سید احمد ادیب پیشاوری: تفاوت میان نسخه‌ها

| لقب              =

| امضا              =

}}

'''سید احمد ادیب پیشاوری''' (۱۲۶۰-۱۳۴۹ق/۱۸۴۴-۱۹۳۰م)، فرزند شهاب‌الدین، از سخن‌سرایان و ادیبان قرن چهاردهم قمری و از شاگردان [[ملاهادی سبزواری]]. از حوادث سیاسی زندگی او [[نهضت مشروطه]] و [[جنگ جهانی اول]] بود. او انقلاب مشروطه را فتنه‌ای از جانب انگلیس می‌پنداشت و مرثیه‌ای به عربی در سوگ بر دار شدن [[شیخ فضل الله نوری]] سروده است.

پدر ادیب معروف به سید شاه بابا و نیاکان او همگی از بزرگان [[صوفیه]] بودند و در سیر و سلوک نسبت خود را به [[شهاب الدین سهروردی]] می‌رساندند.<ref>عبدالرسولی، مقدمه و تعلیقات بر دیوان ادیب پیشاوری، ص۲؛ معلم، مکارم الآثار، ج۵، ص۱۶۲۳؛ پارسا، «خاطره‌های ادبی»، ص۱۰۱؛ آرین پور، از صبا تا نیما، ج۲، ص۳۱۷. </ref>

==فتنه انگلیس و جدایی پیشاور==

در ۱۲۶۶ق/۱۸۴۹م که ادیب کودکی بیش نبود، زادگاه وی پیشاور به دست انگلیس از [[افغانستان]] جدا شد و به [[هندوستان]] پیوست.<ref>دائرة المعارف آریانا، ج۴، ص۴۴۷؛ EI1, VI,1067.</ref> همین امر سبب شورش مردم پیشاور و مبارزات طولانی ایشان با نیروهای انگلیسی شد.<ref>دائرة المعارف آریانا، ج۴، ص۴۴۷.</ref> ادیب نیز همراه پدر و بسیاری از بستگان خویش در یکی از جنگ‌ها یی که پیش از ۱۲۸۰ق روی داد، شرکت جست و پدر و تمامی بستگانش را از دست داد و خود از این مهلکه جان به در برد.<ref>عبدالرسولی، مقدمه و تعلیقات بر دیوان ادیب پیشاوری، ص۳؛ رشید یاسمی، ادبیات معاصر، ص۱۰؛ جعفری، «احوال و اشعار ادیب پیشاوری»، ص۱۶؛ پارسا، «خاطره‌های ادبی»، ص۱۰۳؛ برقعی، سخنوران نامی معاصر، ص۱.</ref>