فهرست کلمات قصار نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

# آن که به عیب خود نگریست، ننگریست که عیب دیگری چیست، و آن که به روزی خدا خرسندی نمود، بر آنچه از دستش رفت اندوهگین نبود؛ و آن که تیغ ستم آهیخت، خون خود بدان بریخت؛ و آن که در کارها خود را به رنج انداخت، خویشتن را هلاک ساخت؛ و آن که بیپروا به موجها در شد غرق گردید؛ و آن که به جایهای بدنام در آمد بدنامی کشید؛ و هر که پر گفت راه خطا بسیار پویید؛ و آن که بسیار خطا کرد شرم او کم؛ و آن که شرمش کم پارساییاش اندک هم؛ و آن که پارساییاش اندک، دلش مرده است؛ و آن که دلش مرده است راه به دوزخ برده. و آن که به زشتیهای مردم نگرد و آن را ناپسند انگارد سپس چنان زشتی را برای خود روا دارد نادانی است و چون و چرایی در نادانی او نیست، و قناعت مالی است که پایان نیابد، و آن که یاد مرگ بسیار کند، از دنیا به‌اندک خشنود شود، و آن که دانست گفتارش از کردارش به حساب آید، جز در آنچه به کار اوست زبان نگشاید.