Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۰۳۵
ویرایش
Shamsoddin (بحث | مشارکتها) جز (removed Category:مکانها در قرآن; added Category:مکانها در قرآن using HotCat) |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
'''طُور سِیناء''' کوه یا مجموعهای از کوهها در کشور [[مصر]] است که در [[قرآن]] و [[تورات]] از آن یادشده است. در طور سینا وقایع مختلفی از جمله صحبت کردن خداوند با [[حضرت موسی(ع)]]، میقات | '''طُور سِیناء''' کوه یا مجموعهای از کوهها در کشور [[مصر]] است که در [[قرآن]] و [[تورات]] از آن یادشده است. در طور سینا وقایع مختلفی از جمله صحبت کردن خداوند با [[حضرت موسی(ع)]]، میقات چهلروزه، میقات به همراه هفتاد نفر از [[بنیاسرائیل]] و مرگ موسی(ع) رخ داده است. [[پیامبر اسلام(ص)]] علت تقدس طور سینا را مواردی از جمله صحبت کردن خداوند با حضرت موسی(ع)در آنجا دانسته است. | ||
==موقعیت جغرافیایی== | ==موقعیت جغرافیایی== | ||
خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
* عزیمت به سمت مصر و نزول اولیه وحی؛ حضرت موسی(ع) پس از آن که مدت تعهدش به [[حضرت شعیب]] در [[مدین]] پایان یافت، به همراه همسر، فرزند و اموال به سوی مصر رهسپار شد، راه را گم کرد<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۱۶۷.</ref> و آتشی بر روی کوه دید و به آنجا رفت<ref>سوره طه، آیه ۱۰-۱۱.</ref> در آنجا [[وحی]] بر او نازل شد و این آغاز بعثت حضرت موسی(ع) بود.<ref>سوره طه، آیه ۱۲-۱۳.</ref> قرآن از محل وقوع این واقعه با تعبیر «الطور»<ref>سوره قصص، آیه ۲۹.</ref> و «طُوی»<ref>سوره طه، آیه۱۲.</ref> یاد کرده است. برخی مفسران مقصود از «الطور» را همان طور سیناء دانستهاند که «طوی» وادی در پایین این کوه بوده است.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۷، ص۵۰۹.</ref> [[سیف فرغانی]] شاعر قرن هشتم، سروده است: | * عزیمت به سمت مصر و نزول اولیه وحی؛ حضرت موسی(ع) پس از آن که مدت تعهدش به [[حضرت شعیب]] در [[مدین]] پایان یافت، به همراه همسر، فرزند و اموال به سوی مصر رهسپار شد، راه را گم کرد<ref>مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۱۳، ص۱۶۷.</ref> و آتشی بر روی کوه دید و به آنجا رفت<ref>سوره طه، آیه ۱۰-۱۱.</ref> در آنجا [[وحی]] بر او نازل شد و این آغاز بعثت حضرت موسی(ع) بود.<ref>سوره طه، آیه ۱۲-۱۳.</ref> قرآن از محل وقوع این واقعه با تعبیر «الطور»<ref>سوره قصص، آیه ۲۹.</ref> و «طُوی»<ref>سوره طه، آیه۱۲.</ref> یاد کرده است. برخی مفسران مقصود از «الطور» را همان طور سیناء دانستهاند که «طوی» وادی در پایین این کوه بوده است.<ref>مغنیه، تفسیر الکاشف، ۱۴۲۴ق، ج۷، ص۵۰۹.</ref> [[سیف فرغانی]] شاعر قرن هشتم، سروده است: | ||
{{شعر۲| خطاب إنی أنا الله شنود گوش کلیم| و گرچه در پی آتش بطور سینا رفت<ref>سیف فرغانی، دیوان اشعار، شماره ۱۵، [http://ganjoor.net/seyf/divan-seyf/ghetesk/sh15/ سایت گنجور].</ref>}} | {{شعر۲| خطاب إنی أنا الله شنود گوش کلیم| و گرچه در پی آتش بطور سینا رفت<ref>سیف فرغانی، دیوان اشعار، شماره ۱۵، [http://ganjoor.net/seyf/divan-seyf/ghetesk/sh15/ سایت گنجور].</ref>}} | ||
* | * میقات چهلروزه؛ پس از خروج بنیاسرائیل از مصر، حضرت موسی(ع) به بالای کوه رفت، چهل روز در آنجا ماند و [[الواح حضرت موسی|الواح تورات]] در آنجا بر او نازل شد.<ref>سوره اعراف، آیه ۱۴۲-۱۴۵.</ref> برخی مفسران، این میقات چهلروزه را در طور سیناء دانستهاند.<ref>ملاحویش، بیان المعانی، ۱۳۸۲ق، ج۱، ص۴۱۶.</ref> در [[تورات]] آمده است که: | ||
::«هنگام بامداد آمادهباش. بامدادان به کوه سینَی (سینا) بالا آمده نزد من آنجا بر قله آن کوه بایست».<ref>خروج، باب ۳۴؛ آیه۲.</ref> | ::«هنگام بامداد آمادهباش. بامدادان به کوه سینَی (سینا) بالا آمده نزد من آنجا بر قله آن کوه بایست».<ref>خروج، باب ۳۴؛ آیه۲.</ref> | ||
خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
* طیب، سید عبد الحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات اسلام، چاپ دوم، ۱۳۷۸ش. | * طیب، سید عبد الحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات اسلام، چاپ دوم، ۱۳۷۸ش. | ||
* قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش. | * قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش. | ||
* قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق و مصحح: موسوی جزائری، سید طیب، | * قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق و مصحح: موسوی جزائری، سید طیب، قم، دار الکتاب، چاپ سوم، ۱۴۰۴ق. | ||
*مجموعه نویسندگان، موجز دائرة المعارف الإسلامية،بی جا، مركز الشارقة للإبداع الفكري، چاپ اول، ۱۴۰۸ق. | *مجموعه نویسندگان، موجز دائرة المعارف الإسلامية،بی جا، مركز الشارقة للإبداع الفكري، چاپ اول، ۱۴۰۸ق. | ||
* مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۶۰ش. | * مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۶۰ش. |