کاربر ناشناس
قزلباشان صفوی: تفاوت میان نسخهها
جز
افزودن منبع
imported>Hamedona جز (افزودن منبع) |
imported>Hamedona جز (افزودن منبع) |
||
خط ۵۷: | خط ۵۷: | ||
اسماعیل با هفت هزار قزلباش، در سال ۹۰۵ق به جنگ «فرخ یسار»، قاتل پدرش رفت و با شکست دادن الوند بیک، حاکم آذربایجان، وارد تبریز شد. در تابستان سال ۹۰۷ق در سن ۱۵ سالگی در تبریز تاجگذاری کرد و پس از آن شاه اسماعیل خوانده شد. او پس از تاجگذاری دستور داد همه خطبا به نام [[دوازده امام]] خطبه بخوانند و عبارت «اشهد أنّ علیاً ولی الله» به اذان اضافه شود.<ref>غیاث الدین؛ ج ۴، ص ۴۶۱؛ روملو، حسن بیگ؛ ص ۶۸؛ سیوری، راجر، ص ۲۵</ref> | اسماعیل با هفت هزار قزلباش، در سال ۹۰۵ق به جنگ «فرخ یسار»، قاتل پدرش رفت و با شکست دادن الوند بیک، حاکم آذربایجان، وارد تبریز شد. در تابستان سال ۹۰۷ق در سن ۱۵ سالگی در تبریز تاجگذاری کرد و پس از آن شاه اسماعیل خوانده شد. او پس از تاجگذاری دستور داد همه خطبا به نام [[دوازده امام]] خطبه بخوانند و عبارت «اشهد أنّ علیاً ولی الله» به اذان اضافه شود.<ref>غیاث الدین؛ ج ۴، ص ۴۶۱؛ روملو، حسن بیگ؛ ص ۶۸؛ سیوری، راجر، ص ۲۵</ref> | ||
اسماعیل با شکست دادن «سلطان مراد [[آق قویونلو]]» در نزدیکی [[همدان]]، بر سراسر (اراک) [[عراق عجم]] مسلط شد. همچنین قزلباشها در سال ۹۰۹ق ، [[سمنان]] و [[فارس]] و در سال بعد [[یزد]] را تصرف کردند و شاه اسماعیل، در سال ۹۱۴ق بر [[عراق]] عرب نیز مسلط شد. | اسماعیل با شکست دادن «سلطان مراد [[آق قویونلو]]» در نزدیکی [[همدان]]، بر سراسر (اراک) [[عراق عجم]] مسلط شد. همچنین قزلباشها در سال ۹۰۹ق ، [[سمنان]] و [[فارس]] و در سال بعد [[یزد]] را تصرف کردند و شاه اسماعیل، در سال ۹۱۴ق بر [[عراق]] عرب نیز مسلط شد.<ref>خواندمیر، غیاث الدین، ص ۸۵-۹۰؛ روملو، ص ۲ -۶؛ عالم آرا، ص ۱۲-۲۱</ref> | ||
این فتوحات باعث شد شاه اسماعیل برای قزلباشان که از [[غلات]] شیعه به شمار میآمدند، خدای زنده و مظهر کمال و قدرت به شمار آيد که همیشه پیروز میگردد. شاه اسماعیل نه فقط یک سلطان دنیوی و عرفی بلکه بالاتر از آن مرشد کاملی شناخته میشد که حامل نور الهی و مظهر ذات الوهیت است. {{مدرک}} | این فتوحات باعث شد شاه اسماعیل برای قزلباشان که از [[غلات]] شیعه به شمار میآمدند، خدای زنده و مظهر کمال و قدرت به شمار آيد که همیشه پیروز میگردد. شاه اسماعیل نه فقط یک سلطان دنیوی و عرفی بلکه بالاتر از آن مرشد کاملی شناخته میشد که حامل نور الهی و مظهر ذات الوهیت است. {{مدرک}} |