احمد بن محمد بن عیسی اشعری: تفاوت میان نسخه‌ها

| شناخته‌شده برای    = [[امام جواد(ع)|امام جواد]] و [[امام هادی (ع)|امام هادی]] علیهما السلام

'''احمد بن محمد بن عیسی اشعری'''، [[حدیث|محدث]] [[امامیه|امامی]] در سدۀ ۳ق/۹م و از شاگردان امام [[امام جواد (ع)|جواد]] و [[امام هادی (ع)|هادی]] علیهما‌السلام بود. وی در شمار بزرگان اهل [[قم]] بود به گونه‌ای که [[شیخ طوسی]] از او با عنوان «‌شیخ القمیین و وجههم و فقیههم» یاد کرده است.

پدرش [[ابوعلی محمد بن عیسی]] به گفتۀ [[احمد بن علی نجاشی|نجاشی]]<ref>نجاشی، رجال، ص۳۳۸.</ref> که او را «‌شیخ القمیین‌» و «‌وجه الاشاعره‌» خوانده است، نزد [[امام رضا]] علیه‌السلام حدیث شنیده، و از [[امام جواد]] علیه‌السلام روایت می‌کرده، و نزد «‌سلطان‌» (احتمالاً حاکم قم) نیز از منزلت برخوردار بوده است. وی کتابی با عنوان کتاب الخطب داشته است.

از جزئیات زندگی احمد بن محمد چندان چیزی دانسته نیست، چنانکه نجاشی<ref>نجاشی، رجال، ص۸۲.</ref> گفته است، وی امام رضا علیه‌السلام را دیده بوده، اما از آنجا که به احتمال قوی از ایشان حدیثی روایت نکرده، چنین برمی آید که هنگام ملاقات با آن امام، عمر وی چندان نبوده است، <ref>نیزنکـ: طوسی، رجال، ص۳۳۶.</ref> احمد از اصحاب امامان [[امام جواد| جواد]] و [[امام هادی(ع) |هادی]] علیهما السلام به شمار آمده است، ولی چون در [[قم]] می‌زیست، تنها‌گاه گاهی این دو امام را ملاقات کرده، و بدین جهت احادیث چندانی از آنان روایت نکرده است.<ref>نکـ: الرجال، ص۵۹؛ نجاشی، رجال، ص۳۳۸؛ طوسی، رجال، صص۳۹۷، ۴۰۹.</ref>

در روایتی که [[کشی]]<ref>کشی، معرفة الرجال، ص۵۹۶.</ref> نقل کرده، احمد زمانی به دستور امام جواد علیه‌السلام در [[مدینه]] خدمت امام رسیده بود است. در این روایت تصریح شده که وی از سوی ایشان نامه‌ای برای [[زکریا بن آدم]]، نماینده امام در قم برده بوده است. در روایت مذکور، کنیۀ احمد به صورت ابوعلی آمده است.

احمد از طریق این مشایخ و برخی دیگر، راوی بسیاری از احادیث [[امامیه]] است، چنانکه به طریق همین مشایخ بسیاری از متون حدیثی امامیه را ضبط خویش داشته است. از این رو نام این مشایخ در جای جای رجال نجاشی و الفهرست [[شیخ طوسی|طوسی]] به عنوان حلقۀ اتصالی میان احمد و مشایخ قدیم‌تر امامیه آمده است. طبیعی است که احمد بن محمد بن عیسی که اهل قم بود، برای شنیدن حدیث امامی، می‌بایست به [[کوفه]] سفر کند و در آنجا که مرکز مهم حدیث امامی بود، نزد مشایخ معتبر حدیث، بهرۀ علمی بَرد، از این رو بیشتر مشایخ وی کوفی بوده‌اند.

[[شیخ صدوق|ابن بابویه]]<ref>ابن بابویه، التوحید، صص۱۱۹-۱۲۰.</ref> تصریح کرده که احمد احادیثی دربارۀ رؤیت خداوند در النوادر روایت کرده بوده که البته از دیدگاه ابن بابویه همگی صحیح و به معنی شناخت قلبی خداوند است و نباید آن احادیث را به معنی رؤیت ظاهری و از طریق چشم دانست.