سادات طباطبایی: تفاوت میان نسخه‌ها

در علت نامگذاری این شاخه به طباطبا اختلاف است.

بعضی بر آنند که جد آنان یعنی ابراهیم بن اسماعیل بن غمر (همان طباطبا) هرگاه می خواست بگوید «قبا» به خاطر لکنتی که در زبان داشت، می‌گفت: «طبا»،<ref>المجدي في أنساب الطالبيين ،ص:260</ref>

 

[[ناصر کبیر]] در علت این نامگذاری گفته این «طباطبا» در زبان نبطی به معنی خواجه خواجگان است.<ref>سر السلسلة العلویة، ص 16</ref><ref>عمدة الطالب، ص 172 </ref><ref>لغت نامه دهخدا، در لفظ »طباطبا».</ref> یعنی سید سادات.

بنی اتج در آمل <ref>عمده طالب،ص 177</ref>

 

بنی عساف در اصفهان<ref>عمده طالب،ص 177</ref>

 

بنی مستلحقان در مصر

 

بنی مستجد در مصر

 

بنی کرکی در مصر

 

بنی المحل در خوزستان، بغداد حلب و ارجان <ref>المعقبون، ج1ص 252</ref>

 

 

 

برخی از نوادگان ابراهیم طباطبا به [[ایران]] سفر کردند و در [[طبرستان]] و [[دیلم]] ([[مازندران]] و [[گیلان]]) اقامت گزیدند.

 

 

یکی از اینان «خرم کیا» است که مزارش در [[لاهیجان]] است و در ۶۷۴ق به قتل رسیده و نامش بر کتیبه‌ای که در ۱۱۰۵ق تهیه شده، نوشته شده است.<ref>از آستارا تا استارباد، ج۲، ص۹۸-۱۰۰ </ref>

 

در اواخر سدۀ ۳ق یکی دیگر از نوادگان ابراهیم به اصفهان سفر کرد و در این شهر ساکن شد. سادات طباطبایی ایران بیش‌ تر از نسل وی هستند که از [[اصفهان]] به [[زواره]] و [[اردستان]] و پس از آن به دیگر جاها رفتند و در نقاط مختلف پراکنده شدند.

 

برخی از این سادات که به [[تبریز]] کوچیدند در سدۀ ۹ق در روزگار فرمان‌روایی [[آق‌قویونلو]]، غالباً [[منصب شیخ الاسلامی]] [[آذربایجان]] را عهده‌دار بودند و پس از آن به خاندان‌های مختلف با نام‌های گوناگون مانند وهابی، وکیلی، عدل، دیبا و قاضی تقسیم شدند.<ref>محیط طباطبایی، محمد، ج۱، ص۴۱</ref>

در روزگار دیلمیان یکی از سادات طباطبایی به نام [[زید الاسود بن ابراهیم بن محمد بن قاسم رسیی|زیدالاسود]] با «شاهان دخت» دختر [[عضدالدوله]] ازدواج کرد و به [[شیراز]] آمد و در آن‌جا ساکن شد. نسب [[سادات انجوی]] شیراز به او می‌رسد.<ref>ابن عنبه، الفصول الفخریه، ص۱۳۰</ref>

محمد بن ابراهیم: وی سرسلسله سادات طباطبایی است، [[ابوسرایا]] به نام وی در [[کوفه]] [[بیعت]] گرفت و به سال 199ق قیام کرد.<ref>مقاتل الطالبین، 199و518-536</ref>

[[قاسم رسی]]: امام [[زیدیه]] و واضع [[مذهب فقهی قاسمی]]، وی در سال 246ق در گذشت.<ref>عمده الطالب، ص 175</ref> <ref>معجم الانساب، ص 187</ref>

[[هادی الی الحق]]: یحیی بن حسین بن قاسم رسی، یکی از ائمه زیدیه، در سال 298ق در گذشت.<ref>عمده الطالب، ص 177</ref> <ref>بروکلمان، ج3ص 327-330</ref>

[[ابن طباطبا علوی اصفهانی]] نسابه:  در سده چهارم می زیسته و کتاب [[منتقلة الطالبیة]] در انساب سادات از آثار اوست.<ref>عمده الطالب ص 173و 174</ref>

[[ابن طقطقی]]: نقیب سادات [[حله]]، [[نجف]] و [[کربلا]] در قرن هفتم، شهرت وی بیشتر به دلیل کتابش [[منیة الفضلاء فی تواریخ الخلفاء و الوزراء]] می باشد، این کتاب به [[منیة الفضلاء فی تواریخ الخلفاء و الوزراء|تاریخ فخری]] معروف شد.<ref>تاریخ ادبیات در ایران، ج3ص 1243</ref>

[[سید محمدمهدی بحرالعلوم |علامه بحرالعلوم]]

[[سید حسین طباطبائی بروجردی |آیه الله بروجردی]]

[[سید محسن طباطبائی حکیم |آیه الله حکیم]]

[[سید محمد حسین طباطبائی|علامه طباطبایی]]

{{پانویس|2}}