حدیث سفینه: تفاوت میان نسخه‌ها

حدیث سفینه (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۲۳ مهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۰۲:۰۱

۴٬۶۱۸ بایت اضافه‌شده ، ‏۲۳ مهٔ ۲۰۱۷

←‏در منابع اهل سنت: بروزرسانی

دیداریویکی‌متن

کاربر ناشناس

imported>Shakeri

@@ خط ۱۱: / خط ۱۱: @@
 در کتاب تششید المراجعات و تنفید المکابرات، سید علی میلانی در ضمن نقل این حدیث از منابع تصحیح اهل سنت نسبت به این روایت را نیز بیان کرده است.<ref>میلانی، تشیید المراجعات، ج 1 ص 133</ref>
+طیبی در کتاب الکاشف عن حقائق السنن اینگونه می نویسد که گرفتن درِ كعبه توسط ابوذر كه راوى حديث است، تأكيدى بر اثبات حديث است و حضور علنى او در خانه خدا و در برابر مردم، نشان گر اهميّت دادن ابوذر به روايت خويش است تا اين كه مردم به آن حديث گرايش پيدا كرده و به آن روى آوردند. در ادامه می گوید این حدیث در روایت دیگر اینگونه آمده است که "من عرفني قد عرفني ومن أنكرني فأنا أبوذر، سمعت النبي ..." وى با گفتن «من ابوذر هستم»... مى خواست به همان حديثى اشاره كند كه عام و خاص از پيامبر نقل كرده اند كه: «آسمان سايه نينداخته و زمين برنداشته كسى را كه راستگوتر از ابوذر باشد». رسول خدا دنيا و آن چه در دنيا از كفر، گمراهى ها، بدعت ها و هواهاى نفسانى وجود دارد را به دريايى متلاطم كه امواج يك به يك بر روى يكديگر در جوش و خروشهستند و بر بالاى اين امواج، تاريكى ابرهايى كه بر روى همديگر انباشته شده اند و دور و نزديك زمين را فرا گرفته است، تشبيه كردند و تنها راه رهايى را وابسته به آن سفينه دانسته اند.<ref>طیبی، الکاشف عن حقائق السنن، ج 12، ص 3919</ref>
+سمهودی در کتاب جواهر العقدین در مورد این حدیث می گوید وجه (تشبيه) نجات است كه براى سرنشينان كشتى نوح به وجود آمد و نتيجه حديث، تحريك و برانگيختن (امت) است بر گرايش به ريسمان اهل بيت و محبت و گرامى داشت مقام آنان به پاس نعمت حضور ايشان... هر كس اين معنا را بدست آورد، از تاريكى مخالفت رها شده و شكر نعمت را ادا نموده است; و هر آن كه از اين سفينه جدا شود، در درياى كفران غرق و به واسطه طغيانش نابود شده و ](ذاب) جهنم بر او لازم مى شود.<ref>سمهودی، جواهر العقدین، ج 2، ص 126</ref>
+مناوی نیز در کتاب فیض القدیر اینگونه بیان می کند که وجه تشبيه، نجات و ره يافتگى است. همان طور نيز كه سرنشينان كشتى نوح نجات يافتند، حضرت محمّد مصطفى صلى الله عليه وآله نيز نجات امت خود را در گروِ گرايش و تمسّك به اهل بيت خود قرار داده است. نتيجه و هدف اين(فرمان) برانگيختن امّت است بر دوستى و پناه بردن به ريسمان نجات اهل بيت و بزرگداشت مقام ايشان به جهت سپاس گزارى و بهره بردارى از وجود و علم آنان. هر آن كه اين اعمال را انجام داد و به آن معتقد گشت، شكر نعمت را به جا آورده و از تاريكى هاى مخالفت رهايى يافته است; و هر آن كس مخالف نمود و از اين هدايت روى گردان شد، در درياى ناسپاسى، حق پوشى و نابودى طغيان افتاده و مستحق جهنم است، چرا كه دشمنى با اهل بيت موجب آتش است و اين حقيقت پيام برخى از روايات است. چطور اين گونه نباشد و حال آن كه اهل بيت پيشوايان هدايت و چراغ هاى درخشنده اى هستند كه خداوند بواسطه ايشان بر بندگان خود احتجاج مى كند. آن ها شاخه هاى «درخت مبارك» هستند و باقى ماندگان منتخبين الاهى كه خدا از ايشان تمامى پليدى ها را دور نموده و پاكيزگى ويژه اى را برايشان قرار داده و آنان را از هر گزند و آفتى دور نگاه داشته است، و مودّت به ايشان را (كه دوستى توأم با عمل است) در بسياى از آيات قرآن واجب نمود و آنان را ريسمان مطمئن و سرچشمه تقوا معرفى كرده است.<ref>مناوی، فیض القدیر، ج 2، ص 519</ref>
 ==جستارهای وابسته==