Automoderated users، confirmed، مدیران، templateeditor
۶٬۲۱۵
ویرایش
imported>Alikhosravi |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{احکام}} | {{احکام}} | ||
''' | '''لَهو''' اصطلاحی است [[فقه|فقهی]]، به معنای کاری که انجامدادن آن بدون توجه به نتیجه و تنها به قصد لذت انجام میشود. در [[قرآن]] و [[روایات]] از انجامدادن کار لهو نهی شده است. ازاینرو [[فقیهان]] لهو را [[حرام]] میدانند. به باور [[شیخ انصاری]] تنها آن دسته از کارهای لهوی حرام است که از روی لذت شدید انجام میشود. | ||
در فقه، در بخشی | در فقه، در بخشی با نام «آلات لهو» از [[احکام|حکم شرعی]] ابزارهای موسیقی بحث میشود. به [[فتوا|فتوای]] فقیهان، خرید و فروش ابزارهای موسیقی و استفاده از آنها، به علت آنکه وسیله لهو هستند، حرام است. برخی از فقیهان معاصر همه ابزارهای موسیقی را آلات لهو نمیدانند. | ||
در [[روایات]] برخی از کارها چون لذتبردن از زنان، بذلهگویی با برادران، شنا، تیراندازی با کمان و [[نماز شب]] به عنوان لهو [[مؤمن|مؤمنان]] سخن آمده و جایز به حساب آمده است. | در [[روایات]] برخی از کارها چون لذتبردن از زنان، بذلهگویی با برادران، شنا، تیراندازی با کمان و [[نماز شب]] به عنوان لهو [[مؤمن|مؤمنان]] سخن آمده و جایز به حساب آمده است. | ||
==تعریفهای مختلف== | ==تعریفهای مختلف== | ||
لهو در لغتنامههای عربی، [[تفسیر|تفاسیر]] قرآن و کتابهای [[فقه|فقهی]] | لهو در لغتنامههای عربی، [[تفسیر|تفاسیر]] قرآن و کتابهای [[فقه|فقهی]] با عبارتهای مختلفی تعریف شده است. برطبق [[التحقیق فی کلمات القرآن|التحقیق]]، لهو کاری است که انجام آن صرفا برای لذت و بدون توجه به نتیجه صورت میگیرد.<ref>مصطفوی، التحقیق، ۱۴۲۶ق، ج۱۰، ص۲۴۶، ۲۴۷.</ref> [[سیدمحمدحسین طباطبایی]] در [[المیزان]] آن را کاری دانسته است که مشغولشدن به آن انسان را از کارهای مهمش بازمیدارد.<ref>طباطبایی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۶، ص۲۰۹.</ref> در [[التبیان]] نوشته [[شیخ طوسی]] لهو کاری تعریف شده است که مشغولشدن به آن شایسته نیست.<ref>طوسی، التبیان، بیروت، ج۴، ص۴۱۷.</ref> | ||
===تفاوت لهو با لَعِب=== | ===تفاوت لهو با لَعِب=== | ||
به باور [[شیخ انصاری]] گرچه در برخی لغتنامهها «لَهْو» و «لَعِب» به یک معنا دانسته شدهاند، به علت آنکه این دو واژه در [[قرآن]] چند بار با هم به کار رفته و به هم عطف شدهاند، باید آنها را دارای دو معنای متفاوت دانست.<ref>شیخ انصاری، مکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۷و۴۸.</ref> او [[آیه]] ۲۰ [[سوره حدید]] را نمونه آورده است:<ref>شیخ انصاری، مکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۸.</ref> | به باور [[شیخ انصاری]] گرچه در برخی لغتنامهها «لَهْو» و «لَعِب» به یک معنا دانسته شدهاند، به علت آنکه این دو واژه در [[قرآن]] چند بار با هم به کار رفته و به هم عطف شدهاند، باید آنها را دارای دو معنای متفاوت دانست.<ref>شیخ انصاری، مکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۷و۴۸.</ref> او [[آیه]] ۲۰ [[سوره حدید]] را نمونه آورده است:<ref>شیخ انصاری، مکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۸.</ref> '''«اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیاةُ الدُّنْیا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِینَةٌ...»''' (بدانید که زندگی دنیا در حقیقت، بازی و سرگرمی و آرایش است).<ref>ترجمه فولادوند.</ref> | ||
به گفته وی احتمالا «لَهْو» و «لَعِب» مانند دو واژه «فقیر» و «مسکین» هستند که وقتی با هم به کار میروند، دو معنای متفاوت با هم دارند و هرگاه هریک از آنها به تنهایی استعمال میشود، معنای دیگری را هم در خود دارد.<ref>شیخ انصاری، مکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۸.</ref> او نتیجه گرفته است که احتمالا لَعِب عملی است که بدون هدف عُقَلایی انجام میشود و از قوای شهوانی برنخاسته است. لهو عملی لذتبخش است که از قوای شهوانی برمیخیزد.<ref>شیخ انصاری، مکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۸.</ref> | به گفته وی احتمالا «لَهْو» و «لَعِب» مانند دو واژه «فقیر» و «مسکین» هستند که وقتی با هم به کار میروند، دو معنای متفاوت با هم دارند و هرگاه هریک از آنها به تنهایی استعمال میشود، معنای دیگری را هم در خود دارد.<ref>شیخ انصاری، مکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۸.</ref> او نتیجه گرفته است که احتمالا لَعِب عملی است که بدون هدف عُقَلایی انجام میشود و از قوای شهوانی برنخاسته است. لهو عملی لذتبخش است که از قوای شهوانی برمیخیزد.<ref>شیخ انصاری، مکاسب، ۱۴۱۵ق، ج۲، ص۴۸.</ref> | ||
خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
در بخش آلات لهو در فقه، از ابزارهای موسیقی بحث میشود. فقیهان ابزارهای موسیقی را از مصادیق آلات لهو میدانند و خرید و فروش آنها، نواختن موسیقی با آنها و شنیدن موسیقی از آنها را حرام میدانند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۱۷؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۲۲، ص۲۵.</ref> البته در سخنان آنها استتثناءهایی هم دیده میشود. مثلا [[محقق حلی|محقق حِلّی]] نوشته است دَفزدن تنها در جشنهای عروسی و خَتنه حرام نیست و البته در این دو مورد هم [[مکروه]] است.<ref>نگاه کنید به محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۱۷.</ref> | در بخش آلات لهو در فقه، از ابزارهای موسیقی بحث میشود. فقیهان ابزارهای موسیقی را از مصادیق آلات لهو میدانند و خرید و فروش آنها، نواختن موسیقی با آنها و شنیدن موسیقی از آنها را حرام میدانند.<ref>برای نمونه نگاه کنید به محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۱۷؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۴۰۴ق، ج۲۲، ص۲۵.</ref> البته در سخنان آنها استتثناءهایی هم دیده میشود. مثلا [[محقق حلی|محقق حِلّی]] نوشته است دَفزدن تنها در جشنهای عروسی و خَتنه حرام نیست و البته در این دو مورد هم [[مکروه]] است.<ref>نگاه کنید به محقق حلی، شرایع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۱۷.</ref> | ||
امروزه برخی از [[فقیه|فقیهان]] همه ابزارهای موسیقی را ابزار لهو نمیدانند. برای نمونه [[سیدابوالقاسم خویی]] نوشته است: ابزارهای موسیقی باهم تفاوت دارند؛ برخی از آنها ویژه لهو و برخی غیرلهوی هستند. به [[فتوا|فتوای]] وی تنها استعمال و خرید و فروش ابزارهای | امروزه برخی از [[فقیه|فقیهان]] همه ابزارهای موسیقی را ابزار لهو نمیدانند. برای نمونه [[سیدابوالقاسم خویی]] نوشته است: ابزارهای موسیقی باهم تفاوت دارند؛ برخی از آنها ویژه لهو و برخی غیرلهوی هستند. به [[فتوا|فتوای]] وی تنها استعمال و خرید و فروش ابزارهای موسیقی لهوی، حرام است.<ref>نگاه کنید به خویی، منیة المسائل، بیتا، ص۱۷۱و۱۷۲.</ref> | ||
==لهو مؤمنان== | ==لهو مؤمنان== | ||
خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
{{ | {{پانویس۲}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
* قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند. | * قرآن کریم، ترجمه محمدمهدی فولادوند. | ||
* خویی، سیدابوالقاسم، منیة المسائل، بیتا، بیجا. | * خویی، سیدابوالقاسم، منیة المسائل، بیتا، بیجا. | ||
* ریشهری، محمد، میزان الحکمه، ترجمه حمیدرضا شیخی، قم، انتشارات مؤسسه | * ریشهری، محمد، میزان الحکمه، ترجمه حمیدرضا شیخی، قم، انتشارات مؤسسه فرهنگی دار الحدیث، چاپ دوم، ۱۳۷۹ش. | ||
* شیخ انصاری، مرتضی، المکاسب، قم، کنگره جهانی بزرگداشت شیخ اعظم انصاری، چاپ اول، ۱۴۱۵ق. | * شیخ انصاری، مرتضی، المکاسب، قم، کنگره جهانی بزرگداشت شیخ اعظم انصاری، چاپ اول، ۱۴۱۵ق. | ||
* شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان | * شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، تحقیق احمد قصیرعاملی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، بیتا. | ||
* طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان فی تفسیرالقرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق. | * طباطبایی، سیدمحمدحسین، المیزان فی تفسیرالقرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۴۱۷ق. | ||
* محقق حلی، جعفر بن حسن،المعتبر فی شرح المختصر، قم، مؤسسه سید الشهداء، چاپ اول، ۱۴۰۷ق. | * محقق حلی، جعفر بن حسن،المعتبر فی شرح المختصر، قم، مؤسسه سید الشهداء، چاپ اول، ۱۴۰۷ق. | ||
* محقق حلی، جعفر بن حسن، شرائع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام، تحقیق و تصحیح عبدالحسین محمدعلی بقال، قم، اسماعیلیان، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق. | * محقق حلی، جعفر بن حسن، شرائع الاسلام فی مسائل الحلال و الحرام، تحقیق و تصحیح عبدالحسین محمدعلی بقال، قم، اسماعیلیان، چاپ دوم، ۱۴۰۸ق. | ||
* | * مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران، مرکز الکتاب للترجمة و النشر، چاپ اول، ۱۴۰۲ق. | ||
* | * نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام فی شرح شرائع الاسلام، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ هفتم، ۱۴۰۴ق. | ||
[[رده:مقالههای با درجه اهمیت ج]] | [[رده:مقالههای با درجه اهمیت ج]] | ||
[[رده:اصطلاحات فقهی]] | [[رده:اصطلاحات فقهی]] | ||
[[رده:اصطلاحات قرآنی]] | [[رده:اصطلاحات قرآنی]] |