آیه صلوات: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
| آیات مرتبط= | | آیات مرتبط= | ||
}} | }} | ||
'''آیه صَلَوات''' ([[سوره احزاب|احزاب]]: ۵۶) به [[صلوات]] فرستادن خداوند و [[فرشتگان]] بر [[پیامبر اسلام(ص)]] اشاره دارد و از [[ایمان|مومنان]] نیز می‌خواهد که بر پیامبر(ص) [[صلوات]] بفرستند. بسیاری از [[شیعیان]] با شنیدن این آيه صلوات می‌فرستند. قرائت آیه مذکور در تعقیبات [[نماز مغرب]] توصیه شده است. | '''آیه صَلَوات''' ([[سوره احزاب|احزاب]]: ۵۶) به [[صلوات]] فرستادن خداوند و [[فرشته|فرشتگان]] بر [[پیامبر اسلام(ص)]] اشاره دارد و از [[ایمان|مومنان]] نیز می‌خواهد که بر پیامبر(ص) [[صلوات]] بفرستند. بسیاری از [[شیعیان]] با شنیدن این آيه صلوات می‌فرستند. قرائت آیه مذکور در تعقیبات [[نماز مغرب]] توصیه شده است. | ||
[[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر المیزان]]، صلوات فرستادن را تبعیت از خداوند و ملائکه دانسته و [[مکارم شیرازی]] در [[کتاب پیام قرآن]]، با اتکا به روایاتی که در کتاب‌های حدیثی و تفسیری [[اهل سنت]] نقل شده، صلوات بر [[اهل بیت علیهم السلام |خاندان پیامبر(ص)]] را جزئی از صلواتِ ذکر شده در آیه ۵۶ سوره احزاب معرفی کرده است. | [[علامه طباطبایی]] در [[تفسیر المیزان]]، صلوات فرستادن را تبعیت از خداوند و ملائکه دانسته و [[مکارم شیرازی]] در [[کتاب پیام قرآن]]، با اتکا به روایاتی که در کتاب‌های حدیثی و تفسیری [[اهل سنت]] نقل شده، صلوات بر [[اهل بیت علیهم السلام |خاندان پیامبر(ص)]] را جزئی از صلواتِ ذکر شده در آیه ۵۶ سوره احزاب معرفی کرده است. | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
قرائت این آیه به عنوان [[تعقیبات]] [[نماز مغرب]]، پس از [[تسبیحات حضرت زهرا(س)|ذکر تسبیح حضرت زهرا(س)]]، در [[مصباح المتهجد (کتاب)|کتاب مصباح المتهجد]] اثر [[شیخ طوسی]] توصیه شده<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۸ق، ص۸۵.</ref> و در [[مفاتیح الجنان]]، نوشته [[شیخ عباس قمی]] نیز به نقل از مصباح المتهجد ذکر شده است.<ref>شیخ عباس قمی، کلیات مفاتیح الجنان، انتشارات اسوه، ص۱۷.</ref> از این‌رو در ایران، این آيه پس از [[نماز جماعت]] توسط فردی با صدای بلند قرائت می‌شود و نمازگزاران سه بار صلوات می‌فرستند.{{مدرک}}{{یادداشت| آن چه در مفاتیح شیخ عباس قمی به عنوان اولین بخش از تعقیب نماز مغرب پس از تسبیحات حضرت زهرا(س) آمده این است: اِنَّ اللهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَی النَّبِیِّ، | قرائت این آیه به عنوان [[تعقیبات]] [[نماز مغرب]]، پس از [[تسبیحات حضرت زهرا(س)|ذکر تسبیح حضرت زهرا(س)]]، در [[مصباح المتهجد (کتاب)|کتاب مصباح المتهجد]] اثر [[شیخ طوسی]] توصیه شده<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجد، ۱۴۱۸ق، ص۸۵.</ref> و در [[مفاتیح الجنان]]، نوشته [[شیخ عباس قمی]] نیز به نقل از مصباح المتهجد ذکر شده است.<ref>شیخ عباس قمی، کلیات مفاتیح الجنان، انتشارات اسوه، ص۱۷.</ref> از این‌رو در ایران، این آيه پس از [[نماز جماعت]] توسط فردی با صدای بلند قرائت می‌شود و نمازگزاران سه بار صلوات می‌فرستند.{{مدرک}}{{یادداشت| آن چه در مفاتیح شیخ عباس قمی به عنوان اولین بخش از تعقیب نماز مغرب پس از تسبیحات حضرت زهرا(س) آمده این است: اِنَّ اللهَ وَ مَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَی النَّبِیِّ، | ||
یا اَیُّهَاالَّذینَ امَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلیماً، | یا اَیُّهَاالَّذینَ امَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلیماً، | ||
"اَللَّـهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد النَّبِیِّ عَلی ذُرِّیَّتِهِ وَ عَلی اَهـْلِ بَیْتِهِ،" مفاتیح الجنان، تعقیبات نماز مغرب}} | "اَللَّـهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد النَّبِیِّ وَ عَلی ذُرِّیَّتِهِ وَ عَلی اَهـْلِ بَیْتِهِ،" مفاتیح الجنان، تعقیبات نماز مغرب}} | ||
==تفسیر== | ==تفسیر== | ||
[[علامه طباطبایی]]، مفسر شیعه [[قرن پانزدهم هجری]]، در [[تفسیر المیزان]]، با اتکا به پاره‌ای روایات نقل شده توسط شیعه و [[اهل سنت]] گفته است روش صلوات آن است که [[مؤمنان]] از [[خداوند]] بخواهند بر پیامبر و آل وی [[صلوات]] بفرستد.<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱۶، ص۳۳۸.</ref> وی همچنین بر آن است که صلوات فرستادن مؤمنان، تبعیت از صلوات فرستادن خداوند و [[ملائکه]] بر پیامبر(ص) است و حاکی از تأکید بر نهی موجود{{یادداشت| شاید منظور این باشد که مومنان باید در برابر پیامبر(ص) تسلیم باشند و با اذیت و آزار او خود را مشمول لعن و نفرین الهی نکنند.}} در آیه بعدی<ref>سوره احزاب، آیه ۵۷.</ref> است که آزاردهندگان خدا و رسولش را لعنت‌شدگان در دنیا و [[آخرت]] خوانده است.<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱۶، ص۳۳۸.</ref>در روایتی امام کاظم(ع) در پاسخ به سؤالی در باره معنای صلاة(درود) خدا و ملائکه و مؤمنان بر پیامبر(ص) فرموده که صلاة خدا رحمت اوست، و صلاة فرشتگانش ستایش و مدح آنها است براى پیامبر و صلاة مؤمنین دعا است براى او. <ref>شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۱۵۶.</ref> | [[سیدمحمد حسین طباطبائی |علامه طباطبایی]]، مفسر شیعه [[قرن پانزدهم هجری]]، در [[تفسیر المیزان]]، با اتکا به پاره‌ای روایات نقل شده توسط شیعه و [[اهل سنت]] گفته است روش صلوات آن است که [[مؤمنان]] از [[خداوند]] بخواهند بر پیامبر و آل وی [[صلوات]] بفرستد.<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱۶، ص۳۳۸.</ref> وی همچنین بر آن است که صلوات فرستادن مؤمنان، تبعیت از صلوات فرستادن خداوند و [[ملائکه]] بر پیامبر(ص) است و حاکی از تأکید بر نهی موجود{{یادداشت| شاید منظور این باشد که مومنان باید در برابر پیامبر(ص) تسلیم باشند و با اذیت و آزار او خود را مشمول لعن و نفرین الهی نکنند.}} در آیه بعدی<ref>سوره احزاب، آیه ۵۷.</ref> است که آزاردهندگان خدا و رسولش را لعنت‌شدگان در دنیا و [[آخرت]] خوانده است.<ref>علامه طباطبایی، المیزان، ۱۳۹۳ق، ج۱۶، ص۳۳۸.</ref>در روایتی امام کاظم(ع) در پاسخ به سؤالی در باره معنای صلاة(درود) خدا و ملائکه و مؤمنان بر پیامبر(ص) فرموده که صلاة خدا رحمت اوست، و صلاة فرشتگانش ستایش و مدح آنها است براى پیامبر و صلاة مؤمنین دعا است براى او. <ref>شیخ صدوق، ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۱۵۶.</ref> | ||
[[مکارم شیرازی]]، از [[مراجع تقلید]] در [[کتاب پیام قرآن]]، صلوات فرستادن بر آل، یعنی خاندان و خویشاوندان پیامبر(ص) را نیز بر اساس روایات شیعه و سنی، بخشی از صلوات دانسته و در این زمینه روایاتی را ذکر کرده که در کتاب‌های حدیثی و تفسیری اهل سنت نقل شده است؛<ref>مکارم شیرازی، پیام قرآن، ۱۳۸۱ش، ج۹، ص۳۹۹-۴۰۳.</ref> از جمله کتاب [[صحیح البخاری (کتاب)|صحیح بخاری]]،<ref>بخاری، صحیح بخاری، ۱۴۱۹ق، ص۹۳۷، ح۴۷۹۷.</ref> [[صحیح مسلم (کتاب)|صحیح مسلم]]<ref>مسلم نیشابوری، صحیح مسلم، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۰۵، ب۱۷، ح۶۵.</ref>، تفسیر درّ المنثور<ref>سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۲۰ق، ج۶، ص۶۴۶-۶۴۷.</ref> و تفسیر طبری.<ref>طبری، تفسیر جامع البیان، ۱۴۲۲ق، ج۱۹، ص۱۷۶.</ref> | [[مکارم شیرازی]]، از [[مراجع تقلید]] در [[کتاب پیام قرآن]]، صلوات فرستادن بر آل، یعنی خاندان و خویشاوندان پیامبر(ص) را نیز بر اساس روایات شیعه و سنی، بخشی از صلوات دانسته و در این زمینه روایاتی را ذکر کرده که در کتاب‌های حدیثی و تفسیری اهل سنت نقل شده است؛<ref>مکارم شیرازی، پیام قرآن، ۱۳۸۱ش، ج۹، ص۳۹۹-۴۰۳.</ref> از جمله کتاب [[صحیح البخاری (کتاب)|صحیح بخاری]]،<ref>بخاری، صحیح بخاری، ۱۴۱۹ق، ص۹۳۷، ح۴۷۹۷.</ref> [[صحیح مسلم (کتاب)|صحیح مسلم]]<ref>مسلم نیشابوری، صحیح مسلم، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۰۵، ب۱۷، ح۶۵.</ref>، تفسیر درّ المنثور<ref>سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۲۰ق، ج۶، ص۶۴۶-۶۴۷.</ref> و تفسیر طبری.<ref>طبری، تفسیر جامع البیان، ۱۴۲۲ق، ج۱۹، ص۱۷۶.</ref> | ||