پرش به محتوا

الواح موسی: تفاوت میان نسخه‌ها

۳۵ بایت حذف‌شده ،  ‏۲۷ آوریل ۲۰۱۷
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
خط ۳: خط ۳:
==وحی الهی==
==وحی الهی==
الواح،‌ وحی الهی بودند که بر تکه سنگ‌هایی نوشته شده و بر [[حضرت موسی(ع)]] نازل شد. [[تورات]] این واقعه را چنین نقل می‌کند:  
الواح،‌ وحی الهی بودند که بر تکه سنگ‌هایی نوشته شده و بر [[حضرت موسی(ع)]] نازل شد. [[تورات]] این واقعه را چنین نقل می‌کند:  
«مُشه (موسی) برگشت و از آن كوه پایین آمد و آن دو لوح ده فرمان گواه (بر تجلی خداوند به فرزندان ییسرائل (اسرائیل) در كوه سینَی (سینا)) در دستش بود. لوح‌هایی كه بر دو روی آن‏ها نوشته شده بود یعنی این طرف و آن طرف نوشته بود.* و این لوح‌ها كار خداوند و خط، خط خداوند بود كه بر لوح‌ها حک شده بود».<ref>تورات،‌ سِفر خروج باب ۳۲، آیات ۱۵-۱۶.</ref>
«مُشه (موسی) برگشت و از آن کوه پایین آمد و آن دو لوح ده فرمان گواه (بر تجلی خداوند به فرزندان ییسرائل (اسرائیل) در کوه سینَی (سینا </ref> در دستش بود. لوح‌هایی که بر دو روی آنها نوشته شده بود یعنی این طرف و آن طرف نوشته بود.* و این لوح‌ها کار خداوند و خط، خط خداوند بود که بر لوح‌ها حک شده بود».<ref>تورات،‌ سِفر خروج باب ۳۲، آیات ۱۵-۱۶.</ref>


[[قرآن]] با این‌که تصریحی بر نزول الواح در میقات ندارد، با این حال اشاره می‌کند، حضرت موسی پس از بازگشت از میقات و دیدن گوساله پرستی قوم، الواح را بر زمین زد<ref>سوره اعراف، آیه ۵۰‍۱.</ref> و پس از فروکش کردن عصبانیت دوباره آن را گرفت.<ref>سوره اعراف، آیه ۱۵۴.</ref>
[[قرآن]] با این‌که تصریحی بر نزول الواح در میقات ندارد، با این حال اشاره می‌کند، حضرت موسی پس از بازگشت از میقات و دیدن گوساله پرستی قوم، الواح را بر زمین زد<ref>سوره اعراف، آیه ۵۰۱.</ref> و پس از فروکش کردن عصبانیت دوباره آن را گرفت.<ref>سوره اعراف، آیه ۱۵۴.</ref>


برخی از مفسران همچون [[علامه طباطبایی]] این الواح را الواح تورات دانسته‌اند.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۲۵۰.</ref>
برخی از مفسران همچون [[علامه طباطبایی]] این الواح را الواح تورات دانسته‌اند.<ref>طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۷ق، ج۸، ص۲۵۰.</ref>
برخی نیز معتقدند این الواح قبل از نزول تورات بوده است.<ref>قرطبی، الجامع لأحكام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۷، ص۲۸۹.</ref>
برخی نیز معتقدند این الواح قبل از نزول تورات بوده است.<ref>قرطبی، الجامع لأحکام القرآن، ۱۳۶۴ش، ج۷، ص۲۸۹.</ref>
[[رشید رضا]] نویسنده [[تفسیر المنار]] در مورد ارتباط الواح و تورات چنین می‌گوید:  
[[رشید رضا]] نویسنده [[تفسیر المنار]] در مورد ارتباط الواح و تورات چنین می‌گوید:  
«الواح بخش اول از شریعت بودند. در واقع این الواح به نوعی تورات اجمالی بوده‌اند و پس از آن، احکام تفصیلی در عبادات، معاملات و ... در زمان‌های مختلف و به صورت تدریجی نازل شده است. این نوع نزول در مورد قرآن نیز وجود دارد».<ref>رشید رضا، تفسیر المنار، ۱۹۹۰م، ج ۹، ص.۱۶۴</ref>
«الواح بخش اول از شریعت بودند. در واقع این الواح به نوعی تورات اجمالی بوده‌اند و پس از آن، احکام تفصیلی در عبادات، معاملات و... در زمان‌های مختلف و به صورت تدریجی نازل شده است. این نوع نزول در مورد قرآن نیز وجود دارد».<ref>رشید رضا، تفسیر المنار، ۱۹۹۰م، ج ۹، ص.۱۶۴</ref>


