پرش به محتوا

کفاره: تفاوت میان نسخه‌ها

۸۷ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۱ آوریل ۲۰۲۰
جز
مستندسازی
جز (مستندسازی)
جز (مستندسازی)
خط ۹: خط ۹:
کفاره عبادتی مالی و بدنی است که به عنوان جریمه برخی گناهان در نظر گرفته شده<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ص۴۳۸.</ref> و غالباً موجب سقوط یا تخفیف عقوبت اخروی آن [[گناه]] می‌شود.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ص۴۳۸؛ نگاه کنید به: شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ق، ج۱۰، ص۵.</ref>  
کفاره عبادتی مالی و بدنی است که به عنوان جریمه برخی گناهان در نظر گرفته شده<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ص۴۳۸.</ref> و غالباً موجب سقوط یا تخفیف عقوبت اخروی آن [[گناه]] می‌شود.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ص۴۳۸؛ نگاه کنید به: شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ق، ج۱۰، ص۵.</ref>  


کفاره از ماده کَفَر به معنای پوشاندن گرفته شده است.<ref>جوهری، الصحاح، ج۲، ص۸۰۸؛ ابن منظور، لسان العرب، ج۵، ص۱۴۸</ref> کفارات نیز چون موجب پوشیده شدن و نادیده گرفتن [[گناه|گناهان]] می‌شوند، به این نام خوانده شده‌اند.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج۵، ص۱۴۸؛ قطب راوندی، فقه القرآن، ج۲، ص۲۴۲؛ شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ق، ج۱۰، ص۵.</ref> چنانکه در آیۀ «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْکِتَابِ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَکَفَّرْنَا عَنْهُمْ سَیئَاتِهِمْ...»<ref>سوره مائده، آیه۶۵.</ref> کفاره به معنای چشم‌پوشی از گناهان و برداشتن عقوبت به کار رفته است.<ref>شیخ طوسی، التبیان، ج۳، ص۵۸۴.</ref> در روایات نیز کارهایی همچون [[حسن خلق|خوش‌اخلاقی]]، راستگویی، [[شکر نعمت]]، [[حیا]]، فریادرسی مظلومان، [[صدقه]] دادن، [[حج]] و [[عمره]]، [[صلوات]]، سجده زیاد، نیکی به پدر و مادر و مداومت بر [[نماز جماعت]] به عنوان کفاره گناهان و پاک شدن انسان معرفی شده‌اند.{{مدرک}}
کفاره از ماده کَفر به معنای پوشاندن گرفته شده است.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۵، ص۱۴۸(ذیل واژه کفر).</ref> کفارات نیز چون موجب پوشیده شدن و نادیده گرفتن [[گناه|گناهان]] می‌شوند، به این نام خوانده شده‌اند.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۵، ص۱۴۸(ذیل واژه کفر)؛ شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ق، ج۱۰، ص۵.</ref> چنانکه در آیۀ «وَلَوْ أَنَّ أَهْلَ الْکِتَابِ آمَنُوا وَاتَّقَوْا لَکَفَّرْنَا عَنْهُمْ سَیئَاتِهِمْ...»<ref>سوره مائده، آیه۶۵.</ref> کفاره به معنای چشم‌پوشی از گناهان و برداشتن عقوبت به کار رفته است.<ref>طوسی، التبیان، داراحیاء التراث العربی، ج۳، ص۵۸۴.</ref> در روایات نیز کارهایی همچون [[حسن خلق|خوش‌اخلاقی]]، راستگویی، [[شکر نعمت]]، [[حیا]]، فریادرسی مظلومان، [[صدقه]] دادن، [[حج]] و [[عمره]]، [[صلوات]]، سجده زیاد، نیکی به پدر و مادر و مداومت بر [[نماز جماعت]] به عنوان کفاره گناهان و پاک شدن انسان معرفی شده‌اند.{{مدرک}}
=== تفاوت با فدیه===
=== تفاوت با فدیه===
کفاره جریمه‌ای است که برای جبران انجام حرام یا ترک واجب انجام می‌شود.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ص۴۳۸.</ref> اما [[فدیه]] به چیزی گفته می‌شود که جایگزین چیزی دیگری است و در عوض آن پرداخت می‌شود.<ref>مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۱۴۰۲ق، ج۹، ص۴۱(ذیل فدی).</ref> چراکه فدیه رهانیدن کسی به واسطه پرداخت مال یا جبران خطا و کوتاهی‌اش و یا پاک شدن گناهانش است.<ref>مصطلحات الفقهیه ص۱، ص۲۴۴.</ref> از این‌رو به فتوای فقیهان کسی که بر اثر بیماری توانایی روزه گرفتن را ندارند و بیماری او تا ماه رمضان بعد هم طول بکشد، به ازای هر روزه‌ای که از ماه رمضان نگرفته‌ باید یک [[مد طعام|مُد طعام]] (۷۵۰ گرم گندم و مانند آن) پرداخت کند.<ref> برای نمونه نگاه کنید به:‌ علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۷۹.</ref> همچنین مالی که در برابر انجام برخی از محرمات احرام مانند آمیزش با همسر در حال احرام، آزادی اسیر و نیز در طلاق خلع و مبارات از سوی زن پرداخت می‌شود، فدیه می‌گویند.{{مدرک}} هر چند گاهی کفاره به معنای فدیه نیز به کار می‌رود.{{مدرک}}
کفاره جریمه‌ای است که برای جبران انجام حرام یا ترک واجب انجام می‌شود.<ref>مشکینی، مصطلحات الفقه، ص۴۳۸.</ref> اما [[فدیه]] به چیزی گفته می‌شود که جایگزین چیزی دیگری است و در عوض آن پرداخت می‌شود.<ref>مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ۱۴۰۲ق، ج۹، ص۴۱(ذیل فدی).</ref> چراکه فدیه رهانیدن کسی به واسطه پرداخت مال یا جبران خطا و کوتاهی‌اش و یا پاک شدن گناهانش است.<ref>مصطلحات الفقهیه ص۱، ص۲۴۴.</ref> از این‌رو به فتوای فقیهان کسی که بر اثر بیماری توانایی روزه گرفتن را ندارند و بیماری او تا ماه رمضان بعد هم طول بکشد، به ازای هر روزه‌ای که از ماه رمضان نگرفته‌ باید یک [[مد طعام|مُد طعام]] (۷۵۰ گرم گندم و مانند آن) پرداخت کند.<ref> برای نمونه نگاه کنید به:‌ علامه حلی، قواعد الاحکام، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۳۷۹.</ref> همچنین مالی که در برابر انجام برخی از محرمات احرام مانند آمیزش با همسر در حال احرام، آزادی اسیر و نیز در طلاق خلع و مبارات از سوی زن پرداخت می‌شود، فدیه می‌گویند.{{مدرک}} هر چند گاهی کفاره به معنای فدیه نیز به کار می‌رود.{{مدرک}}
خط ۵۴: خط ۵۴:
*مشکینی، میرزاعلی، مصطلحات الفقه.
*مشکینی، میرزاعلی، مصطلحات الفقه.
*محمود بن عبدالرحمان، معجم المصطلحات و الالفاظ الفقهیه
*محمود بن عبدالرحمان، معجم المصطلحات و الالفاظ الفقهیه
*ابن منظور، محمد، لسان العرب، قم، ادب، ۱۴۰۵ق.
*ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، تصحیح: احمد فارس، قم، دارالفکر، ۱۴۱۴ق.
*جوهری، اسماعیل، الصحاح، تحقیق احمد عبدالغفور، بیروت، دارالعلم للملایین، ۱۴۰۷ق.
*طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، تحقیق احمد قصیر عاملی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، بی‌تا.
*طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، تحقیق احمد قصیر عاملی، بیروت، داراحیاء التراث العربی، بی‌تا.
*قطب راوندی، سعید بن هبةالله؛ فقه القرآن فی شرح آیات الاحکام، قم، کتابخانۀ مرعشی نجفی، ۱۴۰۵ق.
*قطب راوندی، سعید بن هبةالله؛ فقه القرآن فی شرح آیات الاحکام، قم، کتابخانۀ مرعشی نجفی، ۱۴۰۵ق.
*شهید ثانی، زین الدین بن علی، مسالک الافهام الی تنقیح شرائع الاسلام، قم، مؤسسة المعارف اسلامیة، ۱۴۱۳ق.
*شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، مسالک الافهام الی تنقیح شرائع الاسلام، قم، مؤسسة المعارف اسلامیة، ۱۴۱۳ق.
*محقق حلی، جعفر بن حسن، شرائع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام، تصحیح عبدالحسین محمدعلی بقال، مؤسسه اسماعیلیان، ۱۴۰۸ق.
*محقق حلی، جعفر بن حسن، شرائع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام، تصحیح عبدالحسین محمدعلی بقال، مؤسسه اسماعیلیان، ۱۴۰۸ق.
*علامه حلی، حسن بن یوسف، قواعد الاحکام فی معرفة الحلال و الحرام، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۳ق.
*علامه حلی، حسن بن یوسف، قواعد الاحکام فی معرفة الحلال و الحرام، قم، دفتر انتشارات اسلامی وابسته به جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۳ق.