۱۶٬۵۵۴
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (←اختلافنظر درباره نویسنده: اصلاح جزیی) |
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (←اختلافنظر درباره نویسنده: اصلاح جزیی) |
||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
[[محمدتقی شوشتری]] این عبارت را توجیه کرده و توضیح داده است که نمیتوان از آن چنین برداشتی داشت.<ref>شوشتری، قاموس الرجال، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۴۵-۴۶.</ref> همچنین در اشکال به آن گفتهاند در منابع، کتابی در موضوع رجال، به حسین بن عبیدالله منسوب نشده است.<ref>نگاه کنید به ابن غضائری، الرجال، ۱۴۲۲ق، ص۱۷.</ref> | [[محمدتقی شوشتری]] این عبارت را توجیه کرده و توضیح داده است که نمیتوان از آن چنین برداشتی داشت.<ref>شوشتری، قاموس الرجال، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۴۵-۴۶.</ref> همچنین در اشکال به آن گفتهاند در منابع، کتابی در موضوع رجال، به حسین بن عبیدالله منسوب نشده است.<ref>نگاه کنید به ابن غضائری، الرجال، ۱۴۲۲ق، ص۱۷.</ref> | ||
*'''مخالفان شیعه:''' برخی از رجالیان شیعه، کتاب را نوشته مخالفان [[شیعه]] میدانند که با آمیختن مطالب دروغ، سعی در مخدوشکردن چهره بزرگان شیعه داشتهاند. بهباور اینان، از آنجا که ابنغَضائری دوست و همصحبت [[احمد بن علی نجاشی]] بوده است، اگر او کتاب رجالی داشت، نجاشی از آن یاد میکرد.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، دار الاضواء، ج۱۰، ص۸۹؛ خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ ق، ج۱، ص۹۵و۹۶.</ref> این سخن احمد بن طاووس را که سند کتاب را متصل به ابنغضائری، دریافت نکرده است،<ref>ابنطاووس، التحریر الطاووسی، ۱۴۱۱ق، ص۵.</ref> از شواهد این نظریه دانستهاند.<ref>نک: رحمانستایش، آشنایی با کتب رجالی شیعه، ۱۳۸۵ش، ص۴۳.</ref> [[آیت الله خویی]]<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ ق، ج۱، ص۹۵ و ۹۶.</ref> و [[آقابزرگ تهرانی]] موافق این دیدگاه هستند.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، دار الاضواء، ج۱۰، ص۸۹.</ref> | *'''مخالفان شیعه:''' برخی از رجالیان شیعه، کتاب را نوشته مخالفان [[شیعه]] میدانند که با آمیختن مطالب دروغ، سعی در مخدوشکردن چهره بزرگان شیعه داشتهاند. بهباور اینان، از آنجا که ابنغَضائری دوست و همصحبت [[احمد بن علی نجاشی]] بوده است، اگر او کتاب رجالی داشت، نجاشی از آن یاد میکرد.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، دار الاضواء، ج۱۰، ص۸۹؛ خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ ق، ج۱، ص۹۵و۹۶.</ref> همچنین این سخن احمد بن طاووس را که سند کتاب را متصل به ابنغضائری، دریافت نکرده است،<ref>ابنطاووس، التحریر الطاووسی، ۱۴۱۱ق، ص۵.</ref> از شواهد این نظریه دانستهاند.<ref>نک: رحمانستایش، آشنایی با کتب رجالی شیعه، ۱۳۸۵ش، ص۴۳.</ref> [[آیت الله خویی]]<ref>خویی، معجم رجال الحدیث، ۱۴۱۳ ق، ج۱، ص۹۵ و ۹۶.</ref> و [[آقابزرگ تهرانی]] موافق این دیدگاه هستند.<ref>آقابزرگ تهرانی، الذریعه، دار الاضواء، ج۱۰، ص۸۹.</ref> | ||
==اعتبار کتاب== | ==اعتبار کتاب== |
ویرایش