==تعداد الواح==
==تعداد الواح==
تورات به صراحت این الواح را دو لوح معرفی می‌کند: «دو لوح ده فرمان».<ref>تورات ، سِفر خروج،‌ باب ۳۲، آیه ۱۵.</ref>
تورات به صراحت این الواح را دو لوح معرفی می‌کند: «دو لوح ده فرمان».<ref>تورات، سِفر خروج،‌ باب ۳۲، آیه ۱۵.</ref>
قرآن تنها تعبیر به الواح می‌کند و اشاره‌ای به تعداد این الواح ندارد. در نتیجه اقوال مختلفی میان مفسران در تعداد این الواح وجود دارد و البته برخی دلالت کلمه الواح بر دو لوح را جائز دانسته‌اند.<ref>رشید رضا، تفسیر المنار، ۱۹۹۰م، ج ۹، ص۱۶۴.</ref>
قرآن تنها تعبیر به الواح می‌کند و اشاره‌ای به تعداد این الواح ندارد. در نتیجه اقوال مختلفی میان مفسران در تعداد این الواح وجود دارد و البته برخی دلالت کلمه الواح بر دو لوح را جائز دانسته‌اند.<ref>رشید رضا، تفسیر المنار، ۱۹۹۰م، ج ۹، ص۱۶۴.</ref>


خط ۲۰: خط ۲۰:
برخی مفسران معتقدند علت شکستن الواح توسط موسی(ع) عصبانیت از گوساله‌پرستی بنی‌اسرائیل بوده است.<ref>طبری، جامع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۹، ص۴۴.</ref>
برخی مفسران معتقدند علت شکستن الواح توسط موسی(ع) عصبانیت از گوساله‌پرستی بنی‌اسرائیل بوده است.<ref>طبری، جامع البیان فی تفسیر القرآن، ۱۴۱۲ق، ج۹، ص۴۴.</ref>


تورات این واقعه را چنین نقل می‌کند: «موقعی كه به اردوگاه نزدیك شد چنین اتفاق افتاد كه آن گوساله و پایكوبی (مردم) را مشاهده نمود. خشم مُشه (موسی) برافروخته شد آن لوحها را از دستان خود انداخت و آن‏ها را در دامنه‌ی آن كوه شكست».<ref>تورات،‌ سِفر خروج، باب ۳۲، آیه۱۹</ref>
تورات این واقعه را چنین نقل می‌کند: «موقعی که به اردوگاه نزدیک شد چنین اتفاق افتاد که آن گوساله و پایکوبی (مردم) را مشاهده نمود. خشم مُشه (موسی) برافروخته شد آن لوحها را از دستان خود انداخت و آنها را در دامنۀ آن کوه شکست».<ref>تورات،‌ سِفر خروج، باب ۳۲، آیه۱۹</ref>


==الواح دوم==
==الواح دوم==
[[تورات]] داستان الواح دوم را چنین نقل می‌کند:  
[[تورات]] داستان الواح دوم را چنین نقل می‌کند:  
«خداوند به مُشه (موسی) گفت: دو لوح سنگی مانند (لوح‌های) اولی بتراش تا مطالبی را كه روی آن لوح‌های اولی كه خرد كرده بودی، روی آن لوحه‌ها بنویسم* هنگام بامداد آماده باش. بامدادان به كوه سینَی (سینا) بالا آمده نزد من آن‏جا بر قله آن كوه بایست. ... مُشه (موسی) دو لوح سنگی مانند اولی ها تراشید و همان‏گونه كه خداوند به او فرمان داده بود بامدادان سحرخیزی كرده به سوی كوه سینَی (سینا) بالا رفت».<ref>تورات، سِفر خروج،‌ باب۳۴ آیات:۱-۴.</ref>
«خداوند به مُشه (موسی) گفت: دو لوح سنگی مانند (لوح‌های) اولی بتراش تا مطالبی را که روی آن لوح‌های اولی که خرد کرده بودی، روی آن لوحه‌ها بنویسم* هنگام بامداد آماده باش. بامدادان به کوه سینَی (سینا) بالا آمده نزد من آنجا بر قله آن کوه بایست.... مُشه (موسی) دو لوح سنگی مانند اولی‌ها تراشید و همانگونه که خداوند به او فرمان داده بود بامدادان سحرخیزی کرده به سوی کوه سینَی (سینا) بالا رفت».<ref>تورات، سِفر خروج،‌ باب۳۴ آیات:۱-۴.</ref>


با این وجود [[قرآن]] و دیگر منابع اسلامی،‌ تصریحی بر الواح دوم ندارند. بسیاری از مفسران معتقدند تکه‌های الواح اول که شکسته بود، تا آخر در میان [[بنی‌اسرائیل]] باقی ماند و در [[تابوت عهد]] قرار داده شد.<ref>ابن كثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۵۰۸؛ طبرسی، جوامع الجامع، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۱۳۶.</ref>
با این وجود [[قرآن]] و دیگر منابع اسلامی،‌ تصریحی بر الواح دوم ندارند. بسیاری از مفسران معتقدند تکه‌های الواح اول که شکسته بود، تا آخر در میان [[بنی‌اسرائیل]] باقی ماند و در [[تابوت عهد]] قرار داده شد.<ref>ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۹ق، ج۱، ص۵۰۸؛ طبرسی، جوامع الجامع، ۱۳۷۷ش، ج۱، ص۱۳۶.</ref>


==محتوا==
==محتوا==
قرآن محتوای الواح را بدون ذکر مصادیق، چنین توصیف می‌کند:
قرآن محتوای الواح را بدون ذکر مصادیق، چنین توصیف می‌کند:
*‌«وَ كَتَبْنا لَهُ فِی الْأَلْواحِ مِنْ كُلِّ شَی‏ءٍ مَوْعِظَةً وَ تَفْصیلاً لِكُلِّ شَی‏ءٍ؛ براى او در آن الواح هر گونه اندرز و تفصیل هر چیز را نوشتیم».<ref>سوره اعراف، آیه ۱۴۵.</ref>
*‌«وَ کتَبْنا لَهُ فِی الْأَلْواحِ مِنْ کلِّ شَیءٍ مَوْعِظَةً وَ تَفْصیلاً لِکلِّ شَیءٍ؛ برای او در آن الواح هر گونه‌اندرز و تفصیل هر چیز را نوشتیم».<ref>سوره اعراف، آیه ۱۴۵.</ref>
* «... و در نوشته‏‌هاى آن(الواح)، هدایت و رحمت براى كسانى بود كه از پروردگار خویش می‌ترسند».<ref>سوره اعراف، آیه ۱۵۴.</ref>
* «... و در نوشته‌های آن(الواح)، هدایت و رحمت برای کسانی بود که از پروردگار خویش می‌ترسند».<ref>سوره اعراف، آیه ۱۵۴.</ref>
تورات به تفصیل محتوای این دو لوح را ذکر کرده که [[ده فرمان]] می‌باشد<ref>تورات،‌ سِفر خروج، باب۲۰، آیه ۱ تا ۱۸.</ref> و به [[ده فرمان]] نیز شهرت دارد.
تورات به تفصیل محتوای این دو لوح را ذکر کرده که [[ده فرمان]] می‌باشد<ref>تورات،‌ سِفر خروج، باب۲۰، آیه ۱ تا ۱۸.</ref> و به [[ده فرمان]] نیز شهرت دارد.


خط ۳۷: خط ۳۷:
{{پانویس۲}}
{{پانویس۲}}
==منابع==
==منابع==
* ابن کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمرو، تفسیر القرآن العظیم، تحقیق: شمس الدین، محمد حسین، دار الکتب العلمیة، منشورات محمدعلی بیضون، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.
* ابن کثیر دمشقی، اسماعیل بن عمرو، تفسیر القرآن العظیم، تحقیق: شمس الدین، محمد حسین،‌دار الکتب العلمیة، منشورات محمدعلی بیضون، بیروت، چاپ اول، ۱۴۱۹ق.
* طباطبائی، سید محمد حسین‏، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی‏، چاپ پنجم‏، ۱۴۱۷ق.
* طباطبائی، سید محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق.
* طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر جوامع الجامع، انتشارات دانشگاه تهران، مدیریت حوزه علمیه قم، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۷ش.
* طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر جوامع الجامع، انتشارات دانشگاه تهران، مدیریت حوزه علمیه قم، تهران، چاپ اول، ۱۳۷۷ش.
* طبری، ابو جعفر محمد بن جریر، جامع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت، دار المعرفة، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.
* طبری، ابو جعفر محمد بن جریر، جامع البیان فی تفسیر القرآن، بیروت،‌دار المعرفة، چاپ اول، ۱۴۱۲ق.
*‌قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لأحکام القرآن، انتشارات ناصر خسرو، تهران، چاپ اول، ۱۳۶۴ش.
*‌قرطبی، محمد بن احمد، الجامع لأحکام القرآن، انتشارات ناصر خسرو، تهران، چاپ اول، ۱۳۶۴ش.
* محمد رشید بن علی رضا (رشید رضا)،‌ تفسیر القرآن الحكیم(المنار)، الهیئة المصریة العامة للكتاب، مصر،‌۱۹۹۰م.
* محمد رشید بن علی رضا (رشید رضا)،‌ تفسیر القرآن الحکیم(المنار)، الهیئة المصریة العامة للکتاب، مصر،‌۱۹۹۰م.


[[رده:حضرت موسی(ع)]]
[[رده:حضرت موسی(ع)]]
[[رده:مقاله‌های با درجه اهمیت ج]]
[[رده:مقاله‌های با درجه اهمیت ج]]
Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۳۵

ویرایش