اباصالح: تفاوت میان نسخه‌ها

[[محمدباقر مجلسی |علامه مجلسی]] (۱۰۳۷-۱۱۱۰ق) به نقل از پدرش حکایتی نقل کرده که شخصی به نام امیراسحاق استرآبادی در راه [[مکه]] گم شد؛ با گفتن «یا صالح! یا ابا صالح! ارشدونی إلی الطریق»، شخصی را یافت که به او کمک کرده و او را به مکه رسانده است.<ref>مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۲۹۳.</ref> برداشت او این بوده که آن شخص [[امام مهدی]] است.<ref>مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۵۳، ص۲۹۳.</ref> به گفته [[میرزا حسین نوری]] عرب‌زبان‌ها در هنگام گرفتاری امام زمان را با «اباصالح» صدا می‌زنند و شاعران و ادیبان نیز این نام را در قصیده‌ها و مدایح خود ذکر می‌کنند.<ref> نوری، نجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۴۵.</ref> وی با نقل داستان‌هایی در این باره، نتیجه گرفته که اباصالح، لقب امام زمان است.<ref> نوری، نجم الثاقب، ۱۴۱۰ق، ص۵۷۱.</ref>  

بر پایه روایتی که [[احمد بن محمد بن خالد برقی]]([[سال ۲۰۰ هجری قمری|۲۰۰]]-۲۷۴ یا ۲۸۰ق) از [[امام صادق]](ع) نقل کرده هرگاه راه را گم کردی، صدا بزن «یا صالح! و یا أباصالح! ارشدانا إلی الطریق، رحمکما الله؛ یا صالح! و یا اباصالح! راه را به ما نشان دهید. خداوند، شما را رحمت کند.»<ref>برقی، المحاسن، ۱۳۷۱ش، ج۲، ص۱۱۰، ح۱۳۰۰.</ref> [[شیخ صدوق]]([[سال ۳۰۵ هجری قمری|۳۰۵]]-[[سال ۳۸۱ هجری قمری|۳۸۱]]ق) با اندکی اختلاف نقل کرده «یا صالح! او یا اباصالح! ارشدونا إلی الطریق، یرحمکم الله؛ یا صالح! یا یااباصالح! راه را به ما نشان دهید. خداوند، شما را رحمت کند.»<ref> صدوق، من لا یحضره الفقیه،۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۹۸، ح ۲۵۰۶.</ref> و در ادامه آورده است که بر اساس روایتی بخش خشکی زمین به صالح سپرده شده و بخش دریایی آن، در حمایت حمزه قرار گرفته است.<ref>صدوق، من لا یحضره الفقیه،۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۹۸،ح ۲۵۰۷.</ref>