پرش به محتوا

چین: تفاوت میان نسخه‌ها

۷ بایت حذف‌شده ،  ‏۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۲
جز
بدون خلاصۀ ویرایش
imported>Fayaz
خط ۵۷: خط ۵۷:
پنج سال بعد از رحلت [[پیامبر(ص)]]، [[اسلام]] به چین راه یافت. [[سعد بن ابی وقاص]] اولین مسلمانی است که وارد چین شد و نخستین [[مسجد]] را در بندر شانگهای تأسیس کرد. اولین برخورد مسلمین با چینی‌ها در سال ۱۳۰ هجری وقتی بود که ارتش چین به رهبری "کوهسین چعیه" با مسلمانان به رهبری زیاد روبرو شدند و نبرد سختی در مرز چین بین آنان درگرفت. در آغاز، پیروزی با چینی‌ها بود اما با شکست آنان مسلمانان بر آسیای مرکزی دست یافتند و این فتح، مقدمه نفوذ اسلام در این سرزمین و آسیای مرکزی شد.<ref>گلی زواره‌ای، سرزمین اسلام، ص ۲۷۱ </ref>
پنج سال بعد از رحلت [[پیامبر(ص)]]، [[اسلام]] به چین راه یافت. [[سعد بن ابی وقاص]] اولین مسلمانی است که وارد چین شد و نخستین [[مسجد]] را در بندر شانگهای تأسیس کرد. اولین برخورد مسلمین با چینی‌ها در سال ۱۳۰ هجری وقتی بود که ارتش چین به رهبری "کوهسین چعیه" با مسلمانان به رهبری زیاد روبرو شدند و نبرد سختی در مرز چین بین آنان درگرفت. در آغاز، پیروزی با چینی‌ها بود اما با شکست آنان مسلمانان بر آسیای مرکزی دست یافتند و این فتح، مقدمه نفوذ اسلام در این سرزمین و آسیای مرکزی شد.<ref>گلی زواره‌ای، سرزمین اسلام، ص ۲۷۱ </ref>


غالبا زمان ورود اسلام به «سین کیانگ» با ورود اسلام به آسیای مرکزی ارتباط داده می‌شود. طبری مورخ در کتاب خود تحت عنوان «تاریخ الرسل و الملوک»، زمان مذکور را ۷۱۵ -۷۱۴ میلادی دانسته است. بنا به نوشته او [[قتیبة بن مسلم|قتیبه]] که در سال ۷۰۵ حکمران کل [[خراسان بزرگ]] شده بود، بر [[بلخ]]، [[بخارا]]، [[سمرقند]]، [[خوارزم]] و سایر مناطق آسیای مرکزی حمله برد و پس از سلطه بر آنجا، در سال ۷۱۴ آخرین حمله را آغاز کرد و در سال ۷۱۵ میلادی [[کاشغر]] را فتح کرد و وارد سرزمین چین شد. در «دایرة المعارف بریتانیکا بخش ترکستان شرقی» آمده است که قتیبه در سال ۹۵ هجری (۷۱۳ میلادی) پس از تصرف خجند، به پیشروی ادامه داد و پس از گذشتن از معبر تنگ «دیلک»، در اواخر آن سال وارد کاشغر شد، سپس [[ختن]]، «آق سو» و «تورفان» و سرزمین‌های دیگری را فتح کرد و به این ترتیب بخش بزرگی از «سین کیانگ» جنوبی را در حیطه حکمروایی «ولید» در آورد.
غالبا زمان ورود اسلام به «سین کیانگ» با ورود اسلام به آسیای مرکزی ارتباط داده می‌شود. طبری مورخ در کتاب خود تحت عنوان «تاریخ الرسل و الملوک»، زمان مذکور را ۷۱۴ ـ ۷۱۵م دانسته است. بنا به نوشته او [[قتیبة بن مسلم|قتیبه]] که در سال ۷۰۵م حکمران کل [[خراسان بزرگ]] شده بود، بر [[بلخ]]، [[بخارا]]، [[سمرقند]]، [[خوارزم]] و سایر مناطق آسیای مرکزی حمله برد و پس از سلطه بر آنجا، در سال ۷۱۴ آخرین حمله را آغاز کرد و در سال ۷۱۵ میلادی [[کاشغر]] را فتح کرد و وارد سرزمین چین شد. در «دایرة المعارف بریتانیکا بخش ترکستان شرقی» آمده است که قتیبه در سال ۹۵ هجری (۷۱۳ میلادی) پس از تصرف خجند، به پیشروی ادامه داد و پس از گذشتن از معبر تنگ «دیلک»، در اواخر آن سال وارد کاشغر شد، سپس [[ختن]]، «آق سو» و «تورفان» و سرزمین‌های دیگری را فتح کرد و به این ترتیب بخش بزرگی از «سین کیانگ» جنوبی را در حیطه حکمروایی «ولید» در آورد.


گسترش اسلام در «سین کیانگ» هم به صورت مسالمت آمیز و هم از طریق جنگ تحقق پذیرفت. ویژگی ورود اسلام به چین این است که اسلام به طور عمده از دو راه وارد چین شد؛ راه دریایی و راه زمینی. در دوره سلسله‌های «تانگ» و «سونگ»، راه دریایی عمومیت داشت. در دوره «یوآن» مغول، ورود اسلام به صورت وسیع از منطقه «سین کیانگ» صورت گرفت و به طور کلی به راه‌های زمینی متکی بود. این وضع نسبت به کشورهایی که فقط راه زمین دارند و یا وابسته به راه‌های دریایی هستند، به کلی متفاوت است.<ref>[http://www.taghribnews.com/vdcf.ydviw6dvygiaw.html نمادهای تشیع در چین]</ref>
گسترش اسلام در «سین کیانگ» هم به صورت مسالمت آمیز و هم از طریق جنگ تحقق پذیرفت. ویژگی ورود اسلام به چین این است که اسلام به طور عمده از دو راه وارد چین شد؛ راه دریایی و راه زمینی. در دوره سلسله‌های «تانگ» و «سونگ»، راه دریایی عمومیت داشت. در دوره «یوآن» مغول، ورود اسلام به صورت وسیع از منطقه «سین کیانگ» صورت گرفت و به طور کلی به راه‌های زمینی متکی بود. این وضع نسبت به کشورهایی که فقط راه زمین دارند و یا وابسته به راه‌های دریایی هستند، به کلی متفاوت است.<ref>[http://www.taghribnews.com/vdcf.ydviw6dvygiaw.html نمادهای تشیع در چین]</ref>
کاربر ناشناس