لهو: تفاوت میان نسخه‌ها

'''لَهو،''' اصطلاحی است [[فقه|فقهی]]، به معنای کاری که انجام‌دادن آن بدون توجه به نتیجه و تنها به قصد لذت انجام می‌شود. در [[قرآن]] و [[روایات]] از انجام‌دادن کار لهو نهی شده است. ازاین‌رو [[فقیهان]] لهو را [[حرام]] می‌دانند. به باور [[شیخ انصاری]] تنها آن دسته از کارهای لهوی حرام است که از روی لذت شدید انجام می‌شود.

در فقه، در بخشی با نام «آلات لهو» از [[احکام|حکم شرعی]] ابزارهای موسیقی بحث می‌شود. به [[فتوا|فتوای]] فقیهان، خرید و فروش ابزارهای موسیقی و استفاده از آنها، به علت آنکه وسیله لهو هستند، حرام است. برخی از فقیهان معاصر همه ابزارهای موسیقی را آلات لهو نمی‌دانند.

لهو در لغت‌نامه‌های عربی، [[تفسیر|تفاسیر]] قرآن و کتاب‌های [[فقه|فقهی]] با عبارت‌های مختلفی تعریف شده است. برطبق [[التحقیق فی کلمات القرآن|التحقیق]]، لهو کاری است که انجام آن صرفا برای لذت و بدون توجه به نتیجه صورت می‌گیرد.<ref>مصطفوی، التحقیق، ۱۴۲۶ق، ج۱۰، ص۲۴۶، ۲۴۷.</ref> [[سیدمحمدحسین طباطبایی]] در [[المیزان]] آن را کاری دانسته است که مشغول‌شدن به آن انسان را از کارهای مهمش بازمی‌دارد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۲۰۹.</ref> در [[التبیان]] نوشته [[شیخ طوسی]] لهو کاری تعریف شده است که مشغول‌شدن به آن شایسته نیست.<ref>طوسی، التبیان، بیروت، ج۴، ص۴۱۷.</ref>

به باور [[شیخ انصاری]] گرچه در برخی لغتنامه‌ها «لَهْو» و «لَعِب» به یک معنا دانسته شده‌اند، به علت آنکه این دو واژه در [[قرآن]] چند بار با هم به کار رفته و به هم عطف شده‌اند، باید آنها را دارای دو معنای متفاوت دانست.<ref>شیخ انصاری، مکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۷و۴۸.</ref> او [[آیه]] ۲۰ [[سوره حدید]] را نمونه آورده است:<ref>شیخ انصاری، مکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۸.</ref> '''«اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَيَاةُ الدُّنْيَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِينَةٌ...»''' (بدانيد كه زندگى دنيا در حقيقت، بازى و سرگرمى و آرايش است).<ref>ترجمه فولادوند.</ref>

امروزه برخی از [[فقیه|فقیهان]] همه ابزارهای موسیقی را ابزار لهو نمی‌دانند. برای نمونه [[سیدابوالقاسم خویی]] نوشته است: ابزارهای موسیقی باهم تفاوت دارند؛ برخی از آنها ویژه لهو و برخی غیرلهوی هستند. به [[فتوا|فتوای]] وی تنها استعمال و خرید و فروش ابزارهای موسیقیِ لهوی، حرام است.<ref>نگاه کنید به خویی، منیة المسائل، بی‌تا، ص۱۷۱و۱۷۲.</ref>

{{پانویس2}}

* ری‌شهری، محمد، میزان الحکمه، ترجمه حمیدرضا شیخی، قم، انتشارات مؤسسه فرهنگی‌ دار الحدیث، چاپ دوم، ۱۳۷۹ش.

* شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فى تفسیر القرآن، تحقیق احمد قصیرعاملى، بیروت، دار احياء التراث العربى، بی‌تا.

* مصطفوى، حسن‌، التحقیق فی كلمات القرآن الكريم‌، تهران، مركز الكتاب للترجمة و النشر‌، چاپ اول، ۱۴۰۲ق.

* نجفى، محمدحسن، جواهر الكلام فی شرح شرائع الاسلام، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ هفتم، ۱۴۰۴ق.