تمکین: تفاوت میان نسخه‌ها

۱- وجود موانع شرعی مانند حیض، [[احرام]]، [[اعتکاف]] [[واجب]]، [[روزه]] واجب. با توجه به حرمت شرعی مقاربت در دوران [[حیض]] و [[نفاس]]، چنانچه زن در این دوران از رابطه جنسی امتناع کند و تمکین ننماید، با توجه به این که این امتناع با عذر شرعی انجام گرفته، ناشزه محسوب نمی‌شود و حق نفقه وی باقی خواهد بود.<ref>خمینی، تحریر الوسیله، ج۲، ص ۳۱۴.</ref>  

از نظر شرعی در صورتی که مرد [[احرام]] ببندد ازدواج با زن و هر گونه [[استمتاع]] از او حرام است و تا [[طواف نساء]] به جا آورده نشود هیچ یک از استمتاعات بر او حلال نیست. بنابراین امتناع زوجه از روابط جنسی در حال احرام، از آنجایی که به علت وجود مانعی مشروع صورت می‌گیرد، نشوز زوجه را سبب نمی‌شود<ref>خمینی، تحریر الوسیله، ج۲، ص ۳۱۲.</ref> و ادله وجوب تمکین این صورت را در بر نمی‌گیرد.

۴- اگر زوجه بیمار باشد و رابطه جنسی سبب تشدید بیماری وی شود و یا چنین رابطه ای مستلزم ایراد ضرر و مشقتی شود که عادتا قابل تحمل نیست می‌تواند از نزدیکی با شوهر خودداری نماید.<ref>کشف اللثام، ج۷، ص ۵۸۰</ref> هم چنین اگر زن از نظر جسمانی ضعیف و نحیف باشد و توان مقاربت با شوهر را نداشته باشد می‌تواند از نزدیکی با شوهر خودداری نماید.<ref>جواهر الکلام، ج۳۱، ص ۳۱۲.</ref> به طور کلی اگر زوجه مبتلا به مریضی رتقا، قرنا یا هر مرضی كه شرعاً مانع از استمتاع باشد، تمکین بر وی واجب نیست.