن اثیر، الکامل، ۱۳۸۵ق، ج۶، ص۱۶۴؛ ابن جوزی، تذکرة الخواص، ۱۴۱۸ق، ص۳۱۲.</ref> گزارش‌های مختلفی در منابع آمده که امام کاظم(ع) خشم خود را در برابر دشمنان و کسانی که به او بدی می‌کردند، فرو می‌برد.<ref>مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۳۳؛ قرشی، حیاة الامام موسی بن جعفر، ۱۴۲۹ق، ج۲، ص۱۶۲-۱۶۰.</ref> از جمله بیان شده که مردی از نوادگان [[عمر بن خطاب]] در حضور امام کاظم(ع)، به [[امام علی(ع)]] توهین کرد. همراهان امام خواستند به او حمله کنند، اما امام مانع شد و سپس به مزرعهٔ آن مرد رفت. مرد با دیدن امام کاظم(ع) شروع به داد و بیداد کرد که محصولش را لگدمال نکند. امام به او نزدیک شد و با خوشرویی پرسید چقدر خرج کاشت مزرعه کرده‌ای؟ مرد گفت: ۱۰۰ دینار! سپس پرسید: امید داری چه اندازه از آن برداشت کنی؟ مرد پاسخ داد غیب نمی‌دانم. امام کاظم(ع) فرمود: گفتم امید داری چه اندازه از آن برداشت کنی؟ مرد پاسخ داد: ۲۰۰ دینار! امام ۳۰۰ دینار به او داد و گفت: این ۳۰۰ دینار برای توست و محصولت هم برایت باقی است. سپس به سوی [[مسجد]] رفت. آن مرد زودتر خود را به مسجد رساند و با دیدن [[امام کاظم(ع)]] برخاست و این [[آیه]] را بلند خواند: {{متن قرآن|اللَّه أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِ‌سَالَتَهُ؛ خدا بهتر می‌داند رسالتش را کجا قرار دهد|سوره=[[سوره انعام|انعام]]|آیه= ۱۲۴}}<ref> بغدادی، تاریخ بغداد، ۱۴۱۷ق، ج۱۳، ص۳۰.</ref>