Automoderated users، confirmed، protected، templateeditor
۳٬۰۹۹
ویرایش
بیداء: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
←خسف بیداء، نشانه ظهور
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
P.motahari (بحث | مشارکتها) |
||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
== خسف بیداء، نشانه ظهور== | == خسف بیداء، نشانه ظهور== | ||
{{اصلی|خسف بیداء}} | {{اصلی|خسف بیداء}} | ||
بنا بر روایات، خَسف بیداء از [[علائم ظهور]] | بنا بر روایات، خَسف بیداء از [[علائم ظهور]] است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۳۱۰؛ شیخ صدوق، کتاب الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۳۰۳، ح۸۲؛ نعمانی، الغیبة، ۱۳۹۷ق، ص۲۵۷، ح۱۵؛ صنعانی، المصنف، ۱۴۰۳ق، ج۱۱، ص۳۷۱، ح۲۰۷۶۹.</ref> منظور از خسف بیداء فرورفتن لشکر سفیانی در سرزمین بیداء است که برای جنگ با [[امام مهدی(ع)]] عازم مکه شده‌اند. از این رو در برخی از روایات، از سرزمین بیداء با عنوان ذات‌الجیش (صاحب سپاه) نیز یاد شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۹۰.</ref> | ||
در روایتی از [[امام باقر(ع)]] آمده است در [[آخرالزمان]]، وقتی سپاه [[سفیانی|سُفیانی]] وارد بیداء می‌شود، منادی از آسمان ندا می‌دهد: «ای دشت! آن قوم را نابود ساز»؛ سپس زمین، لشکر سفیانی را فرو برده و همگی به جز سه نفر از بین می‌روند.<ref> نعمانی، الغیبة، ۱۳۷۹ق، ص۲۸۰، ح۶۷.</ref> | در روایتی از [[امام باقر(ع)]] آمده است در [[آخرالزمان]]، وقتی سپاه [[سفیانی|سُفیانی]] وارد بیداء می‌شود، منادی از آسمان ندا می‌دهد: «ای دشت! آن قوم را نابود ساز»؛ سپس زمین، لشکر سفیانی را فرو برده و همگی به جز سه نفر از بین می‌روند.<ref> نعمانی، الغیبة، ۱۳۷۹ق، ص۲۸۰، ح۶۷.</ref> | ||