محقق کرکی: تفاوت میان نسخه‌ها

درگیری حکومت [[عثمانی]] با [[صفویه]] و فشار و سخت گیری بر شیعیان در ممالک تحت سلطه عثمانی موجب هجرت علماء و بزرگان به سوی ایران شد. محقق کرکی  از دانشمندانی بود که در دهه دوم قرن دهم هجری به احتمال با دعوت [[شاه اسماعیل]] به ایران آمد<ref>جعفریان، رسول، صفویه از ظهور تا زوال، ص۹۸.</ref> و ۱۵ سال  ماند. [[جنگ چالدران]] و عدم توجه شاه اسماعیل به امور سیاسی و فرهنگی و موقعیت علمای دربار سبب شد تا محقق کرکی به عراق برود.<ref>پور امینی، محمد باقر، صفویان نماد اقتدار ایران، ص۱۱۶.</ref>

پس از شاه اسماعیل صفوی، شخصیت معنوی، فضل و نبوغ و کاردانی محقق باعث شد تا [[شاه طهماسب]] از او تقاضا کند تا به ایران برگردد. گویند شاه طهماسب شیفته شخصیت و مقام علمی محقّق بود <ref>دوانی، علی، مفاخر اسلام، ج۴، ص۴۲۲.</ref>

پس از بازگشت محقّق ثانی به ایران، شاه طهماسب [[شیخ الاسلام|مقام شیخ الاسلامی]]، را که بالاترین مقام دینی به شمار می‌­رفت به او داد و دستش را در امور مملکت بازگذاشت. محقّق ثانی از این فرصت استثنائی برای اصلاح برخی امور دربار و نیز نیز ترویج مکتب [[تشیع]] و تثبیت مبانی آن در قلمرو حکومت صفوی نهایت بهره را برد.<ref>تنکابنی، میر احمد، قصص العلماء، ص۳۴۷.</ref>

پس از محقّق کَرکی برخی علمای دیگر به مقام شیخ الاسلامی منصوب شدند؛ ولی هیچ یک به اندازه محقّق کَرکی از قدرت و نفوذ در حکومت برخوردار نشد. از چهره‌های برجسته پس از محقّق کَرکی می‌توان به [[شیخ بهایی]] و [[علامه مجلسی]] اشاره نمود.