بیداء: تفاوت میان نسخه‌ها

بنا بر روایات خسف بیداء که از [[علائم ظهور]] است<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۸، ص۳۱۰؛ شیخ صدوق، کتاب الخصال، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۳۰۳، ح۸۲؛ نعمانی، الغیبة، ۱۳۹۷ق، ص۲۵۷، ح۱۵؛ صنعانی، المصنف، ۱۴۰۳ق، ج۱۱، ص۳۷۱، ح۲۰۷۶۹.</ref> در این مکان رخ می‎‌دهد. از این‌رو در برخی از روایات از آن با عنوان ذات الجیش نیز یاد شده است.<ref>کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۹۰.</ref> خسف بیداء به فرورفتن لشکریان سفیانی که برای جنگ با امام مهدی(ع) عازم مکه شده‌اند در سرزمین اشاره دارد. در روایتی از [[امام باقر(ع)]] آمده است در [[آخرالزمان]]، وقتی سپاه [[سفیانی|سُفیانی]] وارد بیداء می‌شود، منادی از آسمان ندا می‌دهد: «ای دشت! آن قوم را نابود ساز»؛ سپس زمین، لشکر سفیانی را فرو برده و همگی به جز سه نفر از بین می‌روند.<ref> نعمانی، الغیبة، ۱۳۷۹ق، ص۲۸۰، ح۶۷.</ref>

== پانویس ==

{{پانویس۲}}

== منابع ==

{{منابع}}

* ابن اثیر جزری، مبارک بن محمد، النهایة فی غریب الحدیث و الاثر، تحقیق ظاهر احمد زاوی و محمود محمد طناحی، بیروت، المکتبة العلمیة، ۱۳۹۹ق/۱۹۷۹م.

* شیخ صدوق، محمد بن علی، کتاب الخصال، تصحیح علی‌اکبر غفاری، قم، جامعه مدرسین، ۱۳۶۲ش.

* صنعانی، عبدالرزاق، المصنف، تحقیق حبیب‌الرحمن اعاظمی، بیروت، المجلس العلمی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق.

* کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تصحیح علی‌اکبر غفاری، تهران،‌ دار الکتب الاسلامیة، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق.

* نجفی، محمدحسن، جواهر‌ الکلام‌ فی‌ شرح‌ شرایع‌ الاسلام، تهران،‌ دار الکتب‌ الاسلامیه، ۱۳۶۲ش.

* یاقوت حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، بیروت، دار صادر، ۱۹۹۵م.

{{پایان}}

{{امام زمان علیه السلام}}