محقق کرکی: تفاوت میان نسخه‌ها

از محقق ثانی دو پسر و دو دختر بر جای ماند. پسر اولش شیخ عبدالعالی از عالمان دینی بزرگ عصر خود و در [[کاشان]] مقیم بود. پسر دیگرش شیخ حسن نام داشت. یکی از دختران محقق در جبل عامل ازدواج کرد که فرزندش میر سید حسین حسینی نام داشت. او در [[اردبیل]] به تدریس و حل و فصل مشکلات شرعی مردم مشغول و شیخ الاسلام آن شهر بود. دختر دیگرش در ایران با میرشمس الدین محمد استرآبادی ازدواج کرد و از آنان فرزندی به دنیا آمد که بعدها به [[میــرداماد]] (استاد [[ملاصدرا|ملاصـدرا]]) معروف شد.<ref>دوانی، علی، مفاخر الاسلام، ج۴، ص۴۴۹-۴۵۰.</ref>

محقق کرکی بسیار اهل سفر بود و در سفرهای خود در مجلس درس علمای بسیاری شرکت می‌کرد. او از اساتیدی مانند [[علی بن هلال جزائری |علی بن هلال جزائری]]، [[محمد بن داوود بن مؤذن جزینی]]، [[سید حیدر عاملی]] و [[ابی یحیی زکریا انصاری]] (از علمای [[اهل سنت]]) دانش آموخت.<br />

محقق پس از آموزش‌های ابتدایی به حوزه علمیه کرک وارد شد. در کرک نزد محمد بن محمد بن خاتون، شمس الدین محمد جزینی، شمس الدین محمد احمد صهیونی و علی بن هلال جزایری دانش آموخت. پس از آن به روستای میس رفت و با تلاش پیگیر، از استادان آن حوزه شناخته شد. [[شهید ثانی]] یکی از شاگردان آن حوزه بود که [[شرایع الاسلام]] و [[قواعد (کتاب) |قواعد]] را نزد او فرا گرفت.<ref> شهید ثانی، التنبیهات العلیه، تحقیق صفاء الدین بصری، ص۲۸.</ref> چندی نیز در جبعِ لبنان مشغول تحصیل بود و پس از آن رهسپار حوزه [[دمشق]] شد. آنگاه از دمشق راهی [[بیت المقدس]] شد و مدتی از زمان را نیز به تحقیق و دانش اندوزی در شهر [[الخلیل]] گذراند و سپس رهسپار مرکز حوزه [[اهل سنت]] در [[مصر]] گردید. پس از سال ۹۰۹ق به [[عراق]] هجرت کرد و در سال ۹۱۶ق وارد [[ایران]] شد.<ref>دوانی، علی، مفاخر اسلام، ج۴، ص۴۱۴.</ref><br />

شهید ثانی در یکی از عبارات خود محقق ثانی را با القابی همچون امام، محقق، منقح، نادره زمان و دُرّ گرانبهای روزگار مورد تمجید و تعریف قرار داده است